Όλα στην κόψη του ξυραφιού

Σε άλλες εποχές η χρήση της φράσης «κινούμενη άμμος» στο πολιτικό σκηνικό θα ήταν υπεραρκετή για να περιγράψει τα όσα συμβαίνουν. Σήμερα, δεν υπάρχουν λόγια για να χαρακτηριστεί το απόλυτο μπάχαλο μέσα κι έξω από τη Βουλή.

Όποιος παρακολουθεί συνεδριάσεις όπως αυτή για το φάρμακο θα καταλάβει αμέσως ότι είναι θέμα χρόνο να… πέσει ξύλο. Και δεν θα φταίνε οι Χρυσαυγίτες αυτή τη φορά.

Η προκλητική στάση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ όπως η Ζωή Κωνσταντοπούλου, η ευθεία αμφισβήτηση μιας νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης που πήρε ψήφο εμπιστοσύνης πριν μερικές εβδομάδες και το συνεχές επικοινωνιακό σόου που επιλέγει η Κουμουνδούρου έχουν μετατρέψει το Κοινοβούλιο σε… πλατεία αγανακτισμένων. Ούτε ο Μεϊμαράκης δεν μπορεί πλέον να τους μαζέψει.

Όμως, τα επικίνδυνα και άκρως σοβαρά συμβαίνουν έξω από την κεντρική αίθουσα της Βουλής. Στο καφενείο, στα γραφεία, σε σπίτια με πλούσια δείπνα και σε συναντήσεις σε καφετέριες πέριξ του

Κολωνακίου.

Όπως λέει χαρακτηριστικά κορυφαίο στέλεχος της κυβέρνησης «αντί να ασχολούμαστε με το πώς θα σωθεί οριστικά η Ελλάδα, εμείς τρωγόμαστε. Είμαστε έτοιμοι να χύσουμε την καρδάρα με το γάλα που μαζέψαμε με τόσο κόπο».

Όλο το πολιτικό σκηνικό, και το εννοούμε όταν λέμε όλο, βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού… σε μια διαρκή αγωνία για την επόμενη ημέρα. Τα πάντα είναι πιθανά. Από το να συμβούν διάφορα ατυχήματα και να πέσει η κυβέρνηση μέχρι να συνεχίσει με στόχο την τελική διαπραγμάτευση για έξοδο από το Μνημόνιο.

Δύο είναι ουσιαστικά τα διαλυτικά στοιχεία που προκαλούν στα κόμματα πυρετό. Το πρώτο είναι ασφαλώς η οικονομική κρίση. Μια χώρα με 7 χρόνια ύφεση και 4 χρόνια μνημόνιο ασφαλώς δε μπορεί να είναι και σταθερή πολιτικά. Το δεύτερο είναι οι επικείμενες εκλογές σε Τοπική Αυτοδιοίκηση και ΕΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη κάνει σημαία του ενδεχόμενη νίκη στις ευρωεκλογές και δεν αποκλείεται στα τέλη Μαΐου (αν φτάσουμε ως εκεί) να ξαναζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης.

Φυγόκεντρες τάσεις υπάρχουν σε όλα τα κόμματα, αλλά το βασικό πρόβλημα το έχει το ΠΑΣΟΚ. Αυτό το κόμμα που το 2009 πήρε 43,9% σήμερα κινδυνεύει να μείνει εκτός Βουλής. Στις επόμενες ευρωεκλογές στη Χ. Τρικούπη εκτιμούν ότι με το ζόρι θα βγάλουν έναν ευρωβουλευτή από οκτώ σήμερα. Γι’ αυτό και σκέφτονται να κατέβουν όχι ως ΠΑΣΟΚ αλλά ως μια ευρύτερη κεντροαριστερά παράταξη. Όταν όμως έχεις χάσει 40 μονάδες σε τρία χρόνια τότε μόνο η επιλογή της διάλυσης υπάρχει.

Στη Νέα Δημοκρατία τα πράγματα είναι καλύτερα, αλλά όχι καλά. Αμφισβητήσεις υπάρχουν, παράπονα δίκαια υπάρχουν, αλλά υπάρχουν και «στημένοι» καβγάδες και στοχευμένες κριτικές που βασικό στόχο έχουν να πλήξουν τον Αντ. Σαμαρά. Όπως έχουμε ξαναγράψει, κάποιοι δεν έχουν χωνέψει ότι ο Μεσσήνιος «από το πουθενά» πήρε το κόμμα κι έγινε πρωθυπουργός. Ήθελαν κάποιοι μια ΝΔ ιδιοκτησία με τίτλους κυριότητας και κληρονομιάς.

Στον ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη, η συσπείρωση είναι μεγαλύτερη διότι βλέπουν ότι μπορούν να γίνουν κυβέρνηση. Όμως, η υπόθεση Τατσόπουλου και οι συνεχείς διαφοροποιήσεις Λαφαζάνη δείχνουν ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Κουμουνδούρου. Ο Τσίπρας επιχειρεί να καλύψει τα τεράστια προσωπικά του ελλείμματα με σόου και ύβρεις ενώ αυτό που έγινε με τα φάρμακα ανέδειξε και το απόλυτο μπάχαλο που υπάρχει στο κόμμα. Καμιά σταθερή γραμμή, καμιά σοβαρή προοπτική, κανένα ελπιδοφόρο μήνυμα.

Στους Ανεξάρτητους Έλληνες επικρατεί το χάος με τους μισούς προεδρικούς να συγκρούονται με τους άλλους οι οποίοι δε βλέπουν με καλό μάτι το φλερτ Τσίπρα – Καμμένου. Κάποιοι δε είναι έτοιμοι να σηκωθούν και να φύγουν. Που θα πάνε κανείς δεν ξέρει.

Στη ΔΗΜΑΡ η κατάσταση είναι οριακή και δεν αποκλείεται να έχουμε σύντομα συνέδριο… διάλυσης. Άλλοι ζητούν συμμαχία με τον ΣΥΡΙΖΑ, άλλοι θέλουν ενιαία κεντροαριστερά με το ΠΑΣΟΚ και ο Φ. Κουβέλης παίζει συχνά πρωταγωνιστικό ρόλο στα πιο «ύπουλα» σενάρια για συνεννοήσεις με άλλους πολιτικούς χώρους με σκοπό το εντός κοινοβουλίου «πραξικόπημα». Για το ΚΚΕ δεν υπάρχει λόγος να μιλήσουμε, είναι μπετοναρισμένο ενώ ενδιαφέρον έχει η Χρυσή Αυγή η οποία ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις παρ’ ότι οι μισοί είναι στη φυλακή. Το θα γίνει άραγε αν επιλέξουν να βάλουν υποψηφίους για δημάρχους ή ευρωβουλευτές κάποιους από τους έγκλειστους;

Και μέσα σε όλη αυτή την πολίτικη κουζίνα, μην ξεχάσουμε τις διεργασίες για πατριωτικό κόμμα στα δεξιά και για τη συγκρότηση της «Ελιάς» στον κεντροαριστερό χώρο.

Οι πληροφορίες που παίρνουμε είναι ότι η κατάσταση είναι επικίνδυνη για την κυβέρνηση κυρίως λόγω ΠΑΣΟΚ. Τρεις κρίσιμες ψηφοφορίες, πλειστηριασμοί, φόρος ακινήτων και προϋπολογισμός δημιουργούν σκέψεις για πολιτική κρίση. Κι όμως, από τη Γερμανία ο κ. Σαμαράς μίλησε για «μαξιλάρια», για βουλευτές που θα μπορούσαν να βρεθούν και να στηρίξουν την προσπάθεια. Είχε κάτι στο νου του; Προφανώς δεν είχε στο νου του νέες συμμαχίες με κόμματα. Αυτό μάλλον είναι απίθανο. Ίσως να σκέφτεται ότι μπορούν να στηρίξουν κάποιοι βουλευτές μεμονωμένα την προσπάθεια της κυβέρνησης. Υπάρχουν π.χ. κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ που δεν θα έλεγαν όχι σε ένταξή τους σε «γαλάζιο» ψηφοδέλτιο. Επίσης, υπάρχουν κάποιοι από το χώρο της ΔΗΜΑΡ που θα ήθελαν μια πιο ισχυρή κεντροαριστερά, που θα έκανε τα πρώτα βήματα για να αντικαταστήσει το πεθαμένο ΠΑΣΟΚ. Αυτή η παράταξη θα μπορούσε υπό όρους να συνεργαστεί με τη ΝΔ για να αποτραπεί η έλευση του κ. Τσίπρα στην εξουσία που με γεωμετρική ακρίβεια θα οδηγήσει στην καταστροφή.

Επίσης, ο κ. Σαμαράς ήδη κάνει μια προσπάθεια διεύρυνσης προς το κέντρο προκειμένου να κερδίσει ένα κομμάτι που στο παρελθόν ψήφιζε πότε ΝΔ και πότε ΠΑΣΟΚ και τώρα είναι ξεκρέμαστο. Στη ΔΗΜΑΡ από την άλλη θέλουν να κάνουν «μεταγραφές» πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ αλλά και του… Τατσόπουλου που δύσκολα θα σταθεί στον ΣΥΡΙΖΑ.

Η χώρα μπαίνει σε ένα εξάμηνο πολύ κρίσιμο. Θα εξαρτηθεί το μέλλον της σε οικονομικό επίπεδο αλλά και αν θα έχει σταθερές κυβερνήσεις ή θα οδηγείται σε «αριστερές» παρενθέσεις ή απανωτές αναμετρήσεις. Οι όποιες προβλέψεις είναι αδύνατον να γίνουν, οι αναλυτές σηκώνουν τα χέρια ψηλά και οι… τζογαδόροι πάνε συνέχεια στον κουβά.