Τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι....

Γράφει ο Γιώργος Σωτηρόπουλος

Θερμοπύλες: αρχαιότητα. Η μάχη μαίνεται λυσσαλέα. Οι λίγοι από τη μια, οι πολλοί από την άλλη. Κανείς δεν οπισθοχωρεί. Οι μεν γιατί έτσι έχουν μάθει, οι δε γιατί είναι υποχρεωμένοι. Σπαθιά, ιαχές, ασπίδες...πολεμικό τοπίο. Ποια θα μπορούσε να είναι η ακριβής ψυχολογία των Σπαρτιατών δεν το ξέρουμε, ούτε και των Περσών. Το να γυρίσουν πίσω είναι απλώς απαγορευτικό. Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Θα τους σκοτώσουν στη Σπάρτη, αν τυχόν γυρίσουν πίσω. Δεν τα ανέχεται αυτά η κοινωνία τους.

Μένουν εκεί, λοιπόν, «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι»...υπακούοντας στις προσταγές εκείνων...των νομοθετών, της κοινωνίας. Πολεμάς μέχρις εσχάτων, γιατί έτσι πρέπει. Αυτό είναι και το καζαντζακικό χρέος. Το πρέπει. Δεν υπάρχει δημοκρατία σε αυτό, ο διάλογος δεν τίθεται καν. Ξέρουν ότι θα πεθάνουν και μένουν. Ξέρουν ότι είναι λιγότεροι και μένουν, ενάντια σε κάθε λογική μάχης. Θα μπορούσαν ενδεχομένως να οπισθοχωρήσουν, να ανασυνταχθούν...Όχι. Εκεί θα δοθεί η μάχη. Παίρνουν μία βαθιά ανάσα και συνεχίζουν το σφυροκόπημα στην ασπίδα του αντιπάλου, προσέχοντας τα βέλη.

Ο ουρανός και η Ιστορία από ψηλά παρακολουθούν....

Μερικές χιλιάδες χρόνια μετά, κάπου στη σημερινή Τουρκία, κοντά στο Σαγγάριο ποταμό. Οι Έλληνες στρατιώτες........ προελαύνουν, σαν γνήσιοι απόγονοι των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Είναι διαφορετικοί από τους Σπαρτιάτες. Αυτοί μέχρι στιγμής προελαύνουν νικηφόρα. Οι Τούρκοι υποχωρούν...για να ανασυνταχθούν καλύτερα.

Αρχίζει η αντεπίθεση. Τι να κάνουν; Για ποιο λόγο έφτασαν ως εδώ; Χωρίς επαρκή εφόδια, ακολουθώντας εκείνων τις προσταγές...των κουτόφραγκων στρατηγών της Αθήνας, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά...

Οι Τούρκοι έρχονται δριμύτεροι και αυτοί είναι αποκομμένοι μέσα στην έρημο. Οπισθοχωρούν....τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι. Πρέπει να γυρίσουν πίσω, στα παράλια, το συντομότερο. Υπάρχουν κάποιες πολεμικές συρράξεις, ευτυχώς λίγες, αλλά ο χρόνος πιέζει. Η οπισθοχώρηση είναι επιτακτική.

Ο ουρανός και η Ιστορία από ψηλά παρακολουθούν...

Τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι...πόσοι σκοτώθηκαν γι’αυτό; Πόσοι έκαναν κάτι χωρίς να το θέλουν; Βούλιαξαν μέσα στις συμβατικότητες και στις επιταγές της κοινωνίας. Πόσοι ενώ μπορούσαν να....δεν...και άλλοι που δεν...τελικώς....;

...τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι...πόσες φορές ακόμα;