Για τον αριθμό των εκπαιδευτικών στα σχολεία: Μα πόσοι είμαστε επιτέλους;

Στο άρθρο αυτό θα ασχοληθούμε με την εξέλιξη του αριθμού των εκπαιδευτικών στα δημόσια σχολεία τα έτη 2001-2010. Πρόσφατα, η Ελληνική Στατιστική Αρχή ανακοίνωσε τα στατιστικά στοιχεία για την έναρξη του προηγούμενου σχολικού έτους  2010-11. Σύμφωνα με αυτά και τα στοιχεία για τις άλλες χρονιές που βρίσκονται στην ιστοσελίδα της Αρχής:

http://www.statistics.gr/portal/page/portal/ESYE

φτιάχτηκε 1 πίνακας και 3 γραφήματα που δείχνουν αυτήν τη χρονοσειρά σε Α’βάθμια (Γράφημα 1), σε Β’βάθμια (Γράφημα 2) και συνολικά(Γράφημα 3). Σημειωτέον ότι η Στατιστική Αρχή ΔΕΝ έχει δώσει χρονοσειρές αλλά στοιχεία για κάθε χρονιά μόνο, τα οποία πολλές φορές αντιφάσκουν μεταξύ τους (πχ 2001-2005) προφανώς γιατί αναφέρονται σε διαφορετικά πράγματα

Πίνακας 1		Α βάθμια(ΠΕ)	Β' Βάθμια(ΔΕ)	ΣΥΝΟΛΟ(ΠΕ+ΔΕ)
Έτη
2001		56.585	64.247	120.832
2002		59.960	71.194	131.154
2003		61.546	69.739	131.285
2004		64.385	73.554	137.939
2005		66.304	74.250	140.554
2006		66.985	76.561	143.546
2007		67.428	75.523	142.951
2008		71.208	78.820	150.028
2009		73.095	84.042	157.137
2010		74.518	82.551	157.069

Όπως φαίνεται από τον πίνακα και τα γραφήματα, υπάρχει αύξηση και στην ΠΕ και στη ΔΕ: για την ΠΕ από περίπου 56.500 το 2001 σε 74.500 το 2010 ή αύξηση περίπου 32%, και για τη ΔΕ από 64.000 το 2001 σε 82.500 το 2010 ή αύξηση περίπου 28% .Συνολικά, οι εκπαιδευτικοί αυξήθηκαν σε μια δεκαετία από 120.000 σε 157.000 ή περίπου 31% .

Κάποιες παρατηρήσεις για αυτά τα στοιχεία:

1.Εφόσον τα στοιχεία είναι ορθά, η αύξηση αυτή ερμηνεύεται με τα ελάχιστα ψήγματα κοινωνικής πολιτικής που ασκήσανε οι προηγούμενες προμνημονιακές κυβερνήσεις (μέχρι το 2009) λόγω και των αγώνων του εκπαιδευτικού κινήματος. Το Ολοήμερο, ο 13^ος δάσκαλος, η ΠΔΣ κι η Ενισχυτική, η ξένη γλώσσα στην Τρίτη δημοτικού, η μείωση του ΜΟ των μαθητών ανά τμήμα (να είναι καλά κι η υπογεννητικότητα…), οι Σχολικές Βιβλιοθήκες, κ.ά. ήταν κατακτήσεις που βεβαίως απαιτούσαν και προσωπικό.

2.Είναι όμως ορθά τα στοιχεία;;; Σε αυτά περιλαμβάνονται ΟΛΟΙ οι εκπαιδευτικοί ή μόνο οι διδάσκοντες;;; Σε κάποιο σημείο αναφέρεται ότι είναι μέσα κι οι απόντες (πχ αδειούχοι, στελέχη, κ.ά.) ενώ σε άλλο αναφέρεται ρητά πως δεν είναι. Περιλαμβάνονται ΟΛΟΙ με ΚΑΘΕ σχέση εργασίας στο σχολείο;;; Τα νούμερα αναφέρονται μόνο στους μόνιμους ή και στην ελαστική εργασία;;; Στους έχοντες πλήρες ωράριο ή και λίγες ώρες;;; Στους κατέχοντες οργανική ή και σε όσους είναι σε «Διάθεση ΠΥΣΠΕ/ΠΥΣΔΕ»;;; Απαντήσεις δεν παίρνουμε δυστυχώς…

3.Εκεί όμως που τα στοιχεία αντιβαίνουν στην κοινή μας λογική είναι στην τελευταία (μνημονιακή) χρονιά του 2010. Πέρσι γνωρίζουμε, χωρίς αμφιβολία, ότι οι προσλήψεις ήταν 2.700 ενώ οι αποχωρήσεις 10.000, δηλ -7.300. Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι υπήρξε κάποια μεταφορά προσωπικού από τη ΔΕ στην ΠΕ (πράγμα που εξηγεί μερικώς και την ταυτόχρονη αύξηση της ΠΕ και αντίστοιχη μείωση της ΔΕ), θα έπρεπε λογικά στο συνολικό νούμερο να είμαστε αρκετές χιλιάδες κάτω.Αντίθετα, το συνολικό νούμερο μένει ακριβώς ίδιο στις 157.000 !!! Πώς γίνεται να έχουμε τόσες λίγες προσλήψεις αλλά τα νούμερα να μένουν ίδια;;; Η μόνη λογική εξήγηση που μπορεί να δοθεί είναι ότι αφενός μεν το νούμερο αναφέρεται μόνο στους διδάσκοντες (άρα υπήρξε δραματική μείωση πχ των εκπαιδευτικών αδειών, της μετεκπαίδευσης, αποσπάσεων, κ.ά.) ή αφετέρου ότι η Αρχή ή, πιο πιθανό, η Υπηρεσία του Υπουργείου «παίζει» με τα νούμερα κι αλλού προσθέτει αλλού αφαιρεί την ελαστική εργασία και τους μη έχοντες πλήρες ωράριο.

4.αυτή η σχεδόν ειδυλλιακή εικόνα χρησιμοποιείται για να δείξει ότι ο λόγος εκπαιδευτικών-μαθητών είναι στο 1:10, υπονοώντας ότι οι εκπαιδευτικοί μπαίνουν σε τάξεις 10 μαθητών ενώ γνωρίζουμε ότι ακόμη κι αυτό το νούμερο είναι πλασματικό. Πχ σε ένα σχολείο με 15 καθηγητές και 150 μαθητές, ο λόγος είναι 1:10 αλλά η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχουν 6(έξι) 25άρια τμήματα…Θα χρησιμεύσει, επίσης, στη δικαιολόγηση των μηδενικών προσλήψεων, την αύξηση του ωραρίου και ενδεχόμενες μετατάξεις-απολύσεις σε κάποιες ειδικότητες στο άμεσο μέλλον.

5.Για όποιον του φαίνονται μεγάλα τα νούμερα και απορεί με αυτά γενικότερα, θα πρέπει να καταλάβει ότι κι η φτώχεια όπως κι ο πλούτος λειτουργούν σωρευτικά. Η αποπτώχευση του δημόσιου σχολείου κι η γενική του αποψίλωση από προσωπικό κ.ά. θα γίνεται σταδιακά ώστε η προσαρμογή να είναι και πιο ομαλή. Πχ πέρσι σταμάτησε η ΠΔΣ και κόπηκε η μετεκπαίδευση κι οι εκπαιδευτικές άδειες, φέτος σταματά το Ολοήμερο στα μικρά σχολεία, περιορίζεται η 2^η ξένη γλώσσα και κλείνουνε 1.000 σχολεία, του χρόνου πιθανώς θα κλείσουνε άλλα 1.000 σχολεία, θα γίνει αύξηση του πραγματικού αριθμού μαθητών ανά τμήμα (που είναι κοντά στο 21-23), του παραχρόνου θα επιβληθούν οι υποχρεωτικές υπερωρίες κι η αύξηση του ωραρίου, κτλ κτλ. Για όποιον απορεί γιατί ακολουθείται αυτή η τακτική, ας έχει υπόψη του ότι και σε άλλες χώρες(πχ Θατσερική Αγγλία ή Ρεϊγκανική/Μπουσική Αμερική) δεν εφαρμόστηκαν αμέσως νεοφιλελεύθερα μέτρα από την αρχή-απλά στην πρώτη τετραετία οι κυβερνήσεις έκοψαν τους διορισμούς και άφησαν να διαλύεται σιγά-σιγά το σχολείο με συνθήματα όπως το «Κανένα παιδί να μη μείνει πίσω»(No Child Left Behind) και μετά, αφού είχαν αγανακτήσει ΟΛΟΙ με την κατάσταση, έφεραν ως φάρμακο και σωτήρια λύση τα αντιδραστικά μέτρα που ήθελαν εξαρχής (ιδιωτικοποίηση, χορηγοί, αξιολόγηση, κατηγοριοποίηση σχολείων-εκπαιδευτικών με κουπόνια, κτλ)…

Να περιμένουμε, άραγε, να υπάρξει κάποιου είδους διορθωτική ανακοίνωση, όπως περιμένουμε και στην απογραφή του πληθυσμού όπου, ενάντια σε κάθε κοινή λογική και άλλο στοιχείο, η Αρχή ανακοίνωσε ΜΕΙΩΣΗ του πληθυσμού κατά 500.000;;; Όχι τίποτε άλλο αλλά θα πάνε στράφι κι όλες οι φιλότιμες επικοινωνιακές προσπάθειες της Υπουργού που έδωσε ολόκληρη συνέντευξη για να πει ότι κατάφερε να μειώσει τους εκπαιδευτικούς κατά 20.000 μέσα σε 2 χρόνια. Δεν μπορεί από τη μια το Υπουργείο να υπερηφανεύεται για μείωση εκπαιδευτικών 20.000 τα δυο τελευταία χρόνια (όπου βεβαίως βάζει και το 2011 που δεν περιλαμβάνεται στον πίνακα) και από την άλλη η Στατιστική Αρχή να δίνει στασιμότητα του αριθμού στις 157.000. Ούτε μπορούν οι αριθμοί να χρησιμοποιούνται κατά το δοκούν από μια ηγεσία που, ακόμη και με τη χρήση της παθητικής φωνής στα λεκτικά της σχήματα, ομνύει στον ορθολογισμό και στην ουδέτερη τεχνοκρατία: δηλ. όποτε μας βολεύει «ο αριθμός των εκπαιδευτικών μειώνεται» και όποτε μας βολεύει «η αναλογία εκπαιδευτικών-μαθητών βελτιώνεται»…

Σε απλά ελληνικά…κόψτε το δούλεμα!

 

Αρθρο του Του Πάνου Ντούλα, Καθηγητή Αγγλικών,Άρτα,