Κόψε και μετά… βλέπουμε

ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ συνήθης πρακτική από την κυβέρνηση η προώθηση σημαντικών νομοθετικών πρωτοβουλιών, εν πολλοίς άσχετων μεταξύ τους, με διαδικασίες – εξπρές από τη Βουλή, χωρίς να προηγηθεί καμία συζήτηση. Ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, και με αφορμή τον εφαρμοστικό νόμο του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Δημοσιονομικής Στρατηγικής, κατατίθενται συνεχώς νέες τροπολογίες για τη ρύθμιση θεμάτων όπως οι συγχωνεύσεις δημόσιων οργανισμών ή τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων, που θα έπρεπε κανονικά να αποτελούν αυτοτελή νομοθετήματα. Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση επιδεικνύοντας παντελή έλλειψη σεβασμού στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες κινείται στους ρυθμούς του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν». Η, πιο σωστά, «αποφασίζουν οι ξένοι και διατάζουμε εμείς». Υπό τις ασφυκτικές πιέσεις της Τρόικας, το υπουργείο Οικονομικών και τα
συναρμόδια υπουργεία προωθούν εσπευσμένα την ψήφιση ρυθμίσεων, χωρίς καμία μελέτη και κανένα σχεδιασμό για την ολοκλήρωση των απαιτούμενων διαρθρωτικών αλλαγών και μόνο με καθαρά εισπρακτική λογική.

ΟΙ ΠΟΛΥΔΙΑΦΗΜΙΣΜΕΝΕΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ, όπως η κατάργηση και συγχώνευση δημόσιων οργανισμών, μετατρέπονται από την κυβέρνηση σε απλή διεκπεραίωση διατάξεων που είναι άγνωστο πώς θα εφαρμοστούν. Αρκεί να πιστέψει η Τρόικα ότι μειώνεται ο δημόσιος τομέας. Και οι πομπώδεις εξαγγελίες για την ψήφιση ενός νέου, ενιαίου μισθολογίου για τους δημοσίους υπαλλήλους, με το οποίο υποτίθεται ότι θα αίρονταν οι ανισότητες, υποβιβάζονται στο επίπεδο των αποσπασματικών ρυθμίσεων μόνο και μόνο για τη μείωση των επιδομάτων. «Αφού δεν προλαβαίνουμε να ετοιμάσουμε το μισθολόγιο, ας περικόψουμε τα επιδόματα που επειγόμαστε και… βλέπουμε» είναι σε απλά ελληνικά το σκεπτικό της κυβέρνησης. Οσο για την περίφημη δημόσια διαβούλευση, είναι προφανές ότι παραπέμφθηκε και αυτή στις ελληνικές καλένδες.