Το γερμανικό «στήσιμο» στον Σαμαρά, η παγίδα στον ΣΥΡΙΖΑ και το Ειδικό Δικαστήριο...

Ο πολιτικός χρόνος πυκνώνει ραγδαία. Πλέον η στερεότυπη δημοσιογραφική περιγραφή «συγκλονιστικές οι εξελίξεις…» έχει απολέσει τη δραματικότητά της, από την ροή των καταιγιστικά δυσάρεστων για την Ελλάδα γεγονότων.

Σε ανταπόκριση του «ΒΗΜΑΤΟΣ» από το Βερολίνο αναφέρεται ότι σύμφωνα με γερμανική πηγή η ευνοϊκή για την Ελλάδα απόφαση για ελάφρυνση του χρέους, που λήφθηκε στο Eurogroup τον Νοέμβριο του 2012, δεν ισχύει πια ! Αναιρέθηκε με την τελευταία συμφωνία της 21ης Φεβρουαρίου 2015 που υπέγραψε ο Βαρουφάκης.

Όπως τουλάχιστον μεταφέρει η πηγή, ο μεν Βαρουφάκης προσπάθησε στη συνεδρίαση στο Eurogroup, όμως ο Δραγασάκης, που παρευρισκόταν επίσης εκεί, τον «άδειασε» τελικά, σε συνεργία
με τον Αλέξη Τσίπρα. 

«Ο Δραγασάκης δεν είπε σχεδόν κουβέντα στη συνεδρίαση» θυμάται η πηγή. «Το μόνο που έκανε ήταν κάτι που δεν κάνει κανείς άλλος στο Eurogroup: Να τηλεφωνεί ακατάπαυστα – προφανώς στον Τσίπρα».

Ο ανταποκριτής κ. Χειλάς είναι έγκυρος δημοσιογράφος. Όμως και να στεκόμασταν δύσπιστοι απέναντι του, νέα είδηση έρχεται να συμπληρώσει το «παζλ» που ξεκίνησε η αποκάλυψη του.

Χθες (26/02) αργά το βράδυ το γερμανικό πρακτορείο ΜΝΙ, επικαλούμενο δηλώσεις κορυφαίου αξιωματούχου της Ευρωζώνης, διακίνησε την πληροφορία για σχεδιασμό τρίτου πακέτου δανεισμού πάνω από 30 δις ευρώ για την Ελλάδα στην επόμενη διετία.

Μάλιστα, αναφέρεται ότι οι πιστωτές συζητούσαν την πιθανότητα να υπάρξει νέο πρόγραμμα στήριξης πριν ακόμη διεξαχθούν οι εκλογές. 

Γίνεται λόγος για «συζήτηση κεκλεισμένων των θυρών» μεταξύ των πιστωτών, από τον Σεπτέμβριο του 2014, σχετικά με το ότι η Ελλάδα πιθανόν θα χρειαζόταν ένα τρίτο δάνειο - πακέτο διάσωσης. Το οποίο για να χορηγηθεί θα έπρεπε η –όποια- ελληνική κυβέρνηση να είναι έτοιμη για πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα.

Πριν δύο μήνες στην ανάρτηση Η ελληνική παγίδα καταγράψαμε την ανάλυσή μας για την ευρύτερη εικόνα των εσωτερικά και εξωτερικά τεκταινομένων. 

Την μεταφέρουμε συνοπτικά : 

Ο Σαμαράς έκανε κεντρικό άξονα της πολιτικής του την απόφαση του Eurogroup τον Νοέμβριο του 2012. Επέβαλε σκληρή και οριζόντια φορολογία, επωμιζόμενος τεράστιο πολιτικό κόστος, με στόχο να επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα και με βάση την απόφαση να ζητήσει ελάφρυνση του χρέους ώστε 

α) να ελαφρύνει σταδιακά τις φορολογικές επιβαρύνσεις 

β) να τερματίσει το Μνημόνιο 

γ) να βγει στις αγορές για δανεισμό, επανερχόμενος σε καθεστώς αυξημένης εθνικής ανεξαρτησίας.

Επέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα αλλά η Γερμανία δεν τήρησε την απόφαση υπονομεύοντας την ελληνική κυβέρνηση. 

Το σημαντικό από το δημοσίευμα του ΜΝΙ είναι η είδηση ότι τον Σεπτέμβριο του 2014 οι πιστωτές συζήτησαν για τρίτο πακέτο δανείου.

Αν έγινε τέτοια συζήτηση, πρώτον εξηγείται το αδιέξοδο που εμφανίστηκε στις σχέσεις Αθήνας-Βερολίνου ακριβώς το Σεπτέμβριο και αποκορυφώθηκε τον Νοέμβριο στο Παρίσι, όταν οι Έλληνες διαπραγματευτές διαπίστωσαν ότι οι συνομιλητές τους απλά είχαν εντολές να τορπιλλίσουν τις συζητήσεις, θέτοντας απίθανες απαιτήσεις. 

Δεύτερον, αποκαλύπτεται ότι η Γερμανία, είτε εξ αρχής είτε στην πορεία, αποφάσισε ότι για να ασκεί ασφυκτικό πολιτικό και οικονομικό έλεγχο, με αφορμή και την ανοχή του ελληνικού πολιτικού συστήματος σε πεδία εγχώριας φαυλότητας, δεν θα συναινούσε σε πολιτικές που θα οδηγούσαν σε ενίσχυση της ελληνικής, εθνικής ανεξαρτησίας.

Τρίτον, επακόλουθο και ζωτικό, αφού ούτε θα ελαφρυνόταν το ελληνικό χρέος ούτε η Ελλάδα θα αποκτούσε πρόσβαση στις χρηματαγορές, με γνωστή την ύπαρξη χρηματοδοτικού κενού θα απαιτείτο τρίτο πακέτο διάσωσης-δανεισμού, το οποίο θα πωλείτο στην Ελλάδα με σκληρότατα ανταλλάγματα ήτοι νέα, προφανώς σκληρότερα, δημοσιονομικά μέτρα. 

Εδώ ακριβώς θα τέθηκε το ζήτημα ποια κυβέρνηση θα ήταν ευκολότερο να τα λάβει. 

Ο Σαμαράς, με την «ανυπομονησία» του να απεξαρτηθεί από τους δανειστές και με τις δημοσκοπήσεις να έχουν αποτυπώσει την επίπτωση των μέτρων στη δημοφιλία του δεν ικανοποιούσε τις επιδιώξεις τους.

Μια εβδομάδα πριν τις εκλογές, στις 18 Ιανουαρίου, γράφαμε:  

«Γι’ αυτό, αφού και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι προηγείται, οι Γερμανοί προτιμούν τον Τσίπρα. Γνωρίζουν ότι μπορούν εύκολα να τον συνθλίψουν και να πάρουν τα περισσότερα. Ήδη με τις διακηρύξεις του, όπως και τον Ιούνιο του 2012, έχει προκαλέσει πρόβλημα ρευστότητας,ο κόσμος αποσύρει τις καταθέσεις του και οι τέσσερις τράπεζες κατέθεσαν αίτημα για παροχή ρευστότητας από τον ELA. Εκτός από το ότι μπορούν όποτε θέλουν να του διακόψουν τη ρευστότητα, ο Τσίπρας έχει εκτεθεί πολιτικά με ανέφικτες υποσχέσεις. Για να μην καταρρεύσει θα πάρει ό,τι του δώσουν με τους όρους που θέλουν».

Και χθες το μεσημέρι ο «Βήμα FM» μετέφερε σχόλιο από ανώνυμη, ανώτατη, ελληνική, πηγή στις Βρυξέλλες ότι «η Ελλάδα έπεσε στην παγίδα». Με θλίψη, βλέπουμε ότι επιβεβαιωνόμαστε.

Αλλά και με οργή. Οργή όχι μόνο για την σημερινή κυβέρνηση αλλά και γι’ αυτούς που με πράξεις και παραλείψεις μάς τη φόρτωσαν. Οι αχαρακτήριστοι του ΣΥΡΙΖΑ, το κοινωνικό περιθώριο, μιλούσαν για κρεμάλες και για γουναράδικα. Μιλούσαν για σύσταση της μιας και μόνης εξεταστικής επιτροπής, για το πώς φτάσαμε στο Μνημόνιο. Χωρίς βεβαίως να μιλάνε για την μόνη απαραίτητη εξεταστική : πώς επί τριάντα και πλέον χρόνια, αυτοί που κατά συντριπτική πλειοψηφία ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ καταλήστευσαν το δημόσιο ταμείο και δημιούργησαν το χρέος που έφερε το Μνημόνιο.

Αλλά αν το να εξεταστούν τριάντα τόσα χρόνια φαίνονται πολλά, έχουμε πρόσφατες τις τελευταίες τριάντα ημέρες που οδηγούν κατευθείαν στο επόμενο, το Τρίτο Μνημόνιο.

Ο τελευταίος, μοιραίος, μήνας προβλήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ σαν «ο Μήνας του Μέλιτος» μεταξύ κυβέρνησης και ψηφοφόρων, οι οποίοι υποτίθεται δεν θα έπρεπε να έχουν απαιτήσεις από τους νεόκοπους κυβερνώντες. Η γνωστή, μόνιμη επίκληση ανόητα συναισθηματικών συνθημάτων από την Αριστερά για να κοιμίζεται η μάζα. Αλλά και η απόπειρα εμπέδωσης στην κοινή γνώμη της άποψης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απαλλάσσεται από ευθύνες για το διάστημα αυτό.

Κάθε όμως λογικός πολίτης κατέγραψε τις επιλογές σε όλη την πρόσφατη διαδρομή του ΣΥΡΙΖΑ:

- την Άνοιξη του 2014 να διακηρύσσει ότι δεν θα ψηφίσει Πρόεδρο της Δημοκρατίας

- Φθινόπωρο και Χειμώνα του 2014 να στήνει προβοκάτσια για χρηματισμό βουλευτών

- το Δεκέμβριο του 2014 να μην ψηφίζει κεντροδεξιό πρόεδρο, αλλά να ψηφίζει τέτοιον ενάμιση μήνα αργότερα

- τα απύθμενα ψεύδη παροχών και υποσχέσεων, σε όλη την προεκλογική περίοδο, που κατέρρευσαν μέσα σε λίγες ημέρες.

Το έγκλημα ήταν εκ προμελέτης. Και στόχος είναι η διαχείριση του νέου ΕΣΠΑ των 25 δις μαζί με το ποσοστό της ποσοτικής χαλάρωσης του Ντράγκι που προσβλέπουν να αναλογεί στην Ελλάδα, η δημιουργία «ΣΥΡΙΖΟτζακιών» και η δημιουργία ενός νέου, ΣΥΡΙΖΑϊκού καθεστώτος διαρκούς εξουσίας. Πρότυπό τους ο Ανδρέας.

Το εθνικό κόστος γι’ αυτό, η απόλυτη υποταγή της χώρας μέσω του επόμενου μνημονίου, τούς είναι αδιάφορο. Ας το ξανασκεφτούν. Δεν μπορεί, κάποτε κάποιος θα πληρώσει πραγματικά για όσα συνέβηκαν σ’ αυτόν τον τόπο από το 1974 μέχρι σήμερα.

Μπορεί να είναι σπάνιο, αλλά ζευγάρια έχουν μετά το μήνα του μέλιτος οδηγηθεί στο δικαστήριο για διαζύγιο. Μήπως ο ιστορικός του μέλλοντος καταγράψει έναν πολιτικό μήνα του μέλιτος που οδήγησε στο ειδικό δικαστήριο;

Προφήτης

antinews.gr