Υπάρχουν κάποιες διαφορές του ΣΥΡΙΖΑ με το παπανδρεϊκό ΠαΣοΚ, που δεν πρέπει να παραβλέπει κανείς.
Ως εκ της ιδεολογίας του, αν δεχτούμε ότι έχει την αριστερή ή αριστερίστικη, τέλος πάντων, Ο ΣΥΡΙΖΑ τάσσεται:
α) Υπέρ των λαθρομεταναστών και υπόσχεται ανοικτά σύνορα και
νομιμοποίηση όλων των λαθρομεταναστών (~ 4.000.000 ψυχών), που
βρίσκονται στην Ελλάδα. Μία τέτοια κίνηση θα ανοίξει ακόμη περισσότερο
τον ασκό του Αιόλου, αφού θα δράσει σαν πρόσκληση. Το παπανδρεϊκό ΠαΣοΚ
δεν είχε την ευκαιρία να δείξει τι πολιτική θα ακολουθούσε έναντι της
λαθρομετανάστευτσης. Το
“εκσυγχρονιστικό” ΠαΣοΚ, η ΝΔ και το
μετασημιτικό, κατάφεραν να φέρουν την χώρα στα σημερινά χάλια.
β) Υπέρ της περικοπής των αμυντικών δαπανών, κάτι που δεν έκανε ο
Α.Π., ο οποίος αντιμετώπιζε σοβαρά τον κίνδυνο της Τουρκίας και το 1987
(υπόθεση “Πίρι Ρέις”) με σθένος. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι και υπέρ της
ελληνοτουρκικής “φιλίας, όπως όλες οι μετά Ανδρέα Παπανδρέου
κυβερνήσεις.
γ) Υπέρ του ονόματος Μακεδονία” για τα Σκόπια, πράγμα που αμφιβάλλω αν θα είχε δεχτεί το παπανδρεϊκό ΠαΣοΚ.
Και αν ο Α. Παπανδρέου τήρησε τις
λαϊκίστικες υποσχέσεις του με δανεικά, τα οποία πληρώνουμε σήμερα, ο
ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορέσει να τις τηρήσει (κατώτατος μισθός … € 1.300 !!),
διότι δεν θα βρει δανεικά. Συνεπώς, μόνη διέξοδο έχει την έξοδο από την
ΟΝΕ, η οποία προϋποθέτει έξοδο και από την ΕΕ, ώστε να αρχίσει να
“κόβει” δραχμές κατά το δοκούν, μεχρι να φθάσομε στις δραχμές του
Τσολάκογλου.
Δυστυχώς, ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποδειχθεί πολύ χειρότερη λύση, απ’ ό,τι ήταν
το παπανδρεϊκό ΠαΣοΚ, αλλά οι ψηφοφόροι του δεν το έχουν
συνειδητοποιήσει. Ακόμη μιλάνε για τις καλές ημέρες της δεκαετίας του
’80, χωρίς να καταλαβαίνουν πού μας οδήγησαν.
