Ένα μικρό μάθημα τραπεζικής

Όταν άκουσα προχτές τις δηλώσεις του κ. Στρατούλη, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είναι δυνατόν να έχει γίνει μια τέτοια δήλωση. Η δε δήλωση του κ. Γλέζου, περί κατάσχεσης κεφαλαίων άνω των 20.000 ευρώ ήταν το κερασάκι στην τούρτα.

Το εντυπωσιακό είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καλύψει πλήρως τον κύριο Στρατούλη και δεν είναι απλά προσωπικές του απόψεις (που θεωρητικά θα μπορούσε να μειώσει τη βαρύτητα των δηλώσεων αυτών). Πως είναι δυνατόν (αναρωτήθηκα) να έχουν γίνει τέτοιες δηλώσεις από το οποιοδήποτε κόμμα και ο λαός να μην έχει ξεσηκωθεί να τους πάρει με τις πέτρες;

Μου είναι δύσκολο να περιγράψω τα αισθήματα που είχα από αυτές τις δηλώσεις του κ. Στρατούλη.  Ό,τι και να πω,  δεν θα καταφέρω να αποτυπώσω σωστά τις σκέψεις μου σε γραπτό κείμενο.

Λοιπόν έχω νέα για τον κ. Στρατούλη.

Η απάντηση είναι ότι όχι, δεν θα καταφέρει να κάνει ανάπτυξη με τα 165 δισ. που νομίζει ότι υπάρχουν σε καταθέσεις στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Κατ’ αρχάς τον πρώτο λόγο τον έχουμε πει. Απλά σπαταλώντας λεφτά δεν θα καταφέρεις τίποτα,

διότι κάποτε αυτά τα λεφτά θα τελειώσουν και στη συνέχεια θα σου μείνει το χρέος (όπως έχουμε κάνει τόσα χρόνια). Ο μοναδικός τρόπος να πιάσουν τόπο οι όποιες δημόσιες επενδύσεις, είναι αν αυξάνουν την παραγωγικότητα περισσότερο από το κόστος απόκτησης αυτών των κεφαλαίων.

Αλλά αυτό προϋποθέτει κανείς να πιστεύει στην ελεύθερη οικονομία, κάτι που σαφώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πιστεύει.

Το αποτέλεσμα απλά θα είναι να ξοδευτούν τα λεφτά των Ελλήνων καταθετών, στο όνομα της ανάπτυξης και απλά αυτά τα χρήματα να χαθούν από προσώπου γης.

Το δεύτερο πιο σημαντικό θέμα είναι ότι αυτές οι καταθέσεις των 165 δισ. ευρώ δεν υπάρχουν.

Για πρακτικούς λόγους, αυτά τα λεφτά δεν είναι τίποτα άλλο από λεφτά που χρωστά το τραπεζικό σύστημα στους Έλληνες καταθέτες. Αυτά τα λεφτά όμως οι τράπεζες τα έχουν δανείσει, ή τα αγόρασαν ομόλογα. Αυτά τα λεφτά έχουν δοθεί σε στεγαστικά δάνεια, σε καταναλωτικά δάνεια και οι τράπεζες είναι να τα λαμβάνουν... δεν τα έχουν.

Επιπλέον, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα χρωστά 100 δισ. ευρώ στο Eurosystem. Και ο μοναδικός λόγος που οι τράπεζες (έστω και πεθαμένες) θεωρητικά δείχνουν αυτά τα λεφτά σαν καταθέσεις των πολιτών της Ελλάδος, είναι διότι ακριβώς είμαστε ακόμα μέσα στο Eurosystem. Σε περίπτωση που μας πετάξουν έξω (αν και δύσκολο), οι νομισματικές μονάδες που θα καταγράφονται στους υπολογιστές των τραπεζών δεν θα αξίζουν σχεδόν τίποτα.

Που σημαίνει ότι τα λεφτά που νομίζει ο κύριος Στρατούλης ότι υπάρχουν, δεν υπάρχουν, διότι δεν είναι τίποτα άλλο από απαιτήσεις. Απαιτήσεις που όμως δεν μπορούν να εισπραχτούν από το τραπεζικό σύστημα σήμερα ως έχει, με αποτέλεσμα να μην είναι τωρινά διαθέσιμες.

Και ο μοναδικός τρόπος να διαφυλαχτούν αυτές οι καταθέσεις είναι να παραμείνουμε στην Ευρώπη, να προσπαθήσουμε να συμμορφωθούμε με τα συμφωνηθέντα, μπας και μας λυπηθούν και μας δώσουν κάποιο είδος πακέτου βοηθείας και βάλουμε κάποιο πάτο στην αγορά. Επίσης θα πρέπει αυτό να συνοδεύετε με διαρθρωτικές αλλαγές.

Αλλά λαμβάνοντας υπόψη ότι η επόμενη κυβέρνηση ίσως πράγματι να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ (διότι θα είναι αδύνατον να μην παραλάβει την κυβέρνηση, έστω αν δεν το θέλει), δεν βλέπω απολύτως τίποτα να γίνεται όσον αφορά αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές, διότι το κόμμα στην εξουσία δεν θεωρεί ότι θα πρέπει να γίνουν.

Η κατάληξη είναι ότι λεφτά δεν υπάρχουν. Τα λεφτά αυτά είναι απαιτήσεις του τραπεζικού συστήματος και τίποτα παραπάνω. Αυτές οι απαιτήσεις όμως για να μπορούν να εισπραχτούν (και άρα να αποτελούν καταθέσεις), θα πρέπει να αναρρώσει αυτή η οικονομία και θα πρέπει να γίνουν ριζικές αλλαγές και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την βοήθεια της Ευρώπης.

Όποτε, παρακαλώ το οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ να ανασκευάσει την πρόταση του, διότι εκτός του ότι λεφτά στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν, δεν μπορείς να προεισπράξεις απαιτήσεις επί των απαιτήσεων.

Εκτός βέβαια αν θέλουν να γίνουμε Βόρεια Κορέα (που μάλλον θέλουν) όποτε εκεί πάω πάσο.

Διότι πράγματι σε αυτή την περίπτωση (που γίνουμε Βόρεια Κορέα) λεφτά θα υπάρχουν, απλά θα είναι σε κάποιο άλλο νόμισμα που δεν θα μπορείς να αγοράσεις τίποτα.

Γιώργος Καισάριος