ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ !!

Εδώ και δύο χρόνια, οι Έλληνες, ζούμε τον εφιάλτη που λέγεται διακυβέρνηση πα-ΣΟΚ ! Δύο χρόνια, όπου κάθε εργασιακό δικαίωμα και κάθε μέσο κοινωνικής προστασίας, έχει απολεστεί, με το βιοτικό και οικογενειακό μας επίπεδο, να έχει συμπιεστεί σ’ επίπεδα των δεκαετιών του ’50 και του ’60 ! Μόνο που σ’ εκείνα τα χρόνια, υπό τη σώφρονα καθοδήγηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ξεκινούσε η ανοδική τροχιά ανάπτυξης της χώρας, που είχε ως επιστέγασμα, την ένταξή μας το 1981 στη τότε Ε.Ο.Κ. και στο club των οικονομικά ισχυρότερων οικονομιών του κόσμου ! Αντιθέτως, σήμερα, είμαστε στη χειρότερη περίοδο κατρακύλας  και στην απαρχή της μεγαλύτερης περιόδου παρακμής που έχουμε ζήσει από τη μεταπολίτευση, με ότι αυτό σημαίνει για τον Ελληνικό λαό και για το κοινωνικό μας γίγνεσθαι. Δυστυχώς, αντί να ζούμε σήμερα, ως γενιά Ελλήνων, το περιβόητο «μύθο» μας,  ζούμε τον εφιάλτη του  σοσια-ληστικού  πα-ΣΟΚ ! Ο  λαός μας, παραπλανημένος, εξευτελισμένος, χωρίς καμία αισιοδοξία ή ελπίδα και χωρίς κάποια διέξοδο που θα μας έβγαζε από αυτό το φαύλο κύκλο της οικονομικής εξαθλίωσης, παρακολουθούμε  το κυβερνών κόμμα με τους 154 βουλευτές του,

να συμπεριφέρονται σα να είναι «κατακτητές» που κάνουν πόλεμο εναντίον μας... «πλιατσικολογόντας» πάνω σε κάθε τι που  έχουν δημιουργήσει, πριν από μας, τόσες γενιές Ελλήνων !  Αλλιώς, δεν εξηγούνται τα «πολεμικά» διαγγέλματα του Αντιπροέδρου και Υπουργού Οικονομίας κ. Βενιζέλου, ο οποίος, με τη φρασεολογία και την ορολογία που χρησιμοποιεί, δείχνει πώς αντιλαμβάνεται την προάσπιση των συμφερόντων του λαού μας, με το να καταστήσει  κάθε εργαζόμενου  αυτής της χώρας, «αιχμάλωτο» κι «όμηρο» της κυβερνητικής  πολιτικής που εφαρμόζει  ! Φυσικά, λύση για την αντιμετώπιση αυτής της ζοφερής πραγματικότητα που βιώνουμε, μπορεί να υπάρξει, αρκεί ν’ αποδεχτούμε το φανερό, ότι οι σημερινοί κυβερνώντες με τη πολιτική τους, δεν είναι μέρος της λύσης των προβλημάτων μας...αλλά αυτό καθεαυτό το πρόβλημα και άρα, οφείλουμε να τους βάλουμε ημερομηνία λήξης ! Πώς θα γίνει αυτό ; Με τον τρόπο που γίνεται σε όλες τις ευνομούμενες και δημοκρατικές Πολιτείες...ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ! Το γράφουμε αυτό, για να υπενθυμίσουμε σε όσους το έχουν ξεχάσει ότι, στις δημοκρατίες, κυρίαρχος όλων και πηγή πάσας εξουσίας, είναι ο λαός... ο οποίος εκφράζεται αυθεντικά κι απόλυτα, μόνο δια μέσου εκλογών. Άρα, καλά θα κάνει ο Πρωθυπουργός με τα στελέχη του, όταν απευθύνονται προς τους ξένους δανειστές μας, ως εκφραστές των συμφερόντων του Ελληνικού λαού, να έχουν πιο μπροστά λάβει και τη νομιμοποίηση της πολιτικής τους, δια μέσου εκλογών! Γιατί η όποια λαϊκή εντολή τους είχε δοθεί τον Οκτώβριο του 2009, έχει καταστεί  άνευ αξίας και σημασίας, από τη στιγμή που η κυβέρνηση κάνει ακριβώς τ’ αντίθετα απ’ αυτά που μας υποσχέθηκε προεκλογικά, δείχνοντας με την πολιτική που εφαρμόζει ότι, τελικά, μας υφάρπαξε  τη ψήφο ! Έτσι, το συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας, στα πλαίσια των προσπαθειών που κάνει για την ανατροπή της σημερινής κυβερνητικής αντιλαϊκής πολιτικής, απαιτείται να προβάλει ως αποκλειστικό του αίτημα, την άμεση διεξαγωγή εκλογών, ώστε ο λαός,  ν’ αποφασίσει, τόσο  για το ποια πολιτική πρέπει να εφαρμοστεί, όσο και για το ποιος θα την εφαρμόσει. Μόνο έτσι, μπορούμε να δούμε -επιτέλους- να προβάλει -έστω κι αχνά- κάποιο φως εδώ στο τούνελ που μας έχει μπάσει  η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου και οι συν αυτόν 153 βουλευτές του πα-ΣΟΚ ! Ευτυχώς, που η ιστορία έχει δείξει ότι  στις δημοκρατίες αδιέξοδα δεν υπάρχουν...κι αυτό θα το αποδείξουμε και τώρα ! Όπως τ’ απόδειξαν -αντίστοιχα- κι άλλοι λαοί, οι οποίοι βρέθηκαν όπως κι εμείς μπροστά  στο φάσμα της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής χρεοκοπίας. Αναφερόμαστε στους Ιρλανδούς, τους Ισλανδούς, τους Πορτογάλους και πριν από αυτούς, οι Ούγγροι και οι Ρουμάνοι ! Σε όλες αυτές τις χώρες, ο κυρίαρχος λαός, έκανε μέσω εκλογικών διαδικασιών, τη ξεκάθαρη επιλογή διακυβέρνησης του, μέσω της οποίας σήμερα, ατενίζουν με μεγαλύτερη αισιοδοξία το παρόν και το μέλλον τους ! Άρα, γιατί αυτό το αυτονόητο (δηλαδή η άμεση προσφυγή στις κάλπες), που το είδαμε σ’ αυτούς τους λαούς να δίνει προοπτικές, εξακολουθεί να είναι ζητούμενο στη χώρα μας ; Γιατί θα πρέπει να δείξουμε ιώβεια ανοχή, προς τη σημερινή οικονομική πολιτική, που μας οδηγεί, όμως, με μαθηματική ακρίβεια προς τη καταστροφή ;Επειδή αυτοί που μας κυβερνούν είναι τυφλοί θα πρέπει κι εμείς να κάνουμε ότι δε βλέπουμε ; Πόσες ευκαιρίες, ακόμα, πρέπει να δώσουμε, στο «εγκληματικά» ερασιτεχνικό, κυβερνητικό επιτελείο που μας κυβερνά, για να καταλάβουμε ότι οι άνθρωποι έχουν αποτύχει σε όλα ; Επιτέλους, δε καταλαβαίνουμε ότι με τη παθητικότητά και την ανεκτικότητα μας, τελικά, φαλκιδεύουμε -πάνω απ’ όλα- το μέλλον των παιδιών μας  ; Αυτά, δε τα λυπόμαστε καθόλου ;