Αν κάτι έκλεισε (οριστικά) στην Ελλάδα είναι το κεφάλαιο της βαριάς βιομηχανίας. Η φυγή στα βιομηχανικά "υπολείμματα" θα συνεχισθεί. Και να γιατί.
Το πολιτικό παιχνίδι στην οικονομία απλώνεται τώρα στα εργασιακά και στην ανάπτυξη με τη μαυρίλα και την ασάφεια στο ασφαλιστικό, το φορολογικό, τη χρηματοδότηση, τις δημόσιες επενδύσεις να χειροτερεύουν, μέσα σε ανυπαρξία ρευστότητας.
Παρ' όλα αυτά οι ψευτοϊδεολογίες των ανίκανων στην κυβέρνηση (χωρίς να παραμερίζουμε τους άσχετους και απροετοίμαστους στην αντιπολίτευση) πυροδοτούν νέο "οικονομικό εμφύλιο" με αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις στο πώς θα φτάσουμε σε ανάπτυξη!!!
Τώρα τι ανάπτυξη εννοούν... ούτε που σκαμπάζουν, ούτε που ξέρουν κάτι παραπάνω από εκείνα που τους βάζουν να μασουλάνε στις μαζώξεις και τα συλλαλητήρια...
Κάντε τον κόπο να ακούσετε (τον οποιοδήποτε κυβερνητικό ή βουλευτή που διεκδικεί εξουσία) να μιλάει σε ραδιόφωνο ή τηλεόραση για αυτό που εννοεί ανάπτυξη και θα φρίξετε... Λίγη ώρα θα διαθέσετε αλλά θα ξεκαρδιστείτε στα γέλια.
Το ένα από τα στρατόπεδα βλακείας (εντός και εκτός της κυβέρνησης), στο οποίο κυριαρχούν αριστερές και τριτοκοσμικές σοσιαλιστικές ιδέες, επιμένει ότι τα 327 ευρώ με τον (θεωρητικά) κατώτατο στα 586 ευρώ θα αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και θα κάνουν ελκυστικές τις επενδύσεις (λόγω φθηνής εργασίας) οπότε θα λυθεί αυτόματα και το πρόβλημα ανεργίας.
Ετσι λένε πιστεύοντας πως μιλάνε σε χαχόλους... Τόσο τους κόβει.
Οι ίδιοι ανόητοι, του στρατοπέδου ανίκανων και ηλιθίων, (στο οποίο έχουν προσχωρήσει και οργανωμένες ομάδες από μπαγάσηδες της αγοράς) είναι πολέμιοι κάθε άλλης μορφής σύμβασης εργαζόμενου, εκτός από την εργοστασιακή και την, κατά περίπτωση, συμφωνία.
Το άλλο στρατόπεδο ανοησίας, πειραματισμών και προχειρότητας επιμένει στη διαμόρφωση εργασιακού περιβάλλοντος (προστασίας του δίκιου του εργάτη..., λέει) με ψευτουποσχέσεις και αρλούμπες αφρικάνικής κουλτούρας...
Οι καραγκιόζηδες της πλευράς αυτής υποστηρίζουν ότι θα περάσουν μια χαρά οι ψευτορυθμίσεις με την αύξηση του κατώτατου κατά 20 ευρώ και κάποιο εργατικό πλαίσιο συλλογικών συμβάσεων αν, ταυτόχρονα, ενισχυθούν και τα προγράμματα επιδότησης της εργασίας, χαρίζοντας στις επιχειρήσεις κάπου 700 εκατ. ως οικονομικό σιγοντάρισμα... μηνιαίων μισθών, άνω των 1.000 ευρώ για ειδικές δεξιότητες... ώστε να δείξουν (με βλάχικη κουτοπονηριά...) ότι πέφτουν τα νούμερα της ανεργίας όποτε περνάνε αναπτυξιακά μηνύματα προς κάθε παραλήπτη...
Σε ποιους (όπως ισχυρίζονται) είναι δυνατόν να περάσει ένα τέτοιο μήνυμα;
Προς τους επενδυτές... ότι δεν είμαστε Βενεζουέλα των Βαλκανίων. Και προς το μισό εκατομμύριο των νέων παιδιών μας που μετανάστευσαν μετά το 2009, με αισθητή τη συνέπεια (μας τα είπε προ 3μήνου και ο ΟΟΣΑ) η Ελλάδα να είναι η μοναδική χώρα, μεταξύ των χωρών-μελών του ΟΟΣΑ, με αρνητικό ρυθμό μεταβολής στην παραγωγικότητα της εργασίας, κατά την περίοδο 2010-2017.
Ίσως να σκέπτεστε πως το κείμενο του σημερινού σημειώματος βρίθει από υπερβολές και μεγεθύνσεις πάνω σε κάποιες συζητήσεις ρουτίνας που δεν έχουν πάρει ακόμη σάρκα και οστά.
Δεν είναι καθόλου έτσι, αν έτσι νομίζετε...
Αναζητείστε (ως επενδυτής όμως ή επιχειρηματίας που λογαριάζει να αυξήσει τη δράση του) ποιο θα είναι το πλαίσιο εργασιακών σχέσεων και αμοιβών στην Ελλάδα την 3ετία 2019-2022 (δηλαδή, πόσο τον χρόνο χρειάζεται μια επένδυση να ολοκληρωθεί) και θα δείτε πως δεν θα βγάλετε άκρη στην κοστολόγησή της.
Με τούτα και με εκείνα, επικρατούσα άποψη (πλειοψηφικά στην κυβέρνηση) είναι να μείνουν τα πράγματα ως έχουν με τις ελαστικές μορφές εργασίας (327 ευρώ, 4ημερα ή 4ωρα) και το κυνήγι της ανασφάλιστης με πρόστιμα να φτάνουν στον ουρανό...
Και σε ό,τι αφορά το ασφαλιστικό να μεταφερθεί ως "νάρκη" στα ποδάρια της επόμενης κυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ να διεκδικεί προεκλογικά την νίκη για τη μη περικοπή των συντάξεων !!!
Συμπέρασμα...
Εργασιακό και ασφαλιστικό βόμβα (μέχρι το επόμενο μνημόνιο...), οικονομική πολιτική αγνώστου μείγματος με εποπτεία και πλεονάσματα, αγώνας δρόμου ποιος θα κρατήσει πιο μεγάλο κράτος, και μισόλογα (από κυβέρνηση και διαδόχους) στην "αποποινικοποίηση" του επιχειρηματικού κέρδους, είναι το σίγουρο επιχειρηματικό περιβάλλον της προσεχούς 5ετίας, στην Ελλάδα.
Και εμείς ζητάμε τι;
Ανταγωνιστική, την ελληνική τσιμεντοβιομηχανία, τη χαλυβουργία, τη χημική βιομηχανία, τη μεταλλευτική ή τη ναυπηγική βιομηχανία εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης!
Και ψαχνόμαστε... γιατί φεύγουν αυτοί που φεύγουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου