Τα κεφάλια μέσα σύντροφοι…

H έκταση που πήρε η διακωμώδηση της ίδρυσης Ελληνικής Διαστημικής Υπηρεσίας από την κυβέρνηση, επιβεβαιώνει την υποβόσκουσα απαξίωση της κυβέρνησης στην κοινωνία.

Μπορεί η σύσταση διαστημικής υπηρεσίας να ήταν μια τυπική υποχρέωση απέναντι στην Ε.Ε. αλλά η δημοσιοποίηση λειτούργησε σαν αφορμή έκφρασης της γνώμης που έχει η συντριπτική πλειοψηφία για την κυβέρνηση.

Το συμβάν αποκτά επιπλέον σημασία αν λάβει κανείς υπόψη πως η κυβέρνηση διανύει περίοδο "αλκυονίδων ημερών" στην καταβαραθρωμένη της δημοφιλία.

Η χειμερινή αντεπίθεση

Από τις αρχές Δεκέμβρη και έως τουλάχιστον τα τέλη Ιανουαρίου η κυβέρνηση επιχειρεί γενική αντεπίθεση σε όλα τα μέτωπα, με στόχο την αντιστροφή της καθοδικής της δημοσκοπικής της πορείας.

Από την αρχή του 2016 οι έρευνες της κοινής γνώμης έδειχναν βαθμιαία αποσκίρτηση όσων ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές προς όλες τις κατευθύνσεις.

Απομακρύνονταν αυτοί που ένιωθαν ότι εξαπατήθηκαν με την 13η σύνταξη, την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, το βασικό μισθό στα 750 ευρώ κλπ.

Απομακρύνονταν και αυτοί που είχαν πιστέψει σε μια σκληρότερη και ουσιαστικότερη διαπραγμάτευση και στάση απέναντι στους δανειστές.

Από τις αρχές Δεκεμβρίου η κυβέρνηση αποφάσισε να προσπαθήσει να ανακόψει τη βαθμιαία κατάρρευση, καθώς γνωρίζει πολύ καλά πως καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να σταθεί για πολύ με το 80% της κοινής γνώμης αρνητικά διακείμενο απέναντί της και κυρίως με το 80% απαισιόδοξο για το μέλλον.

Η επικοινωνιακή αντεπίθεση εστιάστηκε σε δύο μέτωπα και είχε αποτέλεσμα.

Το ένα μέτωπο ήταν ο "μποναμάς" προς τους συνταξιούχους που εμφανίστηκε σαν 13η σύνταξη και δείγμα συνέπειας προς τις υποσχέσεις. Στο ίδιο μέτωπο ήταν η αναστολή της εφαρμογής του αυξημένου ΦΠΑ στα νησιά του Αν. Αιγαίου και οι προσλήψεις στους δήμους, τα Hot Spots κλπ.

Το άλλο μέτωπο αφορά την επίδειξη πυγμής στη διαπραγμάτευση: Δεν δεχόμαστε άλλα μέτρα, έξω το ΔΝΤ κλπ. Το μέτωπο αυτό απευθυνόταν προς τον κόσμο του ΟΧΙ που απογοητευμένος έχει εγκαταλείψει τον ΣΥΡΙΖΑ προς τον "Κανένα", το ΚΚ, τους αριστεριστές και τη Χ.Α.

Δεν θα αναφερθούμε στις επιπτώσεις της στάσης αυτής σε αμφότερα τα μέτωπα στην οικονομία, τη θέση στην Ευρώπη, το ευρώ κλπ αλλά στην επίδραση στην κοινή γνώμη και ιδίως τις περιοχές εκείνες που η κυβέρνηση αναζητεί ευήκοα ώτα.

Πράγματι καταγράφηκε κάποιο αποτέλεσμα.

Στις δημοσκοπήσεις του Πανεπιστημίου Μακεδονίας ο ΣΥΡΙΖΑ από 15% στα τέλη Νοεμβρίου τον Ιανουάριο έγραψε 16,5%. Η ΝΔ στις ίδιες μετρήσεις από 32,5% στα τέλη Νοεμβρίου έπεσε στο 30,5%.

Όμως τις δημοσκοπήσεις πρέπει να τις κοιτάει κάποιος ανά εξάμηνο περίπου και να μελετάει τις μεταβολές. Οι βραχυχρόνιες διακυμάνσεις όπως και στις αγορές προσφέρουν πιο πολύ θόρυβο παρά μελωδία.

Σύμφωνα με το ΠΑΜΑΚ τον Φεβρουάριο του 2016 είχαν: ΝΔ 24%-ΣΥΡΙΖΑ 17,5% διαφορά 6,5%. Το Σεπτέμβριο ΝΔ 28,5%-ΣΥΡΙΖΑ 16% διαφορά 12,5% και τον Ιανουάριο του 2017 ΝΔ 30,5% -ΣΥΡΙΖΑ 16,5% διαφορά 14%.

Στις δημοσκοπήσεις της Marc τον Ιανουάριο είχαμε ΝΔ 31,2% - ΣΥΡΙΖΑ 15,4% διαφορά 15,8%. Τον Δεκέμβριο ΝΔ 30,5% -ΣΥΡΙΖΑ 15,1% διαφορά 15,4%. Τον περασμένο Σεπτέμβριο η ίδια εταιρεία έβρισκε ΝΔ 28,4% και ΣΥΡΙΖΑ 18,8%, διαφορά 9,4%.

Το συμπέρασμα είναι πως κατά το τελευταίο δίμηνο παρατηρείται ανακοπή της κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ, έστω και στα όρια του στατιστικού λάθους, αλλά παρατηρείται ταυτόχρονα και συνέχιση της διεύρυνσης της διαφοράς υπέρ της ΝΔ γιατί η δεύτερη έχει αρχίσει να δημιουργεί ρεύμα και λόγω του αέρα εξουσίας.

Το ερώτημα είναι αν η κυβέρνηση στο καλύτερο δίμηνο του τελευταίου εξαμήνου (ή και δωδεκαμήνου) με παροχές, διορισμούς και θέαμα σκληρής διαπραγμάτευσης κερδίζει μόνο 1-2 μονάδες και δεν καταφέρνει να μειώσει τη διαφορά με τη ΝΔ, τι άλλο της απομένει να κάνει; Υπάρχουν περιθώρια για κάτι άλλο;

Η περίοδος ανακοπής της φθοράς της κυβέρνησης που ξεκίνησε το Δεκέμβρη οσονούπω εξαντλείται και λογικά ξεκινά νέος κύκλος φθοράς. Ο "μποναμάς" προς τους συνταξιούχους τελείωσε και η εξόντωση των ελεύθερων επαγγελματιών μέσω φόρων και εισφορών θα αρχίσει να ακουμπά στα στρώματα που η κυβέρνηση θεωρεί ζωτικό της εκλογικό χώρο και τα φροντίζει.

Η φορολογική εξόντωση π.χ. του οδοντίατρου ή του μηχανικού έχει σαν συνέπεια τη μείωση των δαπανών για ιδιαίτερα μαθήματα και πάει λέγοντας...

Στην τελευταία δημοσκόπηση της Metron Analysis προχθές στο Αντ1 το 81% θεωρεί τον διετή απολογισμό της κυβέρνησης αρνητικό και μόνο το 17% θετικό. Παρά τη διόγκωση του Ευρωσκεπτικισμού το ποσοστό αυτό που θέλουν επιστροφή στη δραχμή αν και βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων ετών είναι στο 31%. Ενώ υπέρ του ευρώ είναι το 64%.

Στη δημοσκόπηση του ΠΑΜΑΚ το ποσοστό αυτών που θεωρούν πως το 2017 θα είναι χειρότερο τον Ιανουάριο ανέβηκε στο 72% από 64,5%. Αυτών που θεωρούν πως θα είναι καλύτερο μειώθηκε από 23,5% σε 16,5%.

Ένα 15-20% σε φθίνουσα τροχιά δεν επαρκεί σε καμιά κυβέρνηση να διατηρηθεί στην εξουσία. Ούτε καν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα που όλα τα σκιάζει ο τρόμος και η φοβέρα και δεν ακούς τίποτα άλλο παρά προπαγάνδα.

Αν η οικονομία όπως υποστηρίζει δεκαετίες τώρα αυτή η στήλη είναι 90% και ψυχολογία και 10% όλα τα υπόλοιπα οι προϋποθέσεις αντιστροφής του κλίματος δεν υπάρχουν. Γι΄ αυτό δεν χρειάζονται οι εταιρείες δημοσκοπήσεων, η καλύτερη κάλπη είναι η αγορά καθημερινά.

Τα δείγματα των πρώτων εβδομάδων του 2017 είναι τρομακτικά.

2) Αμοιβαία κεφάλαια δολαριακά εσωτερικού

Αγαπητέ κ. Στούπα.

Σας διαβάζω καθημερινά και παρακολουθώ την αρθρογραφία σας, επιτρέψτε μου να σας συγχαρώ για το γεγονός πως δεν "μασάτε" τα λόγια σας και λέτε τα πράγματα με το "όνομα" τους.

Θα ήθελα να μου πείτε, εφόσον γνωρίζετε ποια η τύχη μιας συμμετοχής σε ένα αμοιβαίο κεφάλαιο π.χ. EUROBANK NTT ΔΟΛΑΡΙΟΥ ΔΔ (USD), στην περίπτωση μετάβασης σε εθνικό νόμισμα.

Η συμμετοχή θα παραμείνει σε δολάρια και θα μετατραπεί σε εθνικό νόμισμα υποχρεωτικά κατά την εξαγορά; Ή μπορεί κανείς να πάρει δολάρια κατά την εξαγορά;

Ξέρω πως τα παραπάνω είναι ως να πλέει κανείς σε αχαρτογράφητα νερά, απλώς θα ήθελα την δικιά σας εξειδικευμένη γνώμη.

Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.

Μανώλης Π.


Απάντηση: Αγαπητέ φίλε, το πιθανότερο είναι μην γίνει καμιά μετάβαση. Η διάλυση του ευρώ μοιάζει με διάλυση ομελέτας όπου ο καθένας θέλει τα αυγά του πίσω. Αν θα διαλυθεί θα χρειαστούν χρόνια προσαρμογής. Μετά τι θα ακολουθήσει η διάλυση της ΕΕ και το μοίρασμα των παιδιών από μεικτούς γάμους;

Η Ελλάδα θα μπορούσε θεωρητικά να βγει με δυο τρόπους από το ευρώ. Με οργανωμένο τρόπο και σε συνεννόηση με τους εταίρους. Αυτό θα απαιτούσε μια προετοιμασία 2-3 ετών οπότε επειδή θα ‘χεις το χρόνο να προφυλαχτείς, θα σου δεσμεύσουν εκτός από τα μετρητά και τις επενδύσεις... Τουτέστιν, είτε δολαριακά αμοιβαία τα έχεις είτε σε δραχμικά θα τεθούν υπό investment controls...

Ο δεύτερος τρόπος είναι ασύνταχτος με οικονομική κατάρρευση. Οι συνθήκες στην Ελλάδα την επόμενη μέρα θα είναι τέτοιες που μόνο οι χρυσές λίρες θα έχουν αντίκρισμα. Κι αυτές όποιος θα τις έχει και δεν θα διαθέτει μερικές μεραρχίες να τις προστατέψει θα είναι χαμένος.

Μετά από κατάρρευση δυο τινά είναι πιθανά. Το ένα είναι μια δικτατορία όπου το καθεστώς θα δημεύσει ό,τι έχει αξία προκειμένου να εξασφαλίσει την εισαγωγή τροφίμων και καυσίμων.

Το άλλο είναι το χάος όπου συμμορίες θα ασκούν εξουσία και επικίνδυνο δεν θα είναι να έχει κάποιος δολαριακά αμοιβαία αλλά και ένα ταπεινό λαχανόκηπο...

Θα μου πείτε τότε γιατί ανεβαίνει στην κοινή γνώμη το ποσοστό αυτών που θέλουν Grexit.

Γιατί ο κόσμος έχει κουραστεί από την αργή βύθιση των επτά χρόνων.

Πολιτικοί και κοινωνία δεν τόλμησαν να αντικρίσουν την αλήθεια και να κάνουν αυτά που πρέπει. Για να μην χρεωθούν την πολιτική ευθύνη το άφησαν να σέρνεται.

Όπως είναι φυσικό όταν υπάρχουν "πελάτες", οι "έμποροι" της ελπίδας προκύπτουν αμέσως.

Πως; Λέγοντας τέτοιες ασυναρτησίες... "Με το δικό σου νόμισμα χτίζεις δική σου οικονομία αμέσως με ρυθμούς ανάπτυξης που ορίζεις εσύ χωρίς να κοιτάζεις γύρω σου. Έχεις δικό σου νόμισμα και διαπραγματεύεσαι την ισοτιμία...".

Είναι σαν να πάσχει κάποιος από μια βαριά ασθένεια και αντί για επώδυνο χειρουργείο και φαρμακευτική αγωγή κάποιοι του υπόσχονται πως με ένα ματζούνι ή κάποιο φυλαχτό μπορεί να γίνει καλά. Έχω ακούσει για χιλιάδες ανθρώπους που εμπιστεύτηκαν τα φυλαχτά, φαντάζομαι υπάρχουν εκατομμύρια...

Με τέτοιες ασυναρτησίες διάφοροι περιθωριακοί της κοινωνικής ζωής και του πολιτικού φάσματος ανέλαβαν να εκμεταλλευτούν τις περιστάσεις.

Επειδή στους παλαβούς κερδίζει ο πιο παλαβός δεν είναι τυχαίο που απ’ όλους αυτούς αυτός που έχει τις περισσότερες πιθανότητες να ηγηθεί της καταστροφής είναι ο Αρτέμης...


Κ.Στούπας
capital.gr