Νεοδιοριζόμενοι: Υποχρεωτική η παραμονή τους δύο σχολικά έτη στην περιοχή διορισμού τους

 

Δήλωση της υφ. Παιδείας Ζ. Μακρή, στη Βουλή για τον χρόνο παραμονής των νεοδιοριζόμενων στην περιοχή διορισμού τους, απαντώντας σε σχετική ερώτηση Βουλευτή, επικαλούμενη την παρ. 5α του άρθρου 62 του ν. 4589/2019 (Α ́13), όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 42 του ν. 4722/2020 (Α ́177).

Οι νεοδιοριζόμενοι εκπαιδευτικοί υποχρεούνται να παραμείνουν στην περιοχή διορισμού τους για χρονικό διάστημα τουλάχιστον δύο σχολικών ετών και οποιαδήποτε υπηρεσιακή μεταβολή -όπως απόσπαση ή μετάθεση- το συγκεκριμένο αυτό διάστημα δεν επιτρέπεται.

Αυτό επανέλαβε η υφυπουργός Παιδείας Ζέττα Μακρή απαντώντας σε σχετική ερώτηση του Βασίλη Κεγκέρογλου στη Βουλή.  Ο βουλευτής του ΚΙΝΑΛ είχε ζητήσει από το υπουργείο Παιδείας να τοποθετηθεί σχετικά με την έντονη ανησυχία των εκπαιδευτικών αναφορικά με την υποχρεωτικότητα παραμονής στη θέση τοποθέτησης τους για τουλάχιστον δύο χρόνια, με τους εκπαιδευτικούς να ζητούν τη μείωση του χρόνου από δύο σε ένα έτος, όπως ίσχυε τα προηγούμενα χρόνια.

Αναλυτικά η απάντηση

Σε απάντηση του ανωτέρω Μέσου Κοινοβουλευτικού Ελέγχου, κάνουμε γνωστά τα ακόλουθα: Σύμφωνα με την παρ. 5α του άρθρου 62 του ν. 4589/2019 (Α΄13), όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 42 του ν. 4722/2020 (Α΄177) «5.

α) Οι νεοδιοριζόμενοι τοποθετούνται προσωρινά σε κενή θέση σχολικής μονάδας της περιοχής διορισμού με απόφαση του οικείου Διευθυντή Εκπαίδευσης, (…) Η οριστική τοποθέτησή τους πραγματοποιείται κατά τη διαδικασία των μεταθέσεων (…) Με την επιφύλαξη του τελευταίου εδαφίου, οι νεοδιοριζόμενοι υποχρεούνται να παραμείνουν στην περιοχή διορισμού τους για χρονικό διάστημα τουλάχιστον δύο (2) σχολικών ετών και οποιαδήποτε υπηρεσιακή μεταβολή που επιφέρει μεταβολή της τοποθέτησης αυτής, όπως απόσπαση ή μετάθεση, βάσει γενικής ή ειδικής διάταξης κατά το ως άνω χρονικό διάστημα, δεν επιτρέπεται (…)» πλην των περιπτώσεων των εκπαιδευτικών «που ανήκουν στις ειδικές κατηγορίες μετάθεσης της παρ. 1 του άρθρου 13 του π.δ. 50/1996 (Α’ 45) ή του άρθρου 8 του π.δ. 56/2001 (Α’ 47), αντίστοιχα, καθώς και όσοι έχουν, οι ίδιοι ή οι σύζυγοί τους, ποσοστό αναπηρίας 75% και άνω ανεξαρτήτως παθήσεως ή έχουν τέκνα με αναπηρία 67% και άνω, ανεξαρτήτως παθήσεως.