Για τα εθνικά θέματα τι λέει ο κ. Τσίπρας;

Παρά το γεγονός ότι η οικονομία και τα μαύρα σενάρια εξόδου της χώρας από το ευρώ είναι στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος σε ότι αφορά την άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να συμμετάσχει σε οικουμενική κυβέρνηση, υπάρχουν κι άλλα θέματα που θα πρέπει να συζητηθούν διότι είναι εξαιρετικά κρίσιμα.

Πολλές φορές βλέπουμε την οικονομία και χάνουμε τα εθνικά θέματα και πώς αυτά θα εξελιχθούν τους επόμενους μήνες. Σκοπιανό, ελληνοτουρκικά, ο κίνδυνος θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο, Κυπριακό, ΑΟΖ είναι ανοικτά και «καυτά». Αν είχαμε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας ή αν είχαμε μια αριστερή κυβέρνηση όπως θέλει ο κ. Τσίπρας, ποια θα ήταν η στάση του ΣΥΡΙΖΑ μόλις αυτοί οι φάκελοι έπεφταν στο τραπέζι;

Διότι μαθαίνουμε πώς οι διάφορες συνιστώσες δεν έχουν καμιά κοινή γραμμή στα εθνικά θέματα. Άλλος είναι πιο μετριοπαθής, άλλο πιο διαλλακτικός, άλλος το παίζει διεθνιστής και ούτω κάθε εξής.

Δε βγάζεις άκρη τι λέει η ΑΚΟΑ ή η Ρόζα και διάφοροι άλλοι.

Άλλο, όμως, να είσαι στο Σύνταγμα και να κάνεις αντιπολίτευση ως Αγανακτισμένος κι άλλο να θέλεις να κυβερνήσεις. Διότι ο Αλέξης Τσίπρας ξεκάθαρα μας λέει ότι θέλει να κυβερνήσει τη χώρα, άρα θα διαχειριστεί και τα εθνικά θέματα.

Τι λέει λοιπόν για παράδειγμα για τις απόψεις του ΑΚΟΑ σχετικά με το Σκοπιανό; Διότι απ’ ότι μαθαίνουμε η συγκεκριμένη συνιστώσα ήδη αποκαλεί τα Σκόπια «Δημοκρατία της Μακεδονίας» προτού υπάρξει επίσημη διεθνής αναγνώριση.

Επίσης, μαθαίνουμε -αλλά δεν ξέρουμε αν είναι αλήθεια- ότι η Νεολαία του Συνασπισμού θα πάρει μέρος και σε πορεία στο κέντρο της πρωτεύουσας της Δημοκρατίας της Μακεδονίας.

Θα μπορούσαμε άραγε να μάθουμε τις θέσεις του κ. Τσίπρα για το κοίτασμα του Λεβιάθαν και την ελληνική εμπλοκή σ’ αυτό; Επίσης, συμφωνεί με την κήρυξη ΑΟΖ για την οποία τα πιο πολλά κόμματα έχουν εκφραστεί θετικά;

Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κρύβουν εσκεμμένα τις θέσεις τους για μια σειρά από θέματα, ακόμη και για το μεταναστευτικό και κανείς δε γνωρίζει τι πιστεύουν και τι θα εφαρμόσουν όταν γίνουν κυβέρνηση. Κρύβονται πίσω από την οικονομία, όμως, μέχρι πότε;