Αυτό που θαυμάζω πιό πολύ σε μένα...

"Μητέρα φοβάμαι, πνιγόμαστε".

Να είσαι ανεύθυνος, σημαίνει να καταθέτεις μηνύσεις, αντί να κάνεις το καθήκον σου.

Η μήνυση, μεταθέτει το βάρος της ευθύνης σε κάποιον άλλο, αόρατο.

Δεν ευθύνονται δηλαδή τα μέλη της κυβέρνησης όταν αποτυγχάνουν, όχι.

Φταίμε όλοι.

Όπως φταίμε για τη χρεοκοπία, το προσφυγικό, τις ζωές που χάθηκαν στα διαλυμένα νοσοκομεία.

Να είσαι ανεύθυνος σημαίνει να βγαίνεις στην τηλεόραση σε μέρα εθνικού πένθους και να λες ότι η τραγωδία είναι αποτέλεσμα κοινωνικής ανισότητας.

Να εκμεταλλεύεσαι δηλαδή 15 νεκρούς, για να ενισχύσεις το κοινωνικό μίσος, τη στιγμή, που χρειάζεται να κάνεις το αντίθετο - να τονωθεί το αίσθημα αλληλεγγύης μεταξύ των πολιτών.

Να είσαι ανεύθυνος, σημαίνει να κάνεις διάγγελμα και να κηρύττεις εθνικό πένθος, κάνοντας ό,τι και ένας δημοσιογράφος: διαπιστώσεις.

Να είσαι ανεύθυνος σημαίνει να φέρεσαι ως πολίτης ενώ είσαι Πρωθυπουργός.

Παπά να θρηνήσει έχουμε, δημοσιογράφους να διαπιστώσουν έχουμε, καθηγητές και τεχνοκράτες να προτείνουν, έχουμε.

Ανθρώπους ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ θέλουμε.

«Μητέρα φοβάμαι, πνιγόμαστε».

Τα τελευταία λόγια του 36χρονου πατέρα, Γιώργου Μακαρούνα που πνίγηκε στη χτεσινή νεροποντή.

Συμπολίτη, φοβάμαι, πνιγόμαστε. Σαν επιβάτες σε ακυβέρνητο καράβι.

Irene Agapidaki

Το Παρατηρητήριο