Πέρα από τα αριστερά και τα
δεξιά, η καταγραφή των επίμαχων γεγονότων από την κυρία Ρεπούση (σ.σ.
αναφέρεται στο ζήτημα των συνωστισμών στη Σμύρνη) είναι απλά λανθασμένη,
είναι κακή ιστορία, είναι τσαπατσούλικη ιστορία», είπε απόψε , λίγο
πριν τα μεσάνυχτα
στη Βουλή ο υπουργός Παιδείας , όταν νωρίτερα για το θέμα υπήρξε ένταση για το θέμα στο κοινοβούλιο.
«Οσον αφορά το περίφημο και επίμαχο ζήτημα των συνωστισμών στη Σμύρνη, το θέμα δεν είναι αν έχει κανείς μια προοδευτική ή μια συντηρητική αντίληψη για τα ιστορικά γεγονότα» τόνισε ο υπουργός Παιδείας και πρόσθεσε:. « Το θέμα είναι αν η μεθοδολογική και επιστημονική του προσέγγιση είναι επαρκής και ακριβής και η τεκμηρίωσή του είναι τέτοια, ώστε να αποδίδει σωστά τα ιστορικά γεγονότα».
Νωρίτερα στην αίθουσα του κοινοβουλίου είχε προηγηθεί ο ακόλουθος διάλογος:
Μ. ΡΕΠΟΥΣΗ: Στις παλαιοκομματικές πρακτικές θα ήθελα, τέλος, να εντάξω και τα εθνικολαϊκιστικά μαθήματα ιστορίας που δίνονται και σε αυτή ακόμα την Αίθουσα. Είναι, στην πραγματικότητα, μαθήματα πατριδοκαπηλίας και λαϊκισμού, που επενδύουν στα φοβικά αισθήματα που έχει μερίδα των πολιτών, καλλιεργώντας ό,τι πιο συντηρητικό και οπισθοδρομικό.
Και καλά όταν αυτό γίνεται από τους χρυσαυγίτες ή όσους τους συναγωνίζονται στις εθνικιστικές κορώνες ζηλεύοντας τη δημοσκοπική τους άνοδο. Να το κάνουν όμως και οι Βουλευτές της κυβερνητικής παράταξης και μάλιστα αυτοί που προσβλέπουν, κατά τα λεγόμενά τους, σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, είναι τουλάχιστον αντιφατικό.
Ας επιλέξουν τι τελικά θέλουν. Ένα σύγχρονο κράτος που αξιοποιεί την ιστορία του για να βελτιώσει το παρόν και το μέλλον του, για να μάθει τους πολίτες του να σκέφτονται κριτικά ή ένα κράτος που χρησιμοποιεί την ιστορία του για να φανατίσει τους πολίτες του και να φυλακίσει το μέλλον τους στο παρελθόν;
(Στο σημείο αυτό κτυπά το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Παρακαλώ την ανοχή σας για πολύ λίγο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Συνεχίστε παρακαλώ.
ΜΑΡΙΑ ΡΕΠΟΥΣΗ: Αυτό θα ήθελα να απαντήσω σε όσους, όπως πριν από λίγο ο κ. Νεράντζης, θυμούνται το συνωστισμό, για να αποδείξουν τον πατριωτισμό τους. Θα τους πρότεινα να επιλέξουν κάτι άλλο.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΝΤΟΣ: Ήταν και οι παππούδες μας τότε εκεί! Τους παππούδες μας τους έσφαξαν εκεί!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Παρακαλώ αφήστε τη συνάδελφο να ολοκληρώσει. Ο κ. Νεράντζης ολοκλήρωσε.
ΜΑΡΙΑ ΡΕΠΟΥΣΗ: Στο συνωστισμό επενδύει σήμερα η Χρυσή Αυγή.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΝΤΟΣ: Αφήστε τώρα τη Χρυσή Αυγή!
ΜΑΡΙΑ ΡΕΠΟΥΣΗ: Θέλω να ελπίζω, αγαπητοί συνάδελφοι, ότι έχετε πια πάρει οριστικό διαζύγιο από αυτή τη ρητορική, γιατί πρέπει να ξέρετε ότι όσο συνωστίζεστε μαζί τους σε αυτή τη λογική, δεν κάνετε τίποτα άλλο παρά να τους ενισχύετε.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Δημοκρατικής Αριστεράς)
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΝΤΟΣ: Να μελετήσεις καλύτερα την ιστορία!
ΛΑΖΑΡΟΣ ΤΣΑΒΔΑΡΙΔΗΣ: Πολύ προοδευτική είστε, κυρία Ρεπούση!
«Οσον αφορά το περίφημο και επίμαχο ζήτημα των συνωστισμών στη Σμύρνη, το θέμα δεν είναι αν έχει κανείς μια προοδευτική ή μια συντηρητική αντίληψη για τα ιστορικά γεγονότα» τόνισε ο υπουργός Παιδείας και πρόσθεσε:. « Το θέμα είναι αν η μεθοδολογική και επιστημονική του προσέγγιση είναι επαρκής και ακριβής και η τεκμηρίωσή του είναι τέτοια, ώστε να αποδίδει σωστά τα ιστορικά γεγονότα».
Νωρίτερα στην αίθουσα του κοινοβουλίου είχε προηγηθεί ο ακόλουθος διάλογος:
Μ. ΡΕΠΟΥΣΗ: Στις παλαιοκομματικές πρακτικές θα ήθελα, τέλος, να εντάξω και τα εθνικολαϊκιστικά μαθήματα ιστορίας που δίνονται και σε αυτή ακόμα την Αίθουσα. Είναι, στην πραγματικότητα, μαθήματα πατριδοκαπηλίας και λαϊκισμού, που επενδύουν στα φοβικά αισθήματα που έχει μερίδα των πολιτών, καλλιεργώντας ό,τι πιο συντηρητικό και οπισθοδρομικό.
Και καλά όταν αυτό γίνεται από τους χρυσαυγίτες ή όσους τους συναγωνίζονται στις εθνικιστικές κορώνες ζηλεύοντας τη δημοσκοπική τους άνοδο. Να το κάνουν όμως και οι Βουλευτές της κυβερνητικής παράταξης και μάλιστα αυτοί που προσβλέπουν, κατά τα λεγόμενά τους, σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, είναι τουλάχιστον αντιφατικό.
Ας επιλέξουν τι τελικά θέλουν. Ένα σύγχρονο κράτος που αξιοποιεί την ιστορία του για να βελτιώσει το παρόν και το μέλλον του, για να μάθει τους πολίτες του να σκέφτονται κριτικά ή ένα κράτος που χρησιμοποιεί την ιστορία του για να φανατίσει τους πολίτες του και να φυλακίσει το μέλλον τους στο παρελθόν;
(Στο σημείο αυτό κτυπά το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Παρακαλώ την ανοχή σας για πολύ λίγο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Συνεχίστε παρακαλώ.
ΜΑΡΙΑ ΡΕΠΟΥΣΗ: Αυτό θα ήθελα να απαντήσω σε όσους, όπως πριν από λίγο ο κ. Νεράντζης, θυμούνται το συνωστισμό, για να αποδείξουν τον πατριωτισμό τους. Θα τους πρότεινα να επιλέξουν κάτι άλλο.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΝΤΟΣ: Ήταν και οι παππούδες μας τότε εκεί! Τους παππούδες μας τους έσφαξαν εκεί!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Παρακαλώ αφήστε τη συνάδελφο να ολοκληρώσει. Ο κ. Νεράντζης ολοκλήρωσε.
ΜΑΡΙΑ ΡΕΠΟΥΣΗ: Στο συνωστισμό επενδύει σήμερα η Χρυσή Αυγή.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΝΤΟΣ: Αφήστε τώρα τη Χρυσή Αυγή!
ΜΑΡΙΑ ΡΕΠΟΥΣΗ: Θέλω να ελπίζω, αγαπητοί συνάδελφοι, ότι έχετε πια πάρει οριστικό διαζύγιο από αυτή τη ρητορική, γιατί πρέπει να ξέρετε ότι όσο συνωστίζεστε μαζί τους σε αυτή τη λογική, δεν κάνετε τίποτα άλλο παρά να τους ενισχύετε.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Δημοκρατικής Αριστεράς)
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΝΤΟΣ: Να μελετήσεις καλύτερα την ιστορία!
ΛΑΖΑΡΟΣ ΤΣΑΒΔΑΡΙΔΗΣ: Πολύ προοδευτική είστε, κυρία Ρεπούση!
Η Μ. ΡΕΠΟΥΣΗ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΜΑΡΙΑ ΡΕΠΟΥΣΗ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Δημοκρατική Αριστερά ψηφίζει, όπως γνωρίζετε, τον Προϋπολογισμό και το κάνει για να δώσει άλλη μια φορά ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση που τη θεωρεί ακόμα και αν δεν είναι πάντα Κυβέρνηση εθνικής συνευθύνης.
Ψηφίζει τον Προϋπολογισμό για να μην αποσταθεροποιήσει την κυβερνητική πλειοψηφία, που με πολύ κόπο και υπερβάσεις διαμόρφωσαν τρία κοινοβουλευτικά κόμματα, με σημαντικές μεταξύ τους ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές.
Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν βλέπουμε στον Προϋπολογισμό το αποτύπωμα μιας σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής που όχι μόνο δεν ισορροπεί καλά με τους αναπτυξιακούς στόχους, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις τους αντιστρατεύεται.
Θα αξιοποιήσω την παιδεία και την έρευνα παραδειγματικά, για να δείξω την ανισορροπία και την αντίφαση αυτή. Θα πω εισαγωγικά ότι η αναπτυξιακή διάσταση της έρευνας και της εκπαίδευσης έχει αναγνωριστεί πλήρως από την Ευρωπαϊκή Ένωση και κυρίως η έρευνα αποτελεί σήμερα κύριο πυλώνα για τις χρηματοδοτήσεις των διαρθρωτικών ταμείων της περιόδου 2014-2020 και αυτό γιατί έχει αποδειχθεί ότι η αύξηση των επενδύσεων στην έρευνα και την τεχνολογία έχει άμεσο αντίκρισμα στην αύξηση του ΑΕΠ. Άλλωστε, με βάση το εθνικό πρόγραμμα μεταρρύθμισης 2011-2014, καλούμαστε να αυξήσουμε τον δικό μας μέσο όρο που κινείται στο 0,5% του ΑΕΠ για να προσεγγίσουμε τον ευρωπαϊκό μέσο όρο για την έρευνα που κινείται περίπου στο 2% του ΑΕΠ.
Εμείς κάνουμε το αντίθετο. Κόβουμε και από την έρευνα και από την εκπαίδευση και από τον πολιτισμό. Μουσεία, ερευνητικά κέντρα, πανεπιστήμια και τεχνολογικά ιδρύματα, λύκεια, γυμνάσια και δημοτικά σχολεία, ακόμα και νηπιαγωγεία, δοκιμάζονται ήδη από τις σημαντικές μειώσεις που είχαν το 2012 και θα δοκιμαστούν ακόμα περισσότερο τη χρονιά που μας έρχεται, για να ανταποκριθούν στα απολύτως αναγκαία.
Οι εκπαιδευτικοί αλλά και οι πανεπιστημιακοί θα κληθούν να αφήσουν πίσω τους κεκτημένα με αγώνες εργασιακά δικαιώματα. Θα το κάνουν –θέλω να πιστεύω- αν δουν ότι οι θυσίες τους πιάνουν τόπο, αν οι περικοπές και η άρση των κεκτημένων εντάσσονται σε ένα σχέδιο αφενός εξορθολογισμού των δημοσίων δαπανών και ανάπτυξης αφετέρου. Εντάσσονται, όμως; Θα φέρω δυο παραδείγματα για το αντίθετο. Είναι και τα δύο από το χώρο της παιδείας.
Το πρώτο εικονογραφεί, κατά τη γνώμη μου, τον ελλειμματικό χαρακτήρα της αναπτυξιακής προοπτικής του προϋπολογισμού και το δεύτερο την επιβίωση μιας πελατειακής λογικής, ακόμα και σε αυτόν τον Προϋπολογισμό της σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής.
Σε αυτή την Αίθουσα ο Υπουργός Παιδείας μας είπε παραπάνω από μία φορές ότι οι συγχωνεύσεις στα Α.Ε.Ι. θα υπακούσουν στις αναπτυξιακές προοπτικές της ανώτατης εκπαίδευσης. Θα γίνουν, με άλλα λόγια, μετά από σχεδιασμό με αναπτυξιακά κριτήρια.
Πριν όμως γίνει ο σχεδιασμός αυτός, πριν συζητηθούν τα κριτήρια, στη βάση των οποίων πρέπει να γίνουν οι συγχωνεύσεις, ο Προϋπολογισμός προβλέπει μείωση λειτουργικών δαπανών για τα Α.Ε.Ι. και τα Τ.Ε.Ι. κατά 42 εκατομμύρια ευρώ λόγων συγχωνεύσεων. Αναρωτιέται κανείς πώς έγινε ο υπολογισμός της μείωσης, αφού ακόμα δεν υπάρχει αναπτυξιακό σχέδιο, στο οποίο υπακούουν οι συγχωνεύσεις.
Θα περάσω στο δεύτερο παράδειγμα που αφορά σε προνόμια και σε εξαιρέσεις, που ακόμα και αυτός ο Προϋπολογισμός της σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής έχει. Εκεί που η εκπαιδευτική κοινότητα είναι ανάστατη με την άρση της οργανικότητας των θέσεων στα σχολεία, εκεί που η ερευνητική κοινότητα είναι βαθιά ανήσυχη με τη συγχώνευση των ερευνητικών κέντρων, εκεί που οι ερευνητές του Εθνικού Κοινωνικού Κέντρου Ερευνών, για παράδειγμα, αναρωτιούνται δικαίως γιατί πρέπει ειδικά αυτοί να περάσουν από καθεστώς νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου σε νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου και ποιο είναι το συγκεκριμένο δημοσιονομικό όφελος αυτής της μετάβασης, ο προϋπολογισμός που αφορά στην Ακαδημία Αθηνών αυξάνεται κατά 105%. Από περίπου 6 εκατομμύρια το 2011, περνά στα 8 εκατομμύρια το 2012 και τώρα πηγαίνει στα 12 εκατομμύρια στον Προϋπολογισμό του 2013.
Τι συμβαίνει εδώ αναρωτιούνται οι λογικοί άνθρωποι. Τι έκανε η Ακαδημία Αθηνών, για να δικαιούται τέτοια αύξηση σε συνθήκες σκληρής δημοσιονομικής πειθαρχίας; Θα πρέπει να εξηγηθεί αυτό στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και στους Έλληνες πολίτες.
Δεν θέλω να συνδέσω την αύξηση αυτής της χρηματοδότησης με κάποιες φήμες που μιλούν για την ίδρυση ενός ερευνητικού κέντρου στη Μεσσηνία, με αντικείμενο τη μελέτη της κλιματικής αλλαγής, όταν μάλιστα το αντικείμενο αυτό καλύπτεται από υπάρχοντα ερευνητικά κέντρα, όπως είναι το Αστεροσκοπείο ή το ΕΛΚΕΘΕ.
Και στα δύο αυτά παραδείγματα –που ελπίζω ότι είναι εξαιρέσεις- ενυπάρχουν, κατά τη γνώμη μου, λογικές πελατειακές και για πολλούς πολίτες αυτής της χώρας που είναι διατεθειμένοι να υποστούν θυσίες για να παραμείνει η χώρα στο ευρώ, που είναι διατεθειμένοι να ξανασκεφτούν τα καταναλωτικά τους πρότυπα και να τα αλλάξουν, να στηρίξουν τις διαρθρωτικές αλλαγές ακόμα και αν θίγουν βασικά τους δικαιώματα, οι παλιές πελατειακές λογικές δεν είναι πια ανεκτές. Το κυβερνητικό έργο πρέπει να πάρει οριστικά διαζύγιο από εκείνες τις παθογένειες που μας έφεραν στη χρεοκοπία. Το στοίχημα της χώρας είναι συνεπώς και ένα στοίχημα ρήξης με αυτές τις πρακτικές.
ΜΑΡΙΑ ΡΕΠΟΥΣΗ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Δημοκρατική Αριστερά ψηφίζει, όπως γνωρίζετε, τον Προϋπολογισμό και το κάνει για να δώσει άλλη μια φορά ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση που τη θεωρεί ακόμα και αν δεν είναι πάντα Κυβέρνηση εθνικής συνευθύνης.
Ψηφίζει τον Προϋπολογισμό για να μην αποσταθεροποιήσει την κυβερνητική πλειοψηφία, που με πολύ κόπο και υπερβάσεις διαμόρφωσαν τρία κοινοβουλευτικά κόμματα, με σημαντικές μεταξύ τους ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές.
Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν βλέπουμε στον Προϋπολογισμό το αποτύπωμα μιας σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής που όχι μόνο δεν ισορροπεί καλά με τους αναπτυξιακούς στόχους, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις τους αντιστρατεύεται.
Θα αξιοποιήσω την παιδεία και την έρευνα παραδειγματικά, για να δείξω την ανισορροπία και την αντίφαση αυτή. Θα πω εισαγωγικά ότι η αναπτυξιακή διάσταση της έρευνας και της εκπαίδευσης έχει αναγνωριστεί πλήρως από την Ευρωπαϊκή Ένωση και κυρίως η έρευνα αποτελεί σήμερα κύριο πυλώνα για τις χρηματοδοτήσεις των διαρθρωτικών ταμείων της περιόδου 2014-2020 και αυτό γιατί έχει αποδειχθεί ότι η αύξηση των επενδύσεων στην έρευνα και την τεχνολογία έχει άμεσο αντίκρισμα στην αύξηση του ΑΕΠ. Άλλωστε, με βάση το εθνικό πρόγραμμα μεταρρύθμισης 2011-2014, καλούμαστε να αυξήσουμε τον δικό μας μέσο όρο που κινείται στο 0,5% του ΑΕΠ για να προσεγγίσουμε τον ευρωπαϊκό μέσο όρο για την έρευνα που κινείται περίπου στο 2% του ΑΕΠ.
Εμείς κάνουμε το αντίθετο. Κόβουμε και από την έρευνα και από την εκπαίδευση και από τον πολιτισμό. Μουσεία, ερευνητικά κέντρα, πανεπιστήμια και τεχνολογικά ιδρύματα, λύκεια, γυμνάσια και δημοτικά σχολεία, ακόμα και νηπιαγωγεία, δοκιμάζονται ήδη από τις σημαντικές μειώσεις που είχαν το 2012 και θα δοκιμαστούν ακόμα περισσότερο τη χρονιά που μας έρχεται, για να ανταποκριθούν στα απολύτως αναγκαία.
Οι εκπαιδευτικοί αλλά και οι πανεπιστημιακοί θα κληθούν να αφήσουν πίσω τους κεκτημένα με αγώνες εργασιακά δικαιώματα. Θα το κάνουν –θέλω να πιστεύω- αν δουν ότι οι θυσίες τους πιάνουν τόπο, αν οι περικοπές και η άρση των κεκτημένων εντάσσονται σε ένα σχέδιο αφενός εξορθολογισμού των δημοσίων δαπανών και ανάπτυξης αφετέρου. Εντάσσονται, όμως; Θα φέρω δυο παραδείγματα για το αντίθετο. Είναι και τα δύο από το χώρο της παιδείας.
Το πρώτο εικονογραφεί, κατά τη γνώμη μου, τον ελλειμματικό χαρακτήρα της αναπτυξιακής προοπτικής του προϋπολογισμού και το δεύτερο την επιβίωση μιας πελατειακής λογικής, ακόμα και σε αυτόν τον Προϋπολογισμό της σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής.
Σε αυτή την Αίθουσα ο Υπουργός Παιδείας μας είπε παραπάνω από μία φορές ότι οι συγχωνεύσεις στα Α.Ε.Ι. θα υπακούσουν στις αναπτυξιακές προοπτικές της ανώτατης εκπαίδευσης. Θα γίνουν, με άλλα λόγια, μετά από σχεδιασμό με αναπτυξιακά κριτήρια.
Πριν όμως γίνει ο σχεδιασμός αυτός, πριν συζητηθούν τα κριτήρια, στη βάση των οποίων πρέπει να γίνουν οι συγχωνεύσεις, ο Προϋπολογισμός προβλέπει μείωση λειτουργικών δαπανών για τα Α.Ε.Ι. και τα Τ.Ε.Ι. κατά 42 εκατομμύρια ευρώ λόγων συγχωνεύσεων. Αναρωτιέται κανείς πώς έγινε ο υπολογισμός της μείωσης, αφού ακόμα δεν υπάρχει αναπτυξιακό σχέδιο, στο οποίο υπακούουν οι συγχωνεύσεις.
Θα περάσω στο δεύτερο παράδειγμα που αφορά σε προνόμια και σε εξαιρέσεις, που ακόμα και αυτός ο Προϋπολογισμός της σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής έχει. Εκεί που η εκπαιδευτική κοινότητα είναι ανάστατη με την άρση της οργανικότητας των θέσεων στα σχολεία, εκεί που η ερευνητική κοινότητα είναι βαθιά ανήσυχη με τη συγχώνευση των ερευνητικών κέντρων, εκεί που οι ερευνητές του Εθνικού Κοινωνικού Κέντρου Ερευνών, για παράδειγμα, αναρωτιούνται δικαίως γιατί πρέπει ειδικά αυτοί να περάσουν από καθεστώς νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου σε νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου και ποιο είναι το συγκεκριμένο δημοσιονομικό όφελος αυτής της μετάβασης, ο προϋπολογισμός που αφορά στην Ακαδημία Αθηνών αυξάνεται κατά 105%. Από περίπου 6 εκατομμύρια το 2011, περνά στα 8 εκατομμύρια το 2012 και τώρα πηγαίνει στα 12 εκατομμύρια στον Προϋπολογισμό του 2013.
Τι συμβαίνει εδώ αναρωτιούνται οι λογικοί άνθρωποι. Τι έκανε η Ακαδημία Αθηνών, για να δικαιούται τέτοια αύξηση σε συνθήκες σκληρής δημοσιονομικής πειθαρχίας; Θα πρέπει να εξηγηθεί αυτό στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και στους Έλληνες πολίτες.
Δεν θέλω να συνδέσω την αύξηση αυτής της χρηματοδότησης με κάποιες φήμες που μιλούν για την ίδρυση ενός ερευνητικού κέντρου στη Μεσσηνία, με αντικείμενο τη μελέτη της κλιματικής αλλαγής, όταν μάλιστα το αντικείμενο αυτό καλύπτεται από υπάρχοντα ερευνητικά κέντρα, όπως είναι το Αστεροσκοπείο ή το ΕΛΚΕΘΕ.
Και στα δύο αυτά παραδείγματα –που ελπίζω ότι είναι εξαιρέσεις- ενυπάρχουν, κατά τη γνώμη μου, λογικές πελατειακές και για πολλούς πολίτες αυτής της χώρας που είναι διατεθειμένοι να υποστούν θυσίες για να παραμείνει η χώρα στο ευρώ, που είναι διατεθειμένοι να ξανασκεφτούν τα καταναλωτικά τους πρότυπα και να τα αλλάξουν, να στηρίξουν τις διαρθρωτικές αλλαγές ακόμα και αν θίγουν βασικά τους δικαιώματα, οι παλιές πελατειακές λογικές δεν είναι πια ανεκτές. Το κυβερνητικό έργο πρέπει να πάρει οριστικά διαζύγιο από εκείνες τις παθογένειες που μας έφεραν στη χρεοκοπία. Το στοίχημα της χώρας είναι συνεπώς και ένα στοίχημα ρήξης με αυτές τις πρακτικές.
ΥΠΟΥΡΓΟΣ:Θέλω να απαντήσω, παρότι δεν συνηθίζω να
απαντώ σε ανθρώπους που δεν είναι παρόντες, σε αυτά που είπε η κυρία
Ρεπούση. Μίλησε, επίσης, για την Ακαδημία Αθηνών, ότι δήθεν αυξάνουμε
τον προϋπολογισμό της για να καλύψουμε κάποιο ινστιτούτο κάπου στη
Μεσσηνία. Η Μεσσηνία έχει καταντήσει να γίνεται της μόδας τελευταία, λες
και οι Μεσσήνιοι είναι παιδιά κανενός κατώτερου Θεού. Μια το Μουσείο,
μια η Ακαδημία Αθηνών!
Εν πάση περιπτώσει, δεν πρόκειται περί αυτού. Όσον αφορά την Ακαδημία Αθηνών και την αύξηση του προϋπολογισμού της, οφείλεται στο γεγονός ότι με τη νέα νομοθεσία τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου πρέπει να ισοσκελίζουν τον προϋπολογισμό τους. Άρα, το Υπουργείο Οικονομικών συμπεριέλαβε παλαιά δάνεια τα οποία είχε συνάψει η Ακαδημία Αθηνών και γι' αυτό αυξήθηκε ο προϋπολογισμός της.
Εν πάση περιπτώσει, δεν πρόκειται περί αυτού. Όσον αφορά την Ακαδημία Αθηνών και την αύξηση του προϋπολογισμού της, οφείλεται στο γεγονός ότι με τη νέα νομοθεσία τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου πρέπει να ισοσκελίζουν τον προϋπολογισμό τους. Άρα, το Υπουργείο Οικονομικών συμπεριέλαβε παλαιά δάνεια τα οποία είχε συνάψει η Ακαδημία Αθηνών και γι' αυτό αυξήθηκε ο προϋπολογισμός της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου