Το βάδισμα του κάβουρα

Ένα βουνό από δεσμεύσεις, των οποίων ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προτίθεται να αναλάβει την πατρότητα, έχει συμφωνήσει να τρέξει μέσα στο 2018 η κυβέρνηση.

Ελλείψει πατρότητας, ενόψει ανασχηματισμού, και επειδή το 2018 θεωρείται από πολλούς εκλογικό έτος, το πιθανότερο είναι ότι δύσκολες πολιτικά δεσμεύσεις, όπως αυτή για 2.000 πλειστηριασμούς το μήνα από τράπεζες ή το μπαράζ από αποκρατικοποιήσεις, θα τρενάρουν σε «σημείο βρασμού», δηλαδή μέχρι να μας τραβήξουν ξανά το αυτί οι δανειστές.

Διότι η κυβέρνηση θα τελειοποιήσει μέσα στο 2018 το «βάδισμα του κάβουρα» με το οποίο κινείται από τον Ιούλιο του 2015: Λίγο δεξιά και λίγο αριστερά, λίγο με τις δεσμεύσεις του μνημονίου, λίγο με τον αριστερό λαϊκισμό. Όχι από ατύχημα, αλλά από συνειδητή επιλογή ενταγμένη στη στρατηγική του "απ’ όλα".

Στην πραγματικότητα το 2018 είναι τόσο δύσκολο πολιτικά για τη κυβέρνηση (χιλιάδες πλειστηριασμοί κάθε μήνα, ιδιωτικοποιήσεις με χρονοδιαγράμματα ολοκλήρωσης έως τον Ιούνιο, 1,8 δισ. ευρώ πρόσθετα μέτρα), ώστε είναι σίγουρο ότι θα καταφύγει στους κοινούς τόπους της συριζαϊκής μεταφυσικής, την οποία εξέφρασε περίτρανα προ ημερών ο υπουργός Δικαιοσύνης Σπ.Κοντονής : «Είμαστε υπερήφανοι που φωνάζαμε "Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη", και το φωνάζουμε ακόμα», είπε ο Κοντονής.

Είναι προφανής η πολιτική χρησιμότητα αυτής της μεταφυσικής: Η ηθική αυτοϊκανοποίηση των στελεχών και η συσπείρωση του κομματικού ακροατηρίου, εκείνων τέλος πάντων των συμπολιτών μας που έχουν ακόμη ανάγκη να πιστέψουν ότι μέσα στο σαρκίο του κ. Τσίπρα κατοικεί μια άσπιλη, αντιμνημονιακή ψυχή.

Δεν είπε τίποτα πρωτότυπο ο κ. Κοντονής. Το μανιφέστο «εφαρμόζω μια πολιτική απέναντι στην οποία μένω ασυμβίβαστος» που κηρύττουν πολλοί συριζαίοι εξηγεί γιατί αντέχουν το βάρος δεσμεύσεων που οι προηγούμενοι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ούτε καν είχαν διανοηθεί. Αντέχουν γιατί έχουν πείσει τους εαυτούς τους ότι δεν ευθύνονται οι ίδιοι για την πολιτικοί που εφαρμόζουν.

Έτσι θα πάει το 2018. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναγνωρίζει όλο και λιγότερο την πατρότητα πραγμάτων που δεν «σώζονται", όπως ιδιωτικοποιήσεις και πλειστηριασμοί ή αντίστροφα θα αναγνωρίζει την πατρότητα μόνο εκείνων που «σώζονται».

Δηλαδή την προστασία της πρώτης κατοικίας που προσπαθεί να νομοθετήσει η κυβέρνηση. Την εξάμηνη παράταση του ευνοϊκού καθεστώτος ΦΠΑ για 5 νησιά, το επίδομα 400 ευρώ στους ανέργους νέους, την παροχή έκτακτης οικονομικής ενίσχυσης 650 ευρώ σε εργαζομένους επιχειρήσεων που επλήγησαν από τις πρόσφατες πλημμύρες ή το βοήθημα επανασύνδεσης ηλεκτρικού ρεύματος για ευάλωτα νοικοκυριά.

Τέτοιων μόνο πολιτικών αναγνωρίζει την πατρότητα ο ΣΥΡΙΖΑ. Των μικρών και μεγάλων παροχών, όπως την ίδρυση Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής ή την δυνατότητα μετεγγραφής για αδέλφια που σπουδάζουν σε διαφορετικές πόλεις, την μετεγγραφή στον τόπο κατοικίας των γονέων, για νοικοκυριά με χαμηλό εισόδημα, κ.ό.κ.

Πρόκειται για μια απόλυτα συνειδητή επιλογή, και όσοι στην αντιπολίτευση ισχυρίζονται ότι πρόκειται για εγγενή αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να συμφιλιωθεί με όσα έχει υπογράψει, απλώς ζουν εκτός τόπου και χρόνου.

Βέβαια όσο η κυβέρνηση δεν αναλαμβάνει την ιδιοκτησία μεταρρυθμίσεων που η ίδια ψήφισε, προκαλεί ζημιά στην ίδια τη χώρα. Αψηφά τον αντίκτυπο που προκαλούν δηλώσεις σαν αυτή του Κοντονή για τους πλειστηριασμούς εντός και εκτός συνόρων όπου παρά τις αγαστές σχέσεις των δανειστών με τον κ. Τσίπρα, υπάρχει υπερευαισθησία για ό,τι γίνεται και λέγεται στην Ελλάδα.

Αλλά προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει την πολυτέλεια να στερήσει από την κομματική του πελατεία και άλλες αριστερές «καραμέλες». Δεν φταίει η κυβέρνηση για το μνημόνιο αλλά η Ευρώπη που αρνήθηκε το 2015 να αλλάξει.

Είναι η ίδια συνταγή που την έχει φέρει εδώ που βρίσκεται, κάνοντάς την να ξεπεράσει βράχια στα οποία η αντιπολίτευση πολλές φορές στοιχημάτισε τη πρόσκρουσή της, για να διαψευστεί πανηγυρικά.

Την «αμφίθυμη» αυτή συνταγή βλέπουμε με τη βία στα πανεπιστήμια, με τη δήλωση του υπ. Παιδείας κ. Γαβρόγλου «ο Πρύτανης να κάνει πρώτα την αυτοκριτική του» όταν ο Α.Ζαπράνης απηύθυνε έκκληση για προστασία απέναντι στις συνεχείς επιθέσεις στο ΠΑΜΑΚ ή παλαιότερα με το θέμα των καταλήψεων. Όταν από τη μια η Αστυνομία προχωρούσε κανονικά στις επιχειρήσεις εκκένωσης, και από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ την κατήγγειλε και στήριζε τους καταληψίες.

Την ίδια συνταγή είχαμε δει παλαιότερα με τις δηλώσεις Κυρίτση για διώξεις «φρονηματικού χαρακτήρα» των αντιεξουσιαστών Σακκά, Σεισσίδη ή πολύ περισσότερο με την ανάρτηση που είχε κάνει κάποτε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός για το δημόσιο χρέος ανήμερα της επετείου για τη διαγραφή του γερμανικού χρέους το 1953.

Σαν άλλος «χαμαιλέοντας» η κυβέρνηση, θα συνεχίσει να παίζει με πολλά πρόσωπα, ακολουθώντας τη συνταγή του «απ' όλα», προκειμένου όσο αυτό είναι δυνατόν, όλοι να μένουν ικανοποιημένοι, πελατεία, και δανειστές, αψηφώντας το κόστος. 

 

Αλλά αυτό πια είναι αδύνατο.


Του Γιώργου Φιντικάκη
liberal.gr