ΕΝΑ ΚΡΙΜΑ ΚΥΡΙΕ ΥΦΥΠΟΥΡΓΕ

Κύριε, διευθυντά Δεν αμφισβήτησα ποτέ την ευφυΐα του Κώστα Ζουράρι. Και δεν σχολίασα ποτέ τον χαρακτήρα του. Ιδιωτική του υπόθεση. Από την ώρα όμως που έγινε δημόσιο πρόσωπο, πρώτα σαν βουλευτής των ΑΝΕΛ και τώρα σαν υφυπουργός Παιδείας, τα πράγματα αλλάζουν.

Παρόλο που δεν με εκφράζει η νυν κυβέρνηση, εκπροσωπεί τον τόπο μου και υποχρεούμαι να πάρω θέση. Κύριε υφυπουργέ, το τζάμπα μάγκας πρέπει κάποτε να τελειώσει. Το παίξατε τον Μάη

του 68 στο Παρίσι επιτυχώς.

Το συνεχίσατε σαν λόγιος για αρκετά χρόνια στην Ελλάδα, πάλι επιτυχώς. Όταν όμως σήμερα αναφέρεστε στον Σολωμό ¨μήγαρις έχω άλλο στο νου μου, πάρεξ ελευθερία και γλώσσα¨, ξεχνώντας την ελευθερία (τα νησιά) κι επικεντρωνόμενος στη γλώσσα, για ποια γλώσσα μιλάμε Αυτή που χρησιμοποιείτε εσείς Δεν πειράζει, αυτή ας χαθεί. Την άλλη όμως, αυτή που χρησιμοποιούμε όσοι θυμόμαστε και τον Κάλβο Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία , αυτή να προσέξουμε. Που θέλει αρετή και τόλμη. Κι ελευθερία. Κρίμα Κώστα Ζουράρι.

ΟΛΓΑ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΓΩΤΟΥ

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