Ο κίνδυνος από τη νέα κωλοτούμπα του Τσίπρα

Ποια είναι η θέση της Ελλάδας στο νέο περιβάλλον που διαμορφώνεται μετά το brexit; 

Αυτό ασφαλώς είναι το κορυφαίο ζητούμενο για τη χώρα, αν και απάντηση δεν μπορεί να δοθεί προτού ξεκαθαρίσει κυρίως η Γερμανία τη στάση της. Ωστόσο, έχει ιδιαίτερη σημασία το πώς αντιμετωπίζει την κατάσταση η ελληνική κυβέρνηση. Και τα πρώτα δείγματα είναι άκρως ανησυχητικά.

Δεν ξέρω αν όσα ανέφερε στην ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας και κυρίως οι εκτός κειμένου αναφορές του, ήταν για... εσωτερική κατανάλωση ή αν τις εννοούσε. Αν συμβαίνει το δεύτερο τότε έχουμε μπλέξει άσχημα.

Γιατί φάνηκε ότι ο πρωθυπουργός έχει για μία ακόμα φορά κάνει μια πολιτική κυβίσθηση και από "καλό παιδί" των εταίρων και των Μνημονίων ενδύεται και πάλι το μανδύα του επαναστάτη. Και
εντάξει αν αυτά προορίζονται μόνο γα το στενά κομματικό ακροατήριο.

Αν όμως πάει για παράδειγμα σε κανένα Ευρωκοινοβούλιο ή καμιά Σύνοδο Κορυφής και αρχίσει τα περί αριστερής στροφής στην Ευρώπη και υποταγή των σοσιαλδημοκρατών στην φιλοσοφία του Αλέξη, ο οποίος μαζί με τους Podemos ονειρεύεται να στήσει στον Ευρωπαϊκό Νότο αντίσταση κατά του γερμανικού άξονα για να αλλάξει την Ευρώπη, τότε πραγματικά μπλέξαμε.

Δεν πρόλαβε να κάτσει η σκόνη από τις εξελίξεις στη Βρετανία και ο Αλέξης... κήρυξε επανάσταση.

Είναι πιθανό ότι ούτε τους λόγους που αποφάσισαν οι Βρετανοί το brexit κατανοεί, ούτε αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα των στιγμών και το τι μπορεί αυτό να σημαίνει για τη χώρα. Πιθανότατα καιροσκοπεί μη αντιλαμβανόμενος ούτε το μεγάλο κίνδυνο για τη χώρα, αλλά ούτε και την ευκαιρία που της ανοίγεται.

Αλλάζει μανδύα με εξαιρετική ευκολία ακροβατώντας και σπεκουλάροντας.

Είναι σαφές ότι οι καθοριστικές αποφάσεις για το μέλλον της Ευρώπης θα ληφθούν δυστυχώς ερήμην μας.

Και αυτές θα αφορούν το κατά πόσο Γερμανία και Γαλλία (κυρίως) θα αναλάβουν δράση για την προώθηση τομών που θα οδηγήσουν σε μια πραγματικά ενιαία Ευρώπη. Ή αν θα δώσουν χώρο και χρόνο στον ευρωσκεπτικισμό και την εσωστρέφεια.

Όλα όμως δείχνουν ότι θα είναι εξαιρετικά σημαντικό να βρεθεί ή να παραμείνει κανείς στον πυρήνα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Είτε υπάρξουν ελαφρύνσεις και διαφοροποιήσεις στην πολιτική είτε ακολουθηθεί η σκληρή γραμμή, το μεγάλο ζήτημα είναι αν θα βρίσκεται κανείς στο άρμα του ευρώ ή αν θα βρεθεί σε περιφερειακή τροχιά.

Όσοι νομίζουν για παράδειγμα, ότι με την υπόθεση "grexit" έχουμε ξεμπερδέψει, μάλλον εθελοτυφλούν. Η ρήση του Σόιμπλε "it's the implementation stupid" αποκτά πλέον ακόμα μεγαλύτερη σημασία. Και η εφαρμογή, δεν είναι το... δυνατό σημείο της χώρας και της κυβέρνησης.

Και πώς άλλωστε θα μπορούσε να είναι με το κοκτέιλ οικονομικής πολιτικής που έχει επιλέξει. Φόροι, φόροι, φόροι.

Αυτό μόνο γνωρίζει η κυβέρνηση. Και το μοντέλο δεν βγαίνει.

Αν λοιπόν δεν αντιληφθούν την πρόκληση των καιρών και δεν επαναπροσδιορίσουν τις λαϊκίστικες και κρατικοδίαιτες πολιτικές, η χώρα δεν θα μπορέσει να ακολουθήσει.

Η ευκαιρία να βρεθεί στον πυρήνα θα έχει χαθεί και η πολιτική ταύτισή της με τις διασπαστικές δυνάμεις και τον ευρωσκεπτικισμό, θα την θέσει στο περιθώριο.

Ένα πολύ επικίνδυνο περιθώριο, ιδιαίτερα τώρα που θα αρχίσουν σιγά σιγά να φαίνονται στην οικονομία οι πρώτες επιπτώσεις από την αδιέξοδη πολιτική, αλλά και την βρετανική έξοδο...



Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
capital.gr