Ειδική Αγωγή: Όσα είπε ο Προϊστάμενος της Διεύθυνσης στην ειδική επιτροπή της Βουλής

Αφότου πήραμε την εντολή από την πολιτική ηγεσία για να φτιάξουμε την πρόταση γι  αυτό το νομοσχέδιο, δουλέψαμε με υπερεντατικούς ρυθμούς κυριολεκτικά, διότι συνεδριάζαμε δύο και τρεις φορές την εβδομάδα από οκτώ και εννέα ώρες κάθε φορά. Ήταν πάρα πολλά τα θέματα που έπρεπε να δούμε. Καταλαβαίνετε ότι όλοι είχαμε και την βασική μας δουλειά που δεν μπορούσαμε να αφήσουμε, παρόλα αυτά ρίξαμε πολύ μεγάλο βάρος και προτεραιότητα στην δουλειά που έγινε.

Την τελευταία φορά είχα πει στην αρμόδια υποεπιτροπή ότι θα ήταν έτοιμο στις 15 Μαρτίου και δεν ήταν, αλλά αυτό δεν οφείλεται σε ανακολουθία, αλλά στο γεγονός ότι έπρεπε να επεξεργαστούμε πάρα πολλές προτάσεις. Δεν αφήσαμε καμία περνώντας την ελαφρά τη καρδία, αλλά τις μελετήσαμε και τις συζητήσαμε όλες. Οι συνεδριάσεις της επιτροπής δεν ήταν καθόλου ευχάριστες και ανώδυνες

ούτε συγκλίναμε από την αρχή σε αυτό που έπρεπε να καταλήξουμε. Μια δεύτερη αιτία ήταν το γεγονός ότι είχαμε δεσμευτεί ότι αυτός ο νόμος δεν θα  απαιτούσε  μια σειρά από υπουργικές αποφάσεις και προεδρικά διατάγματα για να ενεργοποιηθεί, όπως συμβαίνει συνήθως, με αποτέλεσμα να μην εκδίδονται ποτέ και να έχουν δυσκολίες στην εφαρμογή τους. Νομίζω ότι αυτός ο νόμος απαιτεί μηδενικές αποφάσεις και όταν δεν γινόταν αλλιώς, απαιτεί κάποιες υπουργικές αποφάσεις και νομίζω κανένα προεδρικό διάταγμα, για να μπορέσει να ενεργοποιηθεί. Δηλαδή,  ήταν μιά προσπάθεια που κάναμε για να δοθεί μια πρόταση νόμου άμεσα εφαρμόσιμη, εφόσον ψηφιζόταν και αυτό καταλαβαίνετε ότι δημιουργεί μια καθυστέρηση, διότι μπαίνουμε σε λεπτομέρειες που θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει, αναφέροντας ότι οι λεπτομέρειες για το τάδε θέμα θα προσδιοριστούν με υπουργική απόφαση ή κάτι συναφές.

Αυτή η πρόταση ολοκληρώθηκε. Δεν ισχυριζόμαστε ότι έχουμε την απόλυτη σοφία ή το αλάθητο. Όπως το ξανακοιτάμε, μπορεί να υπάρχουν αστοχίες, αλλά θα τις δούμε, διότι αύριο ξανασυνεδριάζουμε. Έχουμε μαζέψει όσα αποτελέσματα της διαβούλευσης έχουν κατατεθεί, τα έχουμε τυπώσει και τα κοιτάμε συνεχώς. Όποιες προτάσεις συνεχίζουν να έρχονται, και αυτές θα τις δούμε. Όπου υπάρχει σημείο, το οποίο πράγματι χρειάζεται να αλλάξει, να διορθωθεί, να αντικατασταθεί, να εμπλουτιστεί ή οτιδήποτε άλλο, θα γίνει. Δεν είπαμε ότι παραδώσαμε κάτι που δεν χρειάζεται τίποτε, αλλά είμαστε ακόμη και τώρα ανοιχτοί σε οτιδήποτε. Έρχονται φορείς και μας βλέπουν και υποβάλλουν προτάσεις, δεν λέω ότι τώρα δεν γίνεται τίποτε, διότι το νομοσχέδιο έχει βγει σε διαβούλευση.

