Η χθεσινή απόφαση των ηγετών της ευρωζώνης για την αποδέσμευση της πέμπτης δόσης του δανείου, καθώς και η παροχή νέας στήριξης προς την Ελλάδα, δίνει, αναμφίβολα, μια σημαντική ανάσα στην ελληνική οικονομία, προκειμένου να έχει την απαιτούμενη ρευστότητα για την πληρωμή των υποχρεώσεών της. Είναι προφανές, όμως, ότι και η λύση αυτή είναι προσωρινού χαρακτήρα, δεδομένου ότι το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται με «ασπιρίνες» και θα το ξαναβρούμε μπροστά μας πριν από τη χορήγηση της επόμενης δόσης. Στην πραγματικότητα, η ελληνική κυβέρνηση το μόνο που επιτυγχάνει είναι να παίρνει παράταση χρόνου, την ώρα που ακολουθεί μια αδιέξοδη, καταστροφική πολιτική, η οποία απλώς διαιωνίζει το πρόβλημα.
Από την άλλη πλευρά, είναι σαφές ότι η συμφωνία του Μνημονίου είναι εξαρχής ετεροβαρής. Τα ανταλλάγματα για τη δανειοδότηση της χώρας είναι δυσβάσταχτα. Υποβάλλουν σε πρωτοφανείς θυσίες τον ελληνικό λαό, ενώ σε συνδυασμό με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας σε τιμή ευκαιρίας, είναι σαφές ότι δημιουργούν όρους αποικιοκρατικού χαρακτήρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και οι εταίροι αναγνωρίζουν πλέον ότι οι προσπάθειες για δημοσιονομική προσαρμογή βαρύνουν τους Ελληνες πολίτες. Γι’ αυτό και ανησυχούν περισσότερο από την κοινωνική αναταραχή, παρά για την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, την οποία θεωρούν βέβαιη.
Η μόνη που δεν δείχνει να υπολογίζει τις κοινωνικές επιπτώσεις εξακολουθεί να είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου, αφού και ο νέος υπουργός Οικονομικών, παρά τις προηγηθείσες ενστάσεις του και τη φιλολαϊκή ρητορική, προχωρά απτόητος στην επιβολή μιας σειράς μέτρων, ακόμα πιο επαχθών από τα προηγούμενα, στέλνοντας και αυτός ένα λογαριασμό αποτυχίας, ύψους 7,5 δισ. ευρώ, στους πολίτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου