Το μέλλον της Ελλάδας δεν είναι παιχνιδάκι στα χέρια μαθητευόμενων μάγων του ΣΥΡΙΖΑ

Όλο αυτό το τσίρκο του ΣΥΡΙΖΑ με το αν πρέπει να είμαστε στο ευρώ ή να βγούμε από αυτό έχει κι ένα δύο καλά. Το πρώτο είναι ότι περνάει η ώρα στα καφενεία να βλέπουμε να σκοτώνονται στην Κουμουνδούρου αφού δε μπορεί η μια συνιστώσα να βρει κοινή γραμμή με την άλλη.

Το δεύτερο είναι ότι μπορούμε να καταλάβουμε τι είδους κυβέρνηση θα είχε η χώρα αν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδιζε τις εκλογές. Ο Μπέμπε Γκρίλο και η παρέα του θα ήταν ερασιτέχνες κωμικοί μπροστά σ’ αυτό που θα βλέπαμε κάθε φορά που θα γινόταν ένα υπουργικό συμβούλιο με πρωθυπουργό τον Τσίπρα.

Ωστόσο, τα δύο αυτά καλαμπούρια είναι πράγματι για τα καφενεία, δεν χρήζουν σοβαρότερης ανάλυσης.

Το τρίτο, αλλά πολύ σημαντικό καλό που μας έκανε η Βαβέλ της Κουμουνδούρου είναι να συνειδητοποιήσουμε ποιοι είμαστε ως χώρα, τι θέλουμε και πώς βλέπουμε στο μέλλον τη θέση μας στην Ευρώπη και το παγκόσμιο στερέωμα. Και πρέπει να μας ενδιαφέρει πολύ αυτό, αν θέλουμε να ξέρουμε και σε τι Ελλάδα θα μεγαλώσουν τα παιδιά μας.

Δύο είναι οι δρόμοι, πρέπει να σκεφτούμε, ακούγοντας τους Συριζαίους να τσακώνονται για το ευρώ:

Ο πρώτος δρόμος είναι αυτός που αποφάσισε η χώρα τα τελευταία 30 χρόνια. Με δυσκολίες, με αγώνα, με πόνο και πολλές φορές με αδικίες, είναι ο δρόμος της κοινής ευρωπαϊκής πορείας. Φυσικά, κανείς δε λέει σώνει και καλά να είμαστε μέλη μιας γερμανικής Ευρώπης, μιας ανάλγητης Γηραιάς Ηπείρου που καμιά σχέση δεν έχει με τις θεμελιώδεις αξίες που γνωρίζαμε ότι είχε. Ωστόσο, χώρες όπως η Ελλάδα δε θα αλλάξουν προς το καλύτερο την Ευρώπη βγαίνοντας από αυτήν. Θα την αλλάξουν συμμαχώντας και πολεμώντας λυσσαλέα εκείνους που θέλουν να τη διαλύσουν.

Ο δεύτερος δρόμος είναι αυτός της αποχώρησης από το ευρώ. Σεβαστή η άποψη, αρκεί να υπάρχει ρεαλιστικό σχέδιο. Διότι αυτό που ακούμε τόσο καιρό είναι καταγγελίες του Μνημονίου και της ΕΕ και απομάκρυνση απ’ αυτήν αλλά κανείς δε λέει τι θα γίνει την επόμενη ημέρα. Ούτε η Αριστερή Παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ο Αλαβάνος, ούτε οι «ψεκασμένοι» έχουν κάποια πρόταση. Να πουν βρε αδερφέ: «Φεύγουμε από το ευρώ, υποτιμάμε 50% το νόμισμά μας, αλλάζουμε το παραγωγικό μοντέλο της χώρας ώστε να μην έχουμε ανάγκη της εισαγωγές προϊόντων, ξεχνάμε τα γερμανική αυτοκίνητα ή τα γαλλικά τυριά, περνάμε πάμφτωχα 40-50 χρόνια αλλά κάποια στιγμή θα γυρίσει ο τροχός».

Είναι μια άποψη κι αυτή, για όσους την πιστεύουν.

Εσχάτως, πάντως, εμφανίστηκε και ο… τρίτος δρόμος. Από διάφορους Συριζαίους, Καμμένους κι άλλους περιφερόμενους πλασιέ ελπίδων. Ο δρόμος αυτός λέει ότι μένουμε μεν στο ευρώ αλλά καταγγέλλουμε τα πάντα. Μένουμε στο ευρώ, παίρνουμε κοινοτικά κονδύλια, δάνεια, επιδοτήσεις κι ό,τι άλλο αλλά μόλις έρθει η ώρα των υποχρεώσεων θα πούμε «α, εμείς μόνο δικαιώματα έχουμε». Είναι ο ίδιος δρόμος που προσπάθησαν να ακολουθήσουν οι Κύπριοι και τελικά κουρεύτηκαν… γουλί και θ’ αργήσει να βγει το μαλλί τους.

Αμ δεν είναι έτσι αγαπητοί. Και με τον κλέφτη και με τον αστυνόμο δε γίνεται, πρέπει να αποφασίσουμε.

Και πάμε στο προκείμενο. Παρά τα προβλήματα της, τις λαμογιές της, τα ψεύτικα στοιχεία της και τόσα άλλα ελαττώματα, η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη και μπορεί να σταθεί σ’ αυτήν. Αυτή τη χώρα έβαλε με κόπους ο Κ. Καραμανλής και δεν πρέπει να φύγει με κανένα τρόπο από την ευρωπαϊκή ένωση. Λέμε με κανένα τρόπο, αλλά δε λέμε με κάθε θυσία. Όχι, αυτό δε μπορεί να το δεχθεί κανείς, όχι μόνο οι Έλληνες. Αν είναι να διαλυθεί η Ενωμένη Ευρώπη επειδή το θέλουν οι Γερμανοί, τότε δεν χρειάζεται και η Ελλάδα να παλεύει για να μείνει σε ένα διαλυμένο σύστημα. Αλλά αυτό να γίνει απ΄ όλους μαζί, συντεταγμένα κι όχι επειδή κάποιοι εδώ πιστεύουν ότι στη Βουλγαρία, την Αλβανία ή τη Ρουμανία περνάνε καλύτερα από εμάς.

Επομένως, ο ευρωδρόμος είναι και μονόδρομος για την Ελλάδα. Όχι, όμως, υπό το καθεστώς υποταγής. Η ανοχή έχει και κάποια όρια που πρέπει να ξέρει κανείς πότε να τα ξεπεράσει. Όμως, η χώρα πρέπει να έχει ένα συγκροτημένο σχέδιο για το πώς μπορεί να αλλάξει αυτή την Ευρώπη κι όχι η Ευρώπη αυτήν. Αυτό το τέρας που προσπαθούν να φτιάξουν οι Γερμανοί δεν έχει καμιά σχέση με τις αξίες και τα οράματα που πρεσβεύει η ευρωπαϊκή ιδέα. Αυτό πρέπει να το αλλάξουν όλοι οι λαοί που πλήττονται από τη γερμανική μπότα.

Όμως, κανείς δεν πρέπει να παίζει με το μέλλον της Ελλάδας. Είναι πολύ σοβαρά πράγματα αυτά να βρίσκονται σαν παιχνιδάκια στα χέρια των μαθητευόμενων μάγων του ΣΥΡΙΖΑ.

 antinews.gr