Βάλτε τώρα που γυρίζει... ο Τσίπρας

Πιο Αμερικάνος από τον Τσίπρα δεν γίνεσαι ούτε με ντοκτορά. Η επένδυση, πρώτος απ' όλους, στα αυριανά Σκόπια, του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. το μαρτυράει.

Εκτός αν θεωρήσουμε πως το σχέδιο εξαγοράς της Σκοπιανής κρατικής εταιρείας ηλεκτρισμού από τη ΔΕΗ (κατά πώς μας λέει και επίσημη ανακοίνωση της Επιχείρησης), με το (όντως) εξαιρετικό τίμημα, σε μια εποχή που γυρίζουν τα πάνω-κάτω στην ΠΓΔΜ είναι επιχειρηματικό πλάνο, στηριγμένο σε υψηλού επιπέδου πολυεθνική φιλοσοφία, του πρώην εργατοπατέρα και διορισμένου από τον ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΗ, στην θέση προέδρου και διευθύνοντα συμβούλου, συντρόφου Παναγιωτάκη.

Μπορεί να είναι και έτσι. Ας κάνουμε ότι το πιστεύουμε.


Εδώ πιστέψαμε τον Τσίπρα και τον Λαφαζάνη, πως η ΔΕΗ και όλες οι κρατικές επιχειρήσεις θα μείνουν στον λαό, για το καλό του λαού.

Και θα μας στοιχίσει να κατεβάσουμε τη μπουκιά... πως η ΔΕΗ ξεπέρασε όλα της τα προβλήματα, δεν θα πτωχεύσει, δεν είναι πρώτη-πρώτη στη λίστα ιδιωτικοποιήσεων και είναι σε θέση να κάνει μάλιστα επιχειρηματικές απλωτές στα Βαλκάνια;

Γιατί όμως σκαλίζουμε το θέμα και ανακατεύουμε τον Τσίπρα.

Ε, πώς να το κάνουμε... κάποια πράγματα δεν κολλάνε μεταξύ τους και σε αυτή την υπόθεση όπως και σε πολλά της εξωτερικής μας πολιτική, με τους Αμερικάνους να κουμαντάρουν τα πάντα στην Ελλάδα, όταν συμβαίνουν ημέρες που ο Τσίπρας δεν έχει (εκλογικό) δρόμο να διαβεί, σοκάκι να περάσει... μιας και γκρέμισε τα αριστερά τοιχία που του εξασφάλισαν εξουσία το 2015.

Άρα, λέμε εμείς τώρα, η Σκοπιανή εταιρεία ηλεκτρισμού που εξαγοράστηκε από τη ΔΕΗ είναι μέρος σχεδίου ανάπτυξης του ελληνικού κρατικού μονοπωλίου παραγωγής και διανομής ηλεκτρικού ρεύματος ή πρόκειται να μπει στα προικιά... του "γαμπρού" που, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θα πάρει τη "νύφη" που εμείς γνωρίζουμε ως κρατικό οικοδόμημα στον ηλεκτρισμό μας.

Το ερώτημα μπαίνει για δύο λόγους,

Πρώτον γιατί η επιχειρηματική κίνηση της ΔΕΗ, στην ΠΓΔΜ, βεβαίως και ήταν εύστοχη και επενδυτικά σωστή. Υπό την προϋπόθεση όμως πως υπάρχει μακροπρόθεσμο πλάνο συνέχισης του ελέγχου της αγοράς ενέργειας από το ελληνικό κράτος. Πράγμα δύσκολο έως απίθανο αν σημειώσουμε πως στην Ε.Ε. (ως Επιτροπή αλλά και ως δανειστές) μας κουνάνε το δάκτυλο γιατί έχουμε ακόμη κλειστή και μονοπωλιακή την ενεργειακή αγορά.

Και όλοι ξέρουμε πως όταν μας κουνάνε το δάκτυλο στην Ε.Ε. τελικά ή θα κάνουμε αυτό που πρέπει ή θα μας βγάλουν το μάτι... Ρωτήστε και τον Βαρουφάκη, με τα ουάου... στον Ντασελμπλουμ, αν θα δει ξανά πολιτική διαδρομή...

Και πάμε στον δεύτερο λόγο.

Αν η (ορθή) επένδυση της ΔΕΗ (δεν έχουμε λόγο να το αμφισβητήσουμε) στη γειτονική χώρα καταλήξει ως προίκα σε αγοραστή ή σε αγοραστές της σημερινή κρατικής Επιχείρησης ο ιδιώτης αγοραστής θα τρίβει ή όχι τα χέρια του από σήμερα, που αν δεν ήταν ο Τσίπρας, η ΔΕΗ δεν επενδύει... ούτε το απέναντι καφενείο από τα γραφεία της, για τσάμπα καφέ τη ΓΕΝΟΠ, να μην γκρινιάζει...

Που καταλήγουμε λοιπόν, εμείς που δεν θέλουμε να δεχθούμε πως άλλαξαν τα πράγματα στο ελληνικό κράτος και οι διορισμένοι κομματικοί στις διοικήσεις των ΔΕΚΟ (όπως και ο σύντροφος Παναγιωτάκης) αποδεικνύονται "κρυφοί" μεγαλοεπιχειρηματίες ικανοί να σταθούν στην παγκόσμια ανταγωνιστική αγορά.

Καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως η πρώτη φορά αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, εκτός όλων των άλλων, αισθάνεται την ανάγκη να παζαρεύει για επέκταση της σοβιετικής Ελλάδας και εκτός Ελλάδας...

Όχι όμως για λογαριασμό του ελληνικού λαού (όπως προκύπτει), αλλά για (τελικό) λογαριασμό όλων εκείνων που είναι στη λίστα των υποψηφίων εξαγοράς του κράτους της Ελλάδας.

Επενδύσεις δηλαδή που όταν περάσουν στα άλλα χέρια, τα ιδιωτικά, (όπως η Σκοπιανή κρατική εταιρεία ηλεκτρισμού που αγοράζουμε) θα εξυπηρετήσουν σχέδια που τώρα κανείς δεν τα ξέρει.

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την κατάληξή τους... 

Όπως όμως και να έχει το πράγμα, οι "Αμερικανιές" του Τσίπρα στη διαχείριση και των ιδιωτικοποιήσεων (το 10μηνο που θα μείνει στην εξουσία) ανοίγουν ξεχωριστό ενδιαφέρον και δρόμο... που ίσως φέρει όρεξη και περισσότερη προσοχή στους αγοραστές ελληνικού κράτους. 

Ειδικά στους αγοραστές ελληνικής κρατικής ενέργειας, σε όλους τους τομείς και όλα τα επίπεδα.

Γι' αυτό σας λέμε, βάλτε τώρα που γυρίζει... ο Τσίπρας.


Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr