Το τέλος του ΠΑΣΟΚ

Οι εξαμηνιαίες Τάσεις της MRB καταγράφουν με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο την πολιτική κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, είκοσι μήνες μετά την άνοδό του στην εξουσία. Είναι φανερό από τα ποιοτικά στοιχεία της έρευνας ότι το κυβερνών κόμμα βρίσκεται πια σε δραματική απόσταση από την κοινωνία και βαδίζει χωρίς εφεδρείες στην πολιτική, εκλογική
καταστροφή.

Η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ αποτυπώνεται στα εξής στοιχεία: Πρώτον, στην εξαιρετικά χαμηλή του συσπείρωση, που φτάνει μόλις το 52%. Κι αυτό, μάλιστα, μετά τον ανασχηματισμό, που υποτίθεται ότι θα συσπείρωνε στοιχειωδώς το κόμμα, με την ακροβασία ανάμεσα σε Βενιζελικούς και παλαιό ΠΑΣΟΚ, που επιχείρησε ο Γιώργος Παπανδρέου.

Δεύτερον, στην εικόνα του πρωθυπουργού. Ο Παπανδρέου έχει μόλις 17% θετικές κρίσεις και 63,3% αρνητικές, τις περισσότερες από κάθε άλλον πολιτικό αρχηγό. Επίσης, χάνει πλέον από τον Αντώνη Σαμαρά στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία (21,3% έναντι 20,4%), ενώ είναι γνωστό ότι αυτό το στοιχείο είναι το τελευταίο που χάνει ο εκάστοτε πρωθυπουργός, πριν την εκλογική του ήττα.

Τρίτον, το ΠΑΣΟΚ υπολείπεται πλέον της Ν.Δ. σε όλους τους δείκτες
αξιολόγησης με διαφορά 4,1%. Η Ν.Δ. προηγείται στην ικανότητα
διαχείρισης όλων των τομέων πολιτικής, στη γενική εικόνα των κομμάτων και στην παράσταση νίκης (κατά 10,7%).

Τέταρτον, είναι σαφής η αποτύπωση μιας απογοητευμένης και οργισμένης κοινωνίας η οποία δηλώνει σε ποσοστό μόλις 7,5% ότι μπορεί να αντέξει περαιτέρω θυσίες, συμφωνεί μόνο κατά 1,6% (!) με τα μέτρα που λαμβάνονται στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, το οποίο οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θα κληθούν να ψηφίσουν σε λίγες μέρες και έχει πειστεί για την αναγκαιότητα λήψης αυτών των μέτρων, μόνο κατά 22,2%. Το 74,2% των πολιτών απαιτούν επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, την οποία προφανώς δεν μπορεί να κάνει η παρούσα κυβέρνηση.

Ολα τα παραπάνω εξηγούν σε μεγάλο βαθμό γιατί η όλη συζήτηση περί συναίνεσης είναι άνευ ουσίας και γίνεται σε πολιτικό κενό. Πώς είναι δυνατόν ποτέ να συναινέσουν τα κόμματα σε μια πολιτική που έχει τόσο συντριπτική απόρριψη του ελληνικού λαού; Τι νόημα μπορεί να έχει μια συναίνεση ερήμην της κοινωνίας; Η αποτύπωση της κοινής γνώμης δείχνει ότι βρισκόμαστε σε οριακό σημείο πολιτικής, κοινωνικής κρίσης, που δεν είναι πια διαχειρίσιμη δίχως την προσφυγή στις κάλπες.