Η γερμανική στρατηγική της μικρής Ευρώπης

Το ό,τι η Ευρώπη απέκτησε τηλέφωνο και διεύθυνση (κατά το γνωστό ανέκδοτο από την άλλη άκρη του Ατλαντικού), δε σημαίνει πως έχει καταστεί ένας αποτελεσματικός ευρωπαϊκός μηχανισμός ικανός να λαμβάνει και να υλοποιεί αποφάσεις.
Η θεσμική της εξέλιξη κινήθηκε μέσα σε συνθήκες δημοκρατικού ελλείμματος, οικονομικής ανισομετρίας και άβουλων εξωτερικών σχέσεων.
Στη παρούσα όμως συγκυρία το μέλλον της ευρωζώνης, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το μέλλον της Ε.Ε. .
Ο Όλι Ρεν δήλωσε χθες πως “η κρίση χρέους που αντιμετωπίζουν ορισμένες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας πλήττει πλέον και τον «πυρήνα» της Ευρωζώνης…”

Είναι όμως έτσι;
Ή μήπως συμβαίνει το ακριβώς ανάποδο;
Μήπως η ίδια η λειτουργία της Ευρωζώνης -και της Ε.Ε σε κάποια επίπεδα- επιφέρει με όρους spill-over τη κρίση στις “περιφερειακές χώρες;”
Ο πνιγμός ή εξοβελισμός του μικρού, φτωχού και χρεωμένου (ακόμα και όταν προβαίνει σε αιματηρές ασκήσεις πειθαρχίας) Νότου ίσως είναι μια οικονομική επιλογή (αμφίβολης ωστόσο αποτελεσματικότητας για τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα και αυτών ακόμα που τον διακονούν)- επ ουδενί ωστόσο δεν συνιστά πολιτική λύση.
Κανείς δε ξεχνά την “θεσμική σχεδόν παραβίαση” των κριτηρίων του Μαάστριχτ από τον γαλλογερμανικό άξονα..μιας και καμία από τις δύο χώρες δεν διατηρούσε το ποσοστό τους χρέους και του ελλείμματος…ενώ από την άλλη μαζί με τις χώρες BENELUX δημιουργούσαν “άτυπα διευθυντήρια λήψης αποφάσεων” πριν από τις συνόδους κορυφής.
Με άλλο λόγια Ευρωπαϊκή Ένωση δύο ή τριών ταχυτήτων

Η κρίση της Ε.Ε.-Ευρωζώνης διαχέεται σε όλα τα κράτη μέλη και αυτό ας το λάβουν καλά υπόψη πριν είναι αργά…
Όποτε το ενωσιακό εγχείρημα έχει τεθεί στη κρίση του λαού, και ιδιαίτερα ενός λαού που πλήττεται ή αμφισβητεί τις προοπτικές της Ενωσης, τότε..η απάντηση δεν είναι θετική.
Και προφανώς δε θα είναι. Το πρόταγμα της ευελιξίας στην Αγορά και την Αγορά Εργασίας δεν απέτρεψε την ανεργία να μετρά πλέον εκατομμύρια ανέργους στην Ε.Ε. Και βεβαίως υπάρχει η αυτονόμηση της γερμανικής ατζέντας, με την προσήλωση στην αιματηρή δημοσιονομική πειθαρχία και την  στρατηγική της συγκρότησης της μικρής Ευρώπης
Κύριοι …τη δεκαετία του 90 λέγαμε πως καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή…
Πλέον κύριοι…η ντροπή δεν είναι δουλειά…
Θ.Τ.