Η χρεοκοπία προ των πυλών και η κυβέρνηση μιλά για … επενδύσεις

Η κυβερνητική Υπηρεσία προπαγάνδας έχει πάρει φωτιά.  Με την οικονομία στην κόψη του ξυραφιού, την επίσημη χρεοκοπία ante portas και την κοινωνία σε αποσύνθεση, θυμίζει τις τελευταίες ηρωικές ώρες της Ιρακινής κυβέρνησης του Σαντάμ.  Η Βαγδάτη είχε ισοπεδωθεί, οι αμερικανικές μεραρχίες έμπαιναν στα προάστια και η δημόσια τηλεόραση διαλαλούσε την διαφαινόμενη νίκη του επαχθούς καθεστώτος.

Τα φαντάσματα που έβλεπε ο Σαντάμ τα βλέπει τώρα και ο κ. Παπανδρέου.  Πιθανότατα να είναι ίδιον των ηγετών της σοσιαλιστικής διεθνούς.  Την ώρα που και ο τελευταίος βοσκός των Αγράφων έχει καταλάβει ότι επείγονται αναπτυξιακές διαδικασίες, η κυβέρνηση ψάχνει τον επόμενο φόρο.  Και η Υπηρεσία προπαγάνδας αναλαμβάνει να πουλήσει τις εικονικές αναπτυξιακές διαδικασίες στους πληβείους.
Στην αρχή είχαμε το Ελληνικό.  Μέρα και νύχτα ακούγαμε και διαβάζαμε για μεταμοντέρνους αρχιτέκτονες, βαθύπλουτους εμίρηδες και πανίσχυρα funds που θα έσπερναν δισεκατομμύρια στην πίστα του αεροδρομίου.  Μετά ανακαλύφθηκε ο Αστακός.  Το γραφικό λιμανάκι έγινε διάσημο.  Στις προβλήτες του σφάζονταν το διεθνές κεφάλαιο για μια θέση στον Ελληνικό αναπτυξιακό παράδεισο του κ. Παπανδρέου.  Ακολούθησε ο εμίρης του Κατάρ.  Μια καλή ανασκόπηση των συναλλαγών του με την ελληνική κυβέρνηση, θα μπορούσε να ανταγωνιστεί με σθένος τα τουρκικά σίριαλ.  Αφού πρώτα έκανε το φοβερό φακιρικό κόλπο να μετατρέψει δυο χρεοκοπημένα μαγαζάκια σε έναν ευρωπαϊκό τραπεζικό κολοσσό, αποφάσισε μετά να στηρίξει και την Οικογένεια, σπαταλώντας μερικά εκατομμύρια πετροδολάρια για μια παράγκα που είχε χαριστεί πριν λίγα χρόνια από το κράτος.
Το τελευταίο επεισόδιο της Υπηρεσίας ήταν η επίσκεψη των Γερμανών ‘’επενδυτών’’.  Πράγματι η επιχειρηματική αφρόκρεμα της Γερμανίας αποφάσισε να ρίξει μια ματιά στο τελευταίο της απόκτημα.  Όλη η ιστορία αυτή μοιάζει με τον τοκογλύφο που έχει κατασχέσει το οικοπεδάκι ενός φουκαρά και πάει να δει τι μπορεί να κάνει με δαύτο, για να του φέρει πίσω λίγα από τα χρήματα που έχασε.
Κοιτώντας πίσω από τη βιτρίνα, σκίζοντας το περίτεχνο περιτύλιγμα της Υπηρεσίας, το προϊόν είναι σκάρτο.  Σαν μία Πόρσε με μηχανικά μέρη από Λάντα.  Πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι στην παρούσα φάση δεν πρόκειται να γίνει καμία σοβαρή επένδυση στην Ελλάδα, όχι γιατί η χώρα μας δεν είναι ανταγωνιστική ή ελκυστική, αλλά για τον απλούστατο λόγο ότι υπάρχουν σοβαρές εκκρεμότητες τις οποίες η κυβέρνηση διαιωνίζει, αντί να λύνει:

• Ο πλανήτης βουίζει για επικείμενη χρεοκοπία.  Κανένας δεν επενδύει σε ένα κράτος που πρόκειται να πτωχεύσει.  Περιμένει πρώτα την ολοκλήρωση της διαδικασίας
• Στο μυαλό πολλών επενδυτών, ακόμα και αν ακούγεται ακραίο, στο τέλος αυτής της πορείας η Ελλάδα αποπέμπεται από το ευρώ.  Το δήλωσε απερίφραστα και ο επικεφαλής της ένωσης των γερμανικών τραπεζών.  Συνεπώς κανείς δεν πρόκειται να επενδύσει σε ευρώ για να εισπράξει σε υποτιμημένες δραχμές.  Θα περιμένει πρώτα μια βιώσιμη λύση
• Το τραπεζικό σύστημα της χώρας βρίσκεται υπό καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας και υπό διεθνή λογιστικό έλεγχο (Blackrock).  Ως συνέπεια της κατάστασης αυτής και της έλλειψης ρευστότητας που συνεπάγεται, η ελληνική αγορά υποχρηματοδοτείται, άρα κανένας δεν πρόκειται να επενδύσει σε μια αγορά που παρουσιάζει διαρκή ύφεση.  Θα περιμένει πρώτα μια λύση στο κεφαλαιακό πρόβλημα των τραπεζών.
•  Το φορολογικό σύστημα αλλάζει κάθε δύο εβδομάδες.  Κανένα business plan δεν μπορεί να συμπεριλάβει τέτοιου είδους ανωμαλίες
• Η εγχώρια αγορά παρουσιάζει ένα επικίνδυνο φαινόμενο:  Υπερχρέωση των νοικοκυριών σε συνδυασμό με μειώσεις αποδοχών και αύξηση φορολογίας.  Κανένας επενδυτής δεν πρόκειται να απευθυνθεί σε μια αγορά που γονατίζει κάτω από ασήκωτα βάρη.  Θα περιμένει πρώτα μια λύση που θα απελευθέρωνε κάποιες καταναλωτικές δυνάμεις
• Από όλες τις γκάφες της κυβέρνησης, η πλέον αντιαναπτυξιακή είναι η θέσπιση δρακόντειων τεκμηρίων διαβίωσης.  Στο επόμενο φορολογικό νόμο, θα αποτελεί τεκμήριο ακόμα και η έξοδος στην ταβέρνα (ελπίζω να μη νε διαβάζει ο κ. Βενιζέλος., γιατί του βάζω ιδέες).  Κανένας δεν πρόκειται να επενδύσει σε μία αγορά στην οποία τιμωρείται η κατανάλωση (αντί να πριμοδοτείται)

Κακοφωνίξ