Όπως είπε και ο κ. υφυπουργός στα σημεία που ανέφερε, προφανώς σε ένα νόμο τέτοιας πολυπλοκότητας είναι και άλλα σημεία. Τα πιο σημαντικά ήταν τα σημεία που προέκυψαν από την διαβούλευση, δηλαδή εκεί που υπήρχε μεγαλύτερο αντικείμενο παρατηρήσεων και απόψεων. Το πρώτο σε σχέση με την αλλαγή του τρόπου της πρόσληψης των αναπληρωτών ήταν κάτι που υπήρχε ως αίτημα από πάρα πολλούς πολλά χρόνια, δηλαδή αυτός ο τρόπος δεν είναι δίκαιος. Δεν μπορεί κάποιος ο οποίος δουλεύει 20 χρόνια στην ειδική αγωγή ή ακόμη και πέντε ή δέκα χρόνια, να έχει κάποιος με μεταπτυχιακό και μηδενική προϋπηρεσία και να περνάει μπροστά. Αυτό γινόταν επί σειρά ετών, τουλάχιστον δέκα όσοι είναι οι απόφοιτοι των βασικών πτυχίων της βασικής αγωγής. Αυτό ήταν και αίτημα των ομοσπονδιών. Οι ομοσπονδίες, όπως η ΔΟΕ και η ΟΛΜΕ συμφωνούσαν με τους συλλόγους των ενδιαφερομένων, ότι ο τρόπος ήταν άδικος και έπρεπε να αλλάξει.

Έγινε αυτή η προσπάθεια να μην απαξιωθεί τίποτε, κανένα μεταπτυχιακό, κανένα διδακτορικό κανένας δεύτερος τίτλος, καμία μετεκπαίδευση. Μοριοδοτούνται τα πάντα. Η επιμέρους  μοριοδότηση ήταν ένα ζήτημα που απασχόλησε πάρα πολύ. Καταλήξαμε σ' αυτήν την πρόταση που καταθέσαμε, θεωρώντας ότι ήταν η πιο δίκαιη, όπως κατέληξε. Παρόλα αυτά, ο τρόπος με τον οποίο οι αναπληρωτές θα προσλαμβάνονται, εφόσον το νομοσχέδιο ψηφιστεί, θα είναι το σύνολο των μορίων τους από ακαδημαϊκά κριτήρια, από προϋπηρεσία και από κοινωνικά κριτήρια. Στα κοινωνικά κριτήρια πηγαίνει και ο πίνακας Α’, ο οποίος, όπως είπε ο κ. υφυπουργός, καταργήθηκε. Ο πίνακας Α’ ήταν ο πίνακας των ΑΜΕΑ, στον οποίο προσλαμβάνονταν κατά προτεραιότητα σε ένα ποσοστό 20% που σημαίνει ότι θα έπρεπε να προσλάβουμε 4 από τον πίνακα Β’ των υπολοίπων για να προσλάβουμε έναν από τον πίνακα των ΑΜΕΑ. Αυτό το γεγονός ως πίνακας δημιουργούσε προβλήματα με τον τρόπο που λειτουργούσε η πρόσληψη, δηλαδή δεν υπήρχε τρόπος να ελεγχθεί πού πηγαίνει κάποιος που προσλαμβάνεται. Δηλαδή, θα μπορούσε να προσληφθεί κάποιος κωφός ή τυφλός εκπαιδευτικός και να πάει σε ένα παιδί με αυτισμό. Αυτό δεν μπορούσαμε να το προβλέψουμε, να το ελέγξουμε και να επέμβουμε στον πίνακα. Δεν υπήρχε τρόπος να γίνει αυτό. Είχαμε πάρα πολλές καταγγελίες, πολλές ενστάσεις από γονείς που διαμαρτύρονταν για τον εκπαιδευτικό που είχε τοποθετηθεί στο παιδί τους και δυστυχώς δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτε.

Ο πίνακας Α’ καταργείται, αλλά μοριοδοτείται με 3 μόρια, που σημαίνει 15 μήνες προϋπηρεσία το κριτήριο ή της αναπηρίας του ίδιου ή των γονέων παιδιών με αναπηρία. Κοιτώντας τον πίνακα και ρίχνοντας μια ματιά στους πίνακες που έχουμε, οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί που ήταν σε αυτόν τον πίνακα δεν διέθεταν μόνο το κριτήριο της αναπηρίας, αλλά είχαν και προϋπηρεσία, κάποιο δεύτερο πτυχίο ή κάποιο μεταπτυχιακό, που σημαίνει ότι όταν θα μοριοδότηθούν, δεν θα πάρουν μόνο τα τρία μόρια που προβλέπει ο νόμος στους 15 μήνες προϋπηρεσίας για την αναπηρία, αλλά θα έχουν και κάτι άλλο. Αυτό δεν τους κατατάσσει χαμηλά στον πίνακα, κάθε άλλο μάλιστα. Επίσης, δεν υπάρχει δέσμευση να πρέπει να προσληφθούν 4, για να πάρουμε έναν και σε περιόδους που έχουμε αυξημένο αριθμό πιστώσεων, ακούγεται καλό, όμως αν οι πιστώσεις είναι μειωμένες, δεν είναι τόσο καλό. Αυτήν την στιγμή δεν υπάρχει δέσμευση.. Εφόσον έχουν τις προϋποθέσεις και η κατάταξή τους στον πίνακα είναι τέτοια που το επιτρέπει, μπορούν και οι τέσσερις από αυτούς που θα προσληφθούν, να είναι ΑΜΕΑ.

Είχα πει στον σύλλογο γονέων μαθητών με αναπηρία, με τον οποίο είχα συνάντηση, ότι δεν είναι αυτονόητο, όσο κι αν ακούγεται ενδεχομένως σε σας κάπως,  διότι από άλλους συλλόγους έχουμε πολλές ενστάσεις. Η ειδική αγωγή είναι μια σύγκρουση ενδιαφερομένων. Υπάρχουν πάρα πολλοί σύλλογοι που λένε ότι δεν θα πρέπει μόνο με το κριτήριο της αναπηρίας ή μόνο με το κριτήριο του να είναι κάποιος  γονέας παιδιού με αναπηρία, να εντάσσεται στην ειδική αγωγή. Θα πρέπει να έχει και κάτι ανάλογο από τα κριτήρια που ορίζει ο νόμος και που ζητάμε για τους υπόλοιπους.

 Έχουμε πάρα πολλά τέτοια αιτήματα και τέτοιες ενστάσεις από άλλους συλλόγους και μάλιστα ακούστηκε κάποια στιγμή ότι αυτή η μοριοδότηση μπορεί να έφτανε τα 5 μόρια και είχε αναστατωθεί το σύμπαν με αυτό. Λέμε, λοιπόν, ότι παρότι δεν είναι αυτονόητο για πάρα πολλούς, εμείς το θεωρούμε αυτονόητο. Άρα, με το κριτήριο της αναπηρίας ή του γονέα παιδιού με αναπηρία εντάσσεσαι στον πίνακα της Ειδικής Αγωγής, δηλαδή μπορείς να συμμετέχεις σε μία διαδικασία πρόσληψης χωρίς κανένα άλλο κριτήριο που ορίζει ο νόμος για τους υπόλοιπους και επιπλέον, μόριο-δοτήσε και με 3 μόρια. Δηλαδή, με 15 μήνες προϋπηρεσία. Αυτά έχω να πω σε ότι αφορά το 1ο μέρος.

Σε ότι αφορά την πρόταξη των 61, 71. Επίσης, για αυτό το θέμα, υπάρχει μία μεγάλη συζήτηση. Θα ήθελα να πω ότι τους Π.Ε. 61 και 71, τους προέτασσαν όλοι και ο ν.3699 και ο ν.3966 και κάποιες σχετικές τροπολογίες που υπήρχαν κατά καιρούς, όλοι το έκαναν αυτό. Δεν το κάνουμε εμείς, δεν το κάνουμε για 1η φορά, είναι όμως κάτι που είναι δίκαιο. Δεν μπορεί να έχουμε κάποιον που έχει βασικό πτυχίο κάπου και να του λέμε ότι εσύ που έχεις βασικό πτυχίο δεν μπορείς να προτάσσεσαι, αλλά θα σε βάλουμε στην ίδια κατηγορία με τον μεταπτυχιακό ή τον διδακτορικό ή το οτιδήποτε. Δηλαδή, είναι σαν να έχουμε 1 φιλόλογο που έχει αποφοιτήσει από μία Φιλολογική Σχολή που δίνει διορισμό ως φιλόλογο σε 1 σχολείο και να έχουμε και 1 κοινωνιολόγο που έχει 1 μεταπτυχιακό στην φιλολογία και εμείς να λέμε, όχι, δεν θα πάρουμε πρώτα το φιλόλογο αλλά θα πάρουμε τον κοινωνιολόγο επειδή έχει μεταπτυχιακό στην φιλολογία. Δηλαδή, έχει και κάτι παραπάνω, είναι εκπαιδευτικός και έχει και κάτι παραπάνω. Ακούγετε αυτό το παράδειγμα κάπως αλλά επί της ουσίας αυτό είναι.

Τώρα, επειδή διάβασα το υπόμνημα που στείλανε οι ενδιαφερόμενοι ό,τι σε όλη την Ευρώπη δεν υπάρχει ξεχωριστό πτυχίο στην ειδική αγωγή κ.λπ., που θεωρώ ότι δεν είναι ακριβώς έτσι, αλλά ακόμη και έτσι να είναι, είναι μία ακαδημαϊκή συζήτηση που δεν αφορά τον παρόντα νόμο. Το εάν δεν πρέπει να έχουμε πτυχία βασικά στην ειδική αγωγή, είναι κάτι που απαιτεί μία άλλη συζήτηση. Δηλαδή, απαιτεί μία άλλη ακαδημαϊκή κουβέντα, η οποία αν καταλήξει σε ένα συμπέρασμα, προφανώς θα εναρμονιστούμε. Αλλά αυτή την στιγμή, ξέρουμε ότι τα βασικά πτυχία, διορίζονται, ως βασικά πτυχία κατά προτεραιότητα και αυτό γίνεται παντού.

Αυτό κάναμε και στους 6171, οι οποίοι είναι εδώ και 10 χρόνια που έχουν βγει πρώτοι και είναι οι μόνοι που έχουν βασικό πτυχίο στην ειδική αγωγή, διορίζονται μόνο στην ειδική αγωγή και δεν έχουνε την δυνατότητα να διοριστούν αλλού στην γενική εκπαίδευση, όπως έχουν οι υπόλοιποι, και απασχολούνται μόνον σε δομές τις ειδικής αγωγής και τόσα χρόνια υφίστανται την αδικία των μεταπτυχιακών όπου με μηδενική προϋπηρεσία κάθε χρόνο περίπου 300 και 400 ήταν φέτος μεταπτυχιακοί έμπαιναν μπροστά τους.

Σε σχέση με τα ΚΕΔΔΥ. Κάνουμε τις γνωματεύσεις μόνιμες, παρά μόνον στις περιπτώσεις που ο νόμος ορίζει ότι πρέπει να επαναξιολογηθούν οι μαθητές. Δηλαδή, αλλάζοντας βαθμίδα, εάν χρειάζεται αλλαγή το υποστηρικτικό πλαίσιο το εξατομικευμένο, κάποιες περιπτώσεις που ορίζονται μέσα στον νόμο, διαφορετικά δεν υπάρχει λόγος κάθε 3ετία -όπως ίσχυε ως σήμερα- να πηγαίνουνε να αξιολογούνται οι μαθητές. Δεύτερον,  τα ΚΕΔΔΥ αποκτούν αποφασιστική σημασία και ρόλο. Δηλαδή, αυτό που γνωματεύουν, πρέπει να γίνετε σεβαστό και εάν διαφωνούνε οι γονείς έχουνε δικαίωμα προσφυγής σε δευτεροβάθμια επιτροπή που δεν αποτελείτε από μέλη των ΚΕΔΔΥ, προφανώς, που εδρεύει στις Περιφέρειες και αυτό που θα αποφασίσει πλέον η επιτροπή θα είναι και οριστικό.

Ένα μεγάλο θέμα δημιουργήθηκε με το .50, τα μισά και παραπάνω ή να μην πω τα 2/3 από τα απόψεις – παρατηρήσεις που έχουμε είναι για αυτό. Εγώ, έχω βρεθεί τουλάχιστον σε 4 συναντήσεις συλλόγων για το νομοσχέδιο και ήμουν 3 ώρες και μιλούσα και οι 2,5 ώρες ήταν για το .50. Πραγματικά, μου είναι ακατανόητο. Δεν μπορώ να καταλάβω από πού προέκυψε όλος αυτός ο θόρυβος με το .50. Ακούγονται διάφορα ό,τι αυτός ο κωδικός δίνετε για να απολυθούν, δίνετε για να καταργηθούν κ.λπ. Ο κωδικός αυτός το .50 υπήρχε από το 2008 για την δευτεροβάθμια. Το έχουν οι δευτεροβάθμιοι από το 2008 το .50, ως διακριτικό αυτών που έχουνε προϋποθέσεις ειδικής αγωγής. Η πρωτοβάθμια δεν το είχε, προφανώς ξεχάστηκε, δεν ξέρω κάποιο άλλο λόγο γιατί η πρωτοβάθμια δεν είχε πάρει τότε τον κωδικό όπως η δευτεροβάθμια το .50.

Εμείς, στους πίνακες που έχουμε για να διορίζουμε κάθε φορά, το δίνουμε το .50 και το έχουμε δώσει για να μπορούμε να ξέρουμε ποιοι είναι από την ειδική αγωγή και ποιοι δεν είναι, ποιοι έρχονται από την γενική εκπαίδευση χωρίς να έχουμε προϋποθέσεις ειδικής αγωγής και αναγκαστικά τους παίρνουμε γιατί δεν έχουμε άλλους από την ειδική αγωγή. Δηλαδή, για να μπορούμε να ξέρουμε ποιοι μας ανήκουν, ποιοι είναι στην ειδική αγωγή και με αυτό το σκεπτικό δίνετε ο κωδικός αυτός και έχουν μπει από κάτω ρυθμίσεις που δεν υπήρχαν σε άλλους νόμους και λέγανε, λένε, ότι η .50, 60.50 και 70.50 μπορούν να μετατίθενται, να αποσπώνται, να διορίζονται, να προσλαμβάνονται είτε σε δομές της ειδικής -είτε της γενικής εκπαίδευσης. Εμείς, δεν τους δεσμεύουμε πουθενά ότι ίσχυε, ισχύει, δεν αλλάζει τίποτα επάνω σε αυτό.

Στην πρόταξη. Επίσης, υπάρχει μία μεγάλη κουβέντα, για το αν θα δεσμευτούν δίνοντας τον κωδικό αυτό τους δεσμεύσουμε στην ειδική αγωγή. Θεωρώ ότι αυτό δεν θα έπρεπε να είναι φόβος, θα έπρεπε να είναι ζητούμενο. Πραγματικά, επίσης, μου είναι ακατανόητο, διότι όταν κάποιες φορές οι Διευθυντές Εκπαίδευσης ή οι Περιφερειακοί επάνω στην ανάγκη να καλύψουν τα κενά παίρνουν από την ειδική αγωγή και τους τοποθετούνε για να καλύψουν κενά της γενικής εκπαίδευσης, φωνάζουν όλοι: Γιατί γίνετε αυτό; Εμείς είμαστε της ειδικής και θέλουμε να πάμε εκεί; Τώρα, λοιπόν, πάμε στο αντίθετο, ότι όχι να μην είμαστε δεσμευμένοι στην ειδική αγωγή, να μπορούμε να πάμε παντού. Ναι, αλλά εάν μπορείς να πας παντού, μπορείς να πας παντού οποιαδήποτε στιγμή και με οποιεσδήποτε προϋποθέσεις πάνε και οι υπόλοιποι. Δεν λέω ότι πρόκειται να γίνει αυτό και να δεσμευτούν στην ειδική αγωγή, αλλά παρόλα αυτά, είναι, ένας φόβος που είναι, επίσης, ακατανόητος, γιατί υπάρχει όλη αυτή η φιλολογία γύρω από το .50.

Επίσης, για 1η φορά ο προηγούμενος νόμος, ξέρετε τι έλεγε; Ότι από την ψήφισή του όλες οι οργανικές θέσεις μετατρέπονται σε 6171 και έβαζε τελεία εκεί. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι κανονικά κανένας δεν είχε οργανική θέση στην ειδική αγωγή και είχαν μετατραπεί όλοι σε 6171, όποιος δεν ήταν 6171 απόφοιτος του Βόλου και της Μακεδονίας δεν είχε οργανική θέση και μέσα σε αυτούς και εγώ πρώτος. Εγώ .50 είμαι. Αυτό λέει ο νόμος.

Εμείς, τώρα, λέμε αυτό που έλεγε ο προηγούμενος νόμος αλλά συμπληρώνουμε παρακάτω ότι όσοι όμως υπηρετούν με οργανική θέση παραμένουν στην θέση τους, μέχρι να φύγουνε από την υπηρεσία και όταν φύγουν από την υπηρεσία και όχι όταν πάρουν μετάθεση -γιατί και αυτό ακούγεται, όχι όταν πάρουν μετάθεση- αλλά όταν φύγουν από την υπηρεσία, τότε μετατρέπεται η θέση τους σε 6171. Άρα, θεωρώ ότι όχι μόνον δεν υπάρχει θέμα, αλλά κατοχυρώνονται πολύ περισσότερο από ότι τους κατοχύρωνε η προηγούμενη νομοθεσία.

Η παράλληλη στήριξη, μπαίνει, πλέον, σε άλλες βάσεις. Η παράλληλη στήριξη πρέπει να ξέρετε ότι ξεκίνησε σαν θεσμός ένταξης και αυτό είναι, ενταξιακός θεσμός. Δυστυχώς όμως, εξελίχθηκε σε φύλαξη, δηλαδή, τα σχολεία αρνούνται να πάρουνε μαθητές αν δεν είχανε παράλληλη στήριξη και μου κατήγγελλαν στο τηλέφωνο όταν με έπαιρναν οι γονείς ότι ξέρετε μας είπαν από το σχολείο ότι πάνε εκδρομή και επειδή ο εκπαιδευτικός της παράλληλης απουσιάζει σήμερα, δεν θα πάει το παιδί μαζί. Από πού προκύπτει αυτό; προκύπτει από το γεγονός ότι έφτασε να θεωρείτε η παράλληλη στήριξη φύλαξη. Εάν θέλαμε όμως φύλαξη, δεν θα παίρναμε εκπαιδευτικό; Θα παίρναμε ειδικό βοηθητικό προσωπικό όπως παίρνουμε σε άλλες περιπτώσεις.

 Παίρνουμε εκπαιδευτικό, διότι θέλουμε να κάνει ένταξη στο παιδί. Για να κάνει ένταξη, όμως, ο εκπαιδευτικός, πρέπει να μπορούν να πληρούνται κάποιες προϋποθέσεις αναλυτικού προγράμματος. Αλλιώς δεν γίνεται. Δεν μπορεί να γίνει με άλλο τρόπο η ένταξη. Επομένως, αλλάζει η παράλληλη στήριξη και ξέρετε ότι εξαιτίας αυτού φτάσαμε από 500 αιτήσεις το 2009, 1.900 αιτήσεις εγκεκριμένες πέρυσι, 3.640 φέτος, πάνω από 5.000 σίγουρα του χρόνου. Δίνονται με έναν τρόπο, δηλαδή, οι παράλληλες στηρίξεις, ο οποίος δεν ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες, με αποτέλεσμα να μην παίρνουν τελικά παράλληλη στήριξη, κάποια παιδιά που θα έπρεπε να έχουν.

 Για την επαγγελματική εκπαίδευση, επειδή είναι ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο, θα το αφήσω. Εάν προκύψει κάποια ερώτηση, θα το θέσουμε το θέμα αυτό. Θα πω μόνο ότι αναμορφώνεται η επαγγελματική εντελώς. Ήταν μια κατάσταση στην οποία πραγματικά ούτε και εμείς δεν ξέραμε τι συμβαίνει. Δομές, οι οποίες είχαν μετατραπεί στα χαρτιά, ποτέ δεν είχαν μετατραπεί στην πράξη, αναλυτικά και ωρολόγια προγράμματα, τα οποία το κάθε σχολείο δούλευε όπως νόμιζε και όπως καταλάβαινε ότι πρέπει να δουλεύει. Αλλάζουν όλα αυτά. Μπαίνουν βάσεις, ισοτιμούνται με τη γενική εκπαίδευση και προσδιορίζονται με μεγάλη ακρίβεια μέσα στο νόμο οι αρμοδιότητες των συλλόγων, του προσωπικού, των εγγραφών των μετεγγραφών των ωρολογίων προγραμμάτων και όλα αυτά.