Με μια χαρά και μια λύπη…

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Αισθάνομαι την ανάγκη να απευθύνω ένα μεγάλο «ευχαριστώ», σε όλες και όλους που με κάθε τρόπο – με την ψήφο τους, την παρουσία τους, τη βεβαιότητά τους ότι δεν θα τους διαψεύσω – στήριξαν την υποψηφιότητά μου και με έστειλαν στη Βουλή των Ελλήνων σε μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της πατρίδας μας.

Ο αγώνας ήταν κοινός πριν, είναι κοινός σήμερα και θα είναι κοινός αύριο.

Όπως από την αρχή ξεκαθάρισα, στη Βουλή πηγαίνω για να αφιερώσω όλες μου τις δυνάμεις, γνώσεις και δεξιότητες – όσες διαθέτω και όσες ξεχωρίσατε – για να οδηγηθεί η πατρίδα μας μακριά από αυτή την άθλια περιπέτεια στην οποία σύρθηκε από αυτούς που διέλυσαν τη χώρα.

Η πολιτική και η δημοσιογραφία έχουν πολλά κοινά σημεία.

Έλεγα πάντοτε πως για να τα καταφέρεις και στα δυο, πρέπει να βρίσκεσαι σε ένα από τα δύο άκρα: Είτε να έχεις μεγάλη αξία, είτε να μην έχεις καμία.

Είτε με την ηθική, είτε χωρίς την ηθική.

Είτε φτωχός, είτε σφιχταγκαλιασμένος με την διαπλοκή.

Στην μακρά πορεία μου και στα δύο αυτά λειτουργήματα, όμως, διαπίστωσα πως πάνω απ’ όλα αυτό που χρειάζεσαι είναι να έχεις την υποστήριξη εκείνων που καταλαβαίνουν και γνωρίζουν πως το ατομικό καλό εξυπηρετείται μέσα από την εξυπηρέτηση του Κοινού Καλού, όπως το εννοούσε ο Αριστοτέλης.

Πιστεύω – και το έχω επανειλημμένα πει – πως πολιτική είναι να προβλέπεις, να αντιλαμβάνεσαι και να ενεργείς έγκαιρα.

Δημοσιογραφία είναι να προβλέπεις, να αντιλαμβάνεσαι, να προειδοποιείς έγκαιρα και, τελικά, να προστατεύεις τον λαό.

Μέχρι σήμερα, αυτό το τείχος προστασίας του λαού δεν έχει υψωθεί.

Αυτή την ώρα η πατρίδα μας χρειάζεται όλους μαζί και ενωμένους.

Δυστυχώς, όμως, η χώρα παραμένει διχασμένη και μετά από το προχθεσινό εκλογικό αποτέλεσμα.

Δυστυχώς, αν και ήδη από χθες έπρεπε να έχουμε σηκώσει τα μανίκια και να εργαζόμαστε για να βγάλουμε τη χώρα από το Μνημόνιο μια ώρα αρχύτερα, κάποιοι δεν εννοούν να το καταλάβουν…

Γι’ αυτό και αποδέχομαι την εκλογή μου με μια χαρά και μια λύπη…