Περί βοοειδών, δραχμής, και ευρώ…

Οι άνθρωποι αρχικά αντάλλαζαν προϊόντα. Γρήγορα όμως κατάλαβαν πως αυτό δεν ήταν πάντα εφικτό. 

Να ανταλλάξω ένα αυγό με ένα πορτοκάλι είναι εύκολο.

Πως όμως να ανταλλάξω ένα αυγό με ένα βόδι; Είναι τρομερή φασαρία να το κουβαλήσω από τη στάνη στην αγορά.

Επομένως χρειάζομαι κάτι που μεταφέρεται εύκολα.

Επίσης το βόδι αξίζει πολύ περισσότερο από ένα αυγό. Είτε πρέπει να δώσω ένα ολόκληρο βόδι και να πάρω 5.000 αυγά που δεν τα χρειάζομαι είτε να θανατώσω το βόδι, να κόψω ένα κομμάτι και να το ανταλλάξω με ένα αυγό.

Επομένως χρειάζομαι κάτι το οποίο κατατμάται εύκολα σε μικρότερες ποσότητες για να
κάνω ανταλλαγές με προϊόντα διαφορετικής αξίας…

Τέλος, δεν ξέρω τι να κάνω αν το προϊόν μου δεν το θέλει αυτός που έχει τα αυγά; Τι θα κάνω αν είμαι δάσκαλος; Θα υποσχεθώ να του μάθω μαθηματικά;

Κι αν είμαι νεκροθάφτης; Θα υποσχεθώ να τον θάψω; 

Οι άνθρωποι λοιπόν αντιλαμβανόμενοι αυτά τα προβλήματα, άρχισαν να πληρώνουν με πολύτιμα μέταλλα τα οποία κόβονται σε όσο μικρή ποσότητα θέλεις, μεταφέρονται πανεύκολα και γίνονται πάντα δεκτά ως πληρωμή.

Το πρόβλημα τώρα ήταν πως, έπρεπε κάθε φορά να ζυγίζεται με ακρίβεια η ποσότητα μετάλλου του κάθε συναλλασσόμενου ώστε να βρεθεί η αξία της. 

Έτσι οδηγήθηκαν στις «προζυγισμένες» και τυποποιημένες ποσότητες μετάλλου που έχουν δεδομένη αξία και δεν είναι τίποτα άλλο από τα κρατικά νομίσματα! 

Σήμερα βέβαια υπάρχουν μερικά επιπλέον προβλήματα που δεν υπήρχαν τότε. Αφενός θα ήταν πολύ δύσκολο να φορτώσεις 500 βόδια στο πλοίο για την Ιταλία προκειμένου να πληρώσεις για το νέο σου Φιατάκι.

Το κυριότερο όμως είναι πως, θα ήταν εντελώς ανέφικτο το κράτος να συγκεντρώσει ένα εκατομμύριο βόδια από φόρους και με αυτά να πληρώσει μισθούς και συντάξεις  ή να δημιουργήσει σχολεία, νοσοκομεία και δρόμους. Όσο η κλίμακα μεγαλώνει η ανταλλακτική οικονομία καθίσταται από αδύνατη έως κωμική.  

Είναι λοιπόν σαφές πως η μετάβαση από την ανταλλακτική οικονομία στα νομίσματα δεν έγινε εξαιτίας κάποιου σκοτεινού σχεδίου υποδούλωσης των λαών, αλλά εξαιτίας της ανάγκης να διευκολύνουμε το εμπόριο και τις συναλλαγές. 

Τι σχέση όμως έχει η δραχμή και το ευρώ, με τα βόδια και τα νομίσματα; 

Η δραχμούλα δυστυχώς είναι το βόδι με το οποίο, ούτε μπορείς να συναλλαγείς, ούτε να προοδεύσεις.

Το μόνο που σου προσφέρει είναι πως μπορείς να τυπώσεις όσες θέλεις.

Φυσικά αυτό δεν γίνεται χωρίς κόστος.

Αν με μία δραχμή αγοράζεις ένα αυγό, τότε τυπώνοντας δύο δραχμές δεν θα αγοράσεις δύο αυγά, αλλά πάλι ένα, αφού η αξία τους θα έχει υποτιμηθεί στο μισό. Όλοι θυμόμαστε πως την δεκαετία του ’80 όταν υποτιμούσαμε τη δραχμή, μπορεί ο μισθός να ανέβαινε από την μία μέρα στην άλλη, αλλά η ποιότητα ζωής παρέμενε ίδια ή χειρότερη, αφού υπήρχε τέτοιος πληθωρισμός (ή πιο απλά «αύξηση τιμών αγαθών») που εξανέμιζε άμεσα την αύξηση του μισθού.

Άρα τυπώνοντας χρήμα, στην ουσία μοιράζεις στον λαό αέρα κοπανιστό! 

Εκείνο που μπορείς να πετύχεις με το δικό σου νόμισμα είναι μέσω της υποτίμησης η -για μικρό διάστημα- διευκόλυνση των εξαγωγών και η δημιουργία της ψευδαίσθησης στον λαό πως κέρδισε χρήματα.

Παράλληλα όμως θα αναγκαζόσουν λόγω ακρίβειας των εισαγόμενων προϊόντων να αρκεστείς μόνο σε αυτά που παράγεις.

Σκέψου όμως πως θα ήταν η ζωή σου αν το laptop σου στοίχιζε όσο μισθοί ενός έτους, ένα απλό παντελόνι όσο ο μηνιαίος μισθός και μια οδοντόκρεμα όσο ένα ολόκληρο μεροκάματο.

Δυστυχώς η χώρα σου όχι μόνο παράγει ελάχιστα από τα προϊόντα της καθημερινότητας αλλά για να τα παράξει χρησιμοποιεί εισαγόμενες πρώτες ύλες (φυτοφάρμακα, χημικά, μέταλλα κλπ), επομένως γυρίζοντας στην δραχμή, το κόστος κι αυτής ακόμα της εγχώριας παραγωγής θα εκτινασσόταν. 

Πέραν τούτου, η δραχμή θα ήταν ένα απολύτως αδύναμο νόμισμα άρα εκτεθειμένο σε κάθε κερδοσκόπο να προκαλέσει πανεύκολα την εκ νέου υποτίμησή της χωρίς εσύ να το θες αυτή τη φορά.

Έτσι ξαφνικά θα άρχιζες να χάνεις χρήματα χωρίς να το καταλαβαίνεις και θα έμενες να αναρωτιέσαι πως γίνεται να γκρεμίζεται συνεχώς η ποιότητα ζωής σου. 

Γίνεται διότι είσαι αδύναμος.

Αντί λοιπόν να ελπίζεις σε παραμύθια και να παριστάνεις τον πολέμαρχο, καλό είναι να παραμείνεις πάση θυσία εντός ευρώ, ώστε να προστατεύεσαι από εξωτερικούς κινδύνους. 

Διαφορετικά θα μετατραπείς σε έναν πάμφτωχο παρία των εξελίξεων και θα αποτελείς μόνο γραφικό υπόλειμμα του παρελθόντος σε μια Ευρώπη που καλπάζει μπροστά.

Αλέξανδρος Παπαδόπουλος

Facebook