Κοίτα ποιος μιλάει

“Πολιτικά φρικιά” χαρακτήρισε τη συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου ο Αλέξης Τσίπρας.

Θα πω ψέμματα εάν δηλώσω πώς θεωρώ την κυβερνητική συμπόρευση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ως το άκρον άωτον της πολιτικής αρμονίας.
Αλλά ο εξαναγκασμός στην υπέρβαση που σηματοδοτεί η συγκυβέρνηση, επιβλήθηκε κυρίως από την 30ετή πολιτεία αυτών που έχουν πρόσκαιρα βρει στέγη στον κ. Τσίπρα. Αυτό το, κάπου, 25% από το ΠΑΣΟΚ που μετακόμισε πολιτικά στον ΣΥΡΙΖΑ και βρίσκεται εκεί τράνζιτ, περιμένοντας έναν πράσινο Γκοντό.

Αυτοί λοιπόν που συνέπλευσαν με τον κ. Τσίπρα δεν τέλεσαν μαζί του έναν “γάμο συμφέροντος” προσδοκώντας να επανακτήσουν τα “φρικιαστικά” προνόμια που απολάμβαναν κατά το παρελθόν; Ή

είναι “φρικιά” εκείνοι από το ΠΑΣΟΚ συνεργάζονται με την κεντροδεξιά αλλά όχι εκείνοι (από το ΠΑΣΟΚ) που συνεργάζονται με τον αφασικό τέως συνασπισμό γκρουπούσκουλων του Father of Ernesto;

Εάν δε, παρά τα δεινά που υποφέρει ο μέσος Έλληνας, βλέπαμε την περίσταση υπό το πρίσμα του “μισογεμάτου ποτηριού” θα μπορούσαμε να πούμε ότι καταλείπει μια κουλτούρα συνεργασίας που πιθανόν θα χρησιμεύσει και στο μέλλον, όχι απαραίτητα στους σημερινούς συγκυβερνώντες.

Εμφανώς οι δηλώσεις Τσίπρα γίνονται από παράπονο, γιατί δεν μπόρεσε να απορροφήσει το “όλον ΠΑΣΟΚ”. Αλλά εάν το ΠΑΣΟΚ μετέβαινε σύσσωμο στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα άφηνε τον Τσίπρα αρχηγό.

Πέρα απ’ όλα όμως οι δηλώσεις είναι αστείες. Κοίτα ποιος μιλάει…
Μιλάει για “φρικιά” ο Τσίπρας που έχει στο κόμμα του το Νταβανέλλο, τον Θεοδωρίδη, το Ρινάλντι, τον Τατσόπουλο, τη Δούρου, την Κωνσταντοπούλου και μύριους όσους.
Προφανώς κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια.

Προφήτης