Το δημοψήφισμα και ο Πρόεδρος του Αντώνη Αντωνάκου

Το δημοψήφισμα και ο Πρόεδρος.

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στα Σκόπια οδηγεί μάλλον σε ματαίωση της συμφωνίας των Πρεσπών. Είναι δύσκολο, με τους κανόνες που διεξάγεται η πολιτική αντιπαράθεση στη χώρα μας, να καταλάβουμε ποιοι είναι πραγματικά απογοητευμένοι και ποιοι χαρούμενοι από αυτήν την εξέλιξη. Επιφανειακά μόνο μπορούμε να υποθέσουμε, σύμφωνα με τις επίσημες θέσεις τους, ότι η κυβέρνηση είναι απογοητευμένη και η αξιωματική αντιπολίτευση ικανοποιημένη.

Παρά τις εκτεταμένες συζητήσεις που έγιναν όλο το προηγούμενο διάστημα ελάχιστοι ασχολήθηκαν με μια καθοριστική πτυχή του θέματος η οποία σύμφωνα με τα μέχρι τώρα δεδομένα οδηγεί τη συμφωνία σε ναυάγιο. Η προσφυγή της γειτονικής χώρας σε δημοψήφισμα δεν ήταν δεδομένη. Την κατέστησε αναγκαία η απαίτηση της Ελλάδας για συγκεκριμένες αλλαγές στο σύνταγμα της Π.Γ.Δ.Μ., απαίτηση η οποία επεβλήθη στην κυβέρνηση από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Γράφει για το θέμα ο Αλέξης Παπαχελάς(Καθημερινή, 2-10-18): «Η αναγκαστική συνταγματική αναθεώρηση, την οποία επέβαλε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας στην κυβέρνηση ως μέρος της συμφωνίας, απεδείχθη η πιο κρίσιμη δικλίδα ασφαλείας.». Για όσους προσέχουν τα σημαινόμενα ήταν εμφανές από το περασμένο Φθινόπωρο το γεγονός ότι σε κάθε ευκαιρία ο Πρόεδρος στις δημόσιες δηλώσεις του επαναλάμβανε την απαίτηση για την τροποποίηση του συντάγματος της FYROM. Ήταν επίσης εμφανές ότι αποδέκτης του μηνύματος δεν ήταν η κυβέρνηση των Σκοπίων αλλά η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Ενώ το γεγονός αυτό είναι αναμφισβήτητο δημιουργεί απορίες η σιωπή επί του θέματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του φίλα προσκείμενου σε αυτήν τύπου. Γιατί αρνούνται να αναδείξουν τον καθοριστικό ρόλο του Προέδρου όταν μάλιστα φαίνεται να οδηγεί στο επιθυμητό γι’ αυτούς αποτέλεσμα της μη υλοποίησης της συμφωνίας των Πρεσπών; Δεν θα έπρεπε να αναδεικνύεται αυτό το γεγονός όχι μόνο επειδή ο Πρόεδρος αποτέλεσε ένα εκ των κορυφαίων στελεχών της παράταξης, αλλά ταυτόχρονα και γιατί ο συγκεκριμένος όρος ήταν μέρος των προϋποθέσεων που η Ν.Δ. είχε θέσει το 2008;

Αντί γι’ αυτό παρατηρείται «αιδήμων σιωπή» από όλους εκείνους που δεν χάνουν ευκαιρία για να υπονομεύσουν το κύρος του -ταυτίζοντάς τον με την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ - ενώ όπως γράφει ο Μανώλης Κοττάκης(ΕΣΤΙΑ 2-10-18): «Ό Παυλόπουλος σε σύγκριση με τόν προκάτοχό του είναι ή μέρα με την νύχτα». Το αξιοσημείωτο είναι ότι ο υπόγειος πόλεμος εναντίον του –και εναντίον του Καραμανλή- διεξάγεται από συγκροτήματα που με πάθος και αφοσίωση στήριξαν στο παρελθόν το ΠΑΣΟΚ και σήμερα στηρίζουν το ΚΙΝΑΛ και (κατ’ ανάγκη;) την Ν.Δ.. Γιατί λοιπόν η φιλελεύθερη παράταξη αντί να αντιταχθεί στην υπονόμευση την υποθάλπει ακόμα και μέσα στα σπλάχνα της;

Αντώνης Αντωνάκος

4/10/18