Την εβδομάδα που πέρασε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης εκλήθη στην ασφάλεια για να του απαγγελθεί περίπου ο μισός ποινικός κώδικας.
Ιδού πως περιγράφει ο ίδιος το γεγονός:
Η εξέτασή μου και η προσωπική μου κλήση σε απολογία αφορά κατηγορίες που συνδέονται με το μισό σχεδόν ποινικό κώδικα ακόμα και κατηγορίες που αφορούν οπλοφορία, οπλοχρησία και παράβαση του νόμου περί κροτίδων και πυροτεχνημάτων σχετικά με τη δράση μου ενάντια στους πλειστηριασμούς και για την υπεράσπιση της πρώτης κατοικίας και της λαϊκής περιουσίας.
Μια κυβέρνηση που ξεπουλά τον τόπο και έφτασε στο σημείο να μεταβιβάζει ακόμα και αρχαιολογικούς χώρους και αρχαία μνημεία για εκποίηση στο υπό ξένη διοίκηση Υπερταμείο..."
Δεν θα σταθώ στο ότι οι ακτιβιστικές δραστηριότητες του κ. Λαφαζάνη υπερβαίνουν ή παραβιάζουν το νόμο. Παρόμοιες συμπεριφορές από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους δεν έχουμε ζήσει στη μεταπολίτευση.
Το γεγονός αυτό θα πρέπει να το συνδυάσουμε με την επίσκεψη πριν λίγες μέρες οργάνων της τάξεως στα γραφεία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης προκειμένου να συλλάβουν και να παραπέμψουν στο αυτόφωρο την εκπρόσωπο τύπου κ. Ζαχαράκη.
Την περασμένη εβδομάδα πάλι αστυνομικοί πήγαν στα γραφεία της εφημερίδας Φιλελεύθερος προκειμένου να συλλάβουν και να παραπέμψουν στο αυτόφωρο όλα τα στελέχη της εφημερίδας, με προφανή στόχο, πέρα από τον εκφοβισμό των δημοσιογράφων, να μην μπορέσει να κυκλοφορήσει την επόμενη μέρα.
Τα παραπάνω συνιστούν ενδείξεις μεταβολής της συμπεριφοράς της κυβέρνησης και της δικαιοσύνης απέναντι στην ελευθερία του λόγου και τύπου αλλά και την πολιτική ακτιβιστική δράση.
Κανείς δεν θα είχε αντίρρηση αν επρόκειτο για μια προσπάθεια εφαρμογής της νομιμότητας, αλλά οι στόχοι και η αμεσότητα με την οποία αντέδρασαν τμήματα της δικαιοσύνης και υπηρεσιών της δημόσιας τάξης φανερώνουν επιλεκτικότητα σε δράσεις και απόψεις που ενοχλούν την κυβέρνηση.
Την ίδια ώρα που συμβαίνουν αυτά, η ανομία καλπάζει και οι διάφοροι "Ρουβίκωνες" αλωνίζουν γελοιοποιώντας τα όργανα της τάξης.
Η περίπτωση της έγκλησης του κ. Λαφαζάνη επιβεβαιώνει την παράδοση των αριστερών αυταρχικών καθεστώτων που όταν προσπαθούν να εδραιώσουν το καθεστώς σε ένα κλίμα γενικής αμφισβήτησής τους από την κοινωνία πρώτα στρέφονται κατά των διαφωνούντων συντρόφων τους και μετά κατά των λοιπών πολιτικών αντιπάλων.
Στην πραγματικότητα όμως αυτό που συμβαίνει είναι ότι ο Λαφαζάνης αποτελεί "αγκάθι" για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ γιατί αποτέλεσε μέλος της το 2015 και επί της ουσίας αυτά που λέει και κάνει είναι αυτά που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ και τον εκτόξευσαν στην εξουσία. Η παρουσία του πλέον ενοχλεί...
Παρ’ όλα αυτά οι κινήσεις αυτές δεν φανερώνουν ακόμη την ύπαρξη κάποιου οργανωμένου σχεδίου επιβολής αυταρχικών λύσεων, όσο και αν ανθούν και στην Ευρώπη πλέον οι αυταρχικές επιθέσεις εναντίον του Τύπου, της δικαιοσύνης, των πολιτικών αντιπάλων κλπ.
Στις χώρες που υπάρχουν τέτοια περιστατικά (Ουγγαρία, Πολωνία αλλά και εκτός Ε.Ε. όπως Τουρκία και Ρωσία) τα καθεστώτα που το επιχειρούν διαθέτουν ευρεία λαϊκή αποδοχή (προς το παρόν).
Κανένας ηγέτης των καθεστώτων αυτών δεν κινδυνεύει σε λίγους μήνες ή χρόνια να βρεθεί στην αντιπολίτευση και να υποστεί τις συνέπειες...
Στην Ελλάδα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχει το πολύ άλλους δώδεκα μήνες και όλες οι έρευνες της κοινής γνώμης δείχνουν πως η επιρροή της έχει περιοριστεί περί το 20% ενώ η ανοχή απέναντι της κάτω από το 30%.
Κυβέρνηση που αδυνατεί να εξασφαλίσει ανοχή τουλάχιστον περί το 50% δεν έχει μακροημερεύσει κατά το παρελθόν.
Τουτέστιν, θα αποτελούσε αυτοκτονία πριν έστω μια δύσκολη "εγχείρηση" από την οποία υπάρχουν ελπίδες ανάρρωσης και επανάκαμψης η λύση του αυταρχισμού.
Αυτό που συμβαίνει μάλλον είναι οι σπασμωδικές κινήσεις διαφόρων επιμέρους τομέων που χειραγωγούνται από τον κεντρικό πυρήνα της κυβέρνησης καθώς βλέπουν ότι σύντομα ενδέχεται να χάσουν την ισχύ τους και σε κάποιες περιπτώσεις να κληθούν να λογοδοτήσουν για πεπραγμένα στο όριο της νομιμότητας ή και πέραν αυτής...
Κώστας Στούπας
capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου