Μετά τη δολοφονία του Ιουλίου Καίσαρα στη Ρώμη (15 Μαρτίου
44 π.Χ.), οι επικεφαλής της «δημοκρατικής» συνωμοσίας Κάσσιος και
Βρούτος διέφυγαν στις ανατολικές επαρχίες, όπου κατείχον
πολιτικοστρατιωτικές θέσεις, ο μεν Κάσιος στη Συρία, ο δε Βρούτος στη
Μακεδονία. Αφού
έγιναν κύριοι της κατάστασης στις επαρχίες τους, ένωσαν τις δυνάμεις τους για να αντιμετωπίσουν το στρατό των υποστηρικτών του δολοφονηθέντος ηγέτη.
έγιναν κύριοι της κατάστασης στις επαρχίες τους, ένωσαν τις δυνάμεις τους για να αντιμετωπίσουν το στρατό των υποστηρικτών του δολοφονηθέντος ηγέτη.
Η αποφασιστική αναμέτρηση ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα δόθηκε στην πεδιάδα των Φιλίππων τον Οκτώβριο του 42 π.Χ. Στην πρώτη μάχη (3 Οκτωβρίου)
ο Μάρκος Αντώνιος νίκησε τον αντίπαλό του Κάσσιο, ο οποίος πιστεύοντας
ότι και ο Βρούτος είχε χάσει τη δική του μάχη με τον Οκταβιανό,
αποσύρθηκε στην ακρόπολη των Φιλίππων και αυτοκτόνησε. Τουναντίον, ο
Βρούτος είχε επικρατήσει του στρατού του Οκταβιανού κι έμελλε να
αντιμετωπίσει μόνος του τις δυνάμεις της Τριανδρίας.
Η αυτοκτονία του Βρούτου
Είκοσι ημέρες αργότερα, στις 23 Οκτωβρίου,
ο Βρούτος αντιμετώπισε στον ίδιο χώρο τις σαφώς υπέρτερες δυνάμεις των
αντιπάλων του, που είχαν ενισχυθεί και με τους άνδρες του Κάσσιου. Ο
Βρούτος ηττήθηκε κατά κράτος και αυτοκτόνησε με τη σειρά του. Λίγο
προτού πεθάνει, γεμάτος απογοήτευση, είχε αναφωνήσει ελληνιστί το
Ευριπίδειο φθέγμα: «Ω τλήμον αρετή, λόγος άρ' ήσθα, εγώ δε / ως λόγον
ήσκουν· συ δ' άρα εδούλευες τύχη» («Ω, ταλαίπωρη Αρετή, λόγια μόνο
είσαι, εγώ όμως πίστεψα σε σένα και με έργα σε υπηρέτησα, ενώ εσύ
υπηρετούσες την τύχη»).

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου