Πρώτο και βασικό: Εμείς ζητήσαμε τη βοήθεια του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης όταν διαπιστώσαμε πως ως αυτόνομο κράτος η Ελλάδα δεν μπορούσε πλέον να δανείζεται από τις διεθνείς αγορές.
Δεύτερον: Ο πρωθυπουργός όταν έκανε το πρώτο του δραματοποιημένο διάγγελμα από το Καστελόριζο είχε πει -σχεδόν καθαρά- ότι μετά από το πρώτο βήμα θα απωλέσουμε μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας. Απλώς τότε κανείς δεν θέλησε να καταλάβει τι ακριβώς σημαίνει αυτό, ούτε φυσικά και ο ίδιος να μας το αναλύσει διεξοδικά.
Τρίτον: Οταν ήρθε για πρώτη φορά η Τρόικα στην Ελλάδα μας ρώτησε τι θα κάνουμε για να συμμαζέψουμε τα οικονομικά μας και πως θα περιορίσουμε τις κρατικές δαπάνες. Δεν μας υπέδειξε, δεν μας επέβαλλε. Μας ρώτησε...
Και από εκείνη τη στιγμή αρχίζει ο παραλογισμός.
Η Ελληνική κυβέρνηση επέλεξε το δρόμο των φόρων και των έκτακτων εισφορών, ως βασική πηγή εσόδων, αντί να σχεδιάσει και να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα γενναίων περικοπών στις κρατικές δαπάνες.
Σχεδόν καθαρά ομολόγησε ότι στη χώρα δεν υπάρχει μηχανισμός για να πατάξει τη φοροδιαφυγή, ότι δεν μπορεί να βρει λύση με το πλεονάζον και αντιπαραγωγικό προσωπικό στο δημόσιο τομέα. Οτι δεν μπορεί να επιβάλει καθεστώς ισονομίας στην Ελλάδα. Και έτσι κατέληξε στην εύκολη λύση. Στα συνήθη υποζύγια.
Παράλληλα, επί σχεδόν 18 μήνες σχεδιάζει, υπόσχεται, ψηφίζει, αλλά δεν εκτελεί.
Οι τροϊκανοί, από την πρώτη στιγμή παρακολουθούσαν. Σε κάθε έναν από τους πρώτους ελέγχους έδειχναν κατανόηση και έψαχναν μαζί μας να βρουν εναλλακτικές λύσεις. Εως ότου κάποια στιγμή κατάλαβαν ότι η ελληνική κυβέρνηση τους δουλεύει ψιλό γαζί.
Και τότε άλλαξαν και αυτοί βιολί.
iefimerida
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου