Η Ελλάδα βρίσκεται κατ' αναλογία πρώτη σε φοιτητές στην Ευρώπη και τελευταία σε όσους καταφέρνουν να πάρουν το πτυχίο. Βέβαια, για να µην τα βλέπουμε όλα µαύρα, η έκθεση παρουσιάζει και κάποια θετικά ευρήματα. Όπως ότι 42% των νέων ηλικίας 25 έως 34 ετών διαθέτει πτυχίο, όταν ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ είναι στο 45%.
Η έκθεση, δυστυχώς, δεν αναλύει τους λόγους που µόνο ένας στους δύο φοιτητές παίρνει πτυχίο. Πιθανότατα, όμως, αυτό συμβαίνει για δύο λόγους. Προφανώς, ή το αντικείμενο σπουδών δεν ενδιαφέρει τελικά τους φοιτητές ή δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στο επίπεδο των πανεπιστημιακών μαθημάτων.
ΑΡΑ, η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στο σύστημα των πανελλαδικών εξετάσεων και κατ' επέκταση στο σχολείο. Αυτό είναι η µεγάλη πληγή για την παιδεία και τους νέους.
ΑΡΚΕΤΟΙ μαθητές εισάγονται σε σχολές που δεν τους ενδιαφέρουν, ίσως ούτε καν γνωρίζουν ποιο αντικείμενο καλούνται να σπουδάσουν. Στις περισσότερες χώρες του εξωτερικού, οι νέοι αιτούνται την εισαγωγή τους σε συγκεκριμένες πανεπιστημιακές σχολές και εκείνες εγκρίνουν ή απορρίπτουν το αίτηµά τους. Εδώ, κάποιος µπορεί να θέλει να σπουδάσει σε πολυτεχνείο και να καταλήγει σε σχολή ιχθυοκαλλιέργειας. Πόσο πιθανό είναι να ασχοληθεί κάποιος µε µια σχολή στην οποία µπήκε χωρίς να το επιθυμεί;
ΑΡΚΕΤΟΙ ακόμα υποψήφιοι, αν και συγκεντρώνουν τα απαιτούμενα µόρια για να εισαχθούν σε σχολή που τους ενδιαφέρει, όταν µπουν στο αμφιθέατρο, διαπιστώνουν πως δεν μπορούν να τα καταφέρουν. Το «τυφλό» διάβασµα του Λυκείου δεν αναπτύσσει την κριτική σκέψη και παράγει αριστούχους της παπαγαλίας. Πολλά από αυτά τα παιδιά δεν έχουν τα απαραίτητα εφόδια για να αντεπεξέλθουν στο υψηλό πανεπιστημιακό επίπεδο. Αξίζει να σημειωθεί ότι για πολλά χρόνια πολλοί εισάγονταν µε «λευκή κόλλα» σε σχολές.
ΤΟ πρόβλημα, λοιπόν, είναι πως το σχολείο είναι «χτισμένο» στη λογική των πανελλαδικών εξετάσεων. Από τις μικρές τάξεις έως το Λύκειο. Ο κύριος πυλώνας του συστήματος είναι η παραπαιδεία. Στην τρίτη Λυκείου η πλειονότητα των μαθητών πηγαίνει στην τάξη µόνο για να µη µείνει από απουσίες. Η υπερφροντιστηριοποίηση όχι µόνο δεν βοηθάει στη βελτίωση του επιπέδου των μαθητών, αλλά αντίθετα υποβαθμίζει µε σοκαριστικό τρόπο το σχολείο.
ΤΟ πρόβλημα είναι εξαιρετικά σοβαρό και πολύπλοκο. ∆εν λύνεται µε «μερεμέτια» στο σύστημα των πανελλαδικών. Απαιτούνται ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις από το Νηπιαγωγείο έως το Λύκειο. Επιβάλλεται πρώτα η απο-φροντιστηριοποίηση του εκπαιδευτικού συστήματος. Και στη συνέχεια να δημιουργηθεί ένα εντελώς νέο σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια.
ΓΙΑΤΙ, όπως αποδεικνύει και η έρευνα, δεν έχει νόηµα απλώς να μπαίνουν σε όποια σχολή να 'ναι οι φοιτητές. Έχει νόηµα και τα κατάλληλα εφόδια να έχουν και στο αντικείμενο που τους ενδιαφέρει να σπουδάζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου