Το τελευταίο(;) διάγγελμα του ολετήρα της τελευταίας διετίας ήταν όπως ακριβώς κυβέρνησe τον τόπο. Δηλαδή ο κ. Παπανδρέου ζει στον δικό του κόσμο και δεν έχει συναίσθηση της πραγματικότητας και της ανάγκης που έχει ο τόπος.
Ο πρώην πρωθυπουργός ουσιαστικά χαιρέτησε τον ελληνικό λαό χωρίς να πει ότι παραιτείται. Αυτή τη λέξη την έχει ξεχάσει, προφανώς διότι μένει σταθερός στο παπανδρεϊκό τσιτάτο ότι «κανένας Παπανδρέου δεν παραιτείται». Προφανώς δεν καταλαβαίνει ότι τον έχει παραιτήσει εδώ και καιρό ο κόσμος.
Έκανε μια αναφορά στην οικονομική κρίση τονίζοντας και πάλι ότι φταίνε οι προηγούμενοι. Χωρίς ίχνος αυτοκριτικής που θα αναδείκνυε τη σοβαρότητα και τη μεγαλοσύνη ενός ηγέτη, έριξε το φταίξιμο σε όλους τους άλλους και στην ύφεση. Λες και η ύφεση δεν είναι κατά ένα μέρος δημιούργημα των πολιτικών της κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ.
Μίλησε για μεγάλα επιτεύγματα που τα κατάφεραν αυτοί μαζί με τον ελληνικό λαό. Αλλά γιατί ο λαός δεν αισθάνεται έτσι; Γιατί πιστεύει ότι δεν έγινε τίποτε περισσότερο από θυσίες, αίμα και δάκρυα;
Ο κ. Παπανδρέου άφησε επίσης ανοικτό το ενδεχόμενο να μας… ξαναβρεί κάπου, ίσως να θέλει να γυρίσει κάποτε στην πολιτική σκηνή ως σωτήρας. «θα βρεθούμε στους δρόμους και τις πλατείες», τόνισε, αλλά μάλλον δεν ξέρει ότι αυτή την περίοδο αν βγει σε καμιά πλατεία για… τζόκινγκ θα αναγκαστεί να κάνει 100στάρι για να γλιτώσει από τη μανία του κόσμου. Ειδικά μετά τα όσα ντροπιαστικά έχουν γίνει τις τελευταίες ημέρες.
Η πλάκα είναι ότι λες και ήξερε το ναυάγιο με τον Πετσάλνικο δεν είπε το όνομά του αλλά μίλησε για θεσμική λύση που είναι αποδεκτή από την ευρύτερη πλειοψηφία.
Η τελευταία ομιλία του κ. Παπανδρέου θα έπρεπε να δίνει προοπτική, ελπίδα και διέξοδο από την κρίση. Θα πρέπει να βάζει τα προβλήματα της 6ης δόσης, του νέου Μνημονίου, της τύχης της πατρίδας, στο τραπέζι.
Δυστυχώς, έχασε μια ευκαιρία να διασώσει λίγη από τον αξιοπρέπειά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου