Μαζί τα φάγανε.

Το 2015 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑνελ ψήφισε το νόμο 4336 στον οποίο πρόσθεσαν ένα μικρό άρθρο, το οποίο όμως κάνει μια μεγάλη διαφορά.

Αν ανατρέξει κάποιος να βρει τον νόμο 4336/2015, στο άρθρο 25, λέει :

«Χορήγηση δαπανών διαμονής

Η καταβολή που προβλέπεται στην 6701/27.12.1994 (Α ́ 234)  απόφαση της Ολομέλειας της Βουλής, όπως εκάστοτε τροποποιείται και ισχύει, εφαρμόζεται και για τα μέλη της Κυβέρνησης και τους Υφυπουργούς που δεν έχουν τη βουλευτική ιδιότητα. Με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών δύναται να ρυθμίζεται κάθε αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή της παρούσας διάταξης. Η σχετική δαπάνη βαρύνει τις πιστώσεις του οικείου Υπουργείου. Η ως άνω διάταξη ισχύει από 1.2.2015».

Να το εξηγήσουμε.

Το 1994 ψηφίστηκε ένας νόμος ο οποίος προέβλεπε τη μίσθωση δωματίων, για τέσσερις ημέρες την εβδομάδα, σε ξενοδοχεία της Αθήνας, για τη διαμονή των εξ επαρχίας βουλευτών που στερούνταν κατοικίας στην πρωτεύουσα. Λογικό έως εδώ και θεμιτό.

24 χρόνια μετά, το 2015, ήρθαν οι ΣΥΡΙΖΑνελ, για να μας απαλλάξουν από το παλαιό, διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και ανάμεσα στις «δίκαιες που έγιναν πράξη» αλλαγές, βρήκαν και το νόμο 6701, που αφορά τη μίσθωση δωματίων σε βουλευτές της επαρχίας.

Λογικά, θα περίμενε κάποιος πως ο Αλέξης ο αδιάφθορος, ο πολέμιος της αστικής τάξης και των προνομίων της εξουσίας και οι συν αυτώ σύντροφοι, μόλις θα έβρισκαν τον παραπάνω νόμο θα τον κάνανε χίλια κομμάτια και θα τον καίγανε κι από πάνω.

Αντ’ αυτού, σκέφτηκαν κάτι καλύτερο. Στο δικαίωμα επιδότησης διαμονής, για βουλευτές εξ’ επαρχίας, πρόσθεσαν ΚΑΙ εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς. Μάλιστα το ψηφίσανε την 1^η Φεβρουαρίου 2015, μόλις λίγες μέρες μετά την πρώτη εκλογή της πρώτης φοράς αριστερά. Να μη χάσουνε.

Με το που εκλέχθηκαν, δηλαδή μετά απο 4 χρόνια κρίσης και στην αρχή της «υπερήφανης διπαραγμάτευσης» (ο Θεός να την κάνει), ψήφισαν να επιβαρύνονται επιπλέον οι Έλληνες πολίτες για να πληρώνουν την διαμονή κάποιου, τον οποίο όμως δεν έχουν επιλέξει να τους εκπροσωπεί στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Αρκεί που τον επέλεξε ο πρωθυπουργός, εν προκειμένω, ο Αλέξης ο Τσίπρας. Εμ, δηλαδή, δεν τον επιλέξαμε, έμ δεν πήγε με το ζόρι, αλλά με τη θέλησή του, θα πρέπει να τον πληρώνουμε κι από πάνω.

Το ακόμα πιο επαίσχυντο είναι πως δεν είχαν καν την τσίπα να βάλουν εισοδηματικά κριτήρια. Δηλαδή, άντε και αν είναι φτωχός να του πληρώσουμε το σπίτι. Όμως, με την πρώτη φορά αριστερά, τα εισοδηματικά κριτήρια ισχύουν μόνο όταν πρόκειται για επιδόματα σε τρίτεκνους, σε άνεργους, γενικότερα σε ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη.

Έτσι, λόγω της απουσίας εισοδηματικών κριτηρίων, της διάταξης μπορούσε να επωφεληθεί, όπως και έκανε, το ζεύγος Ράνια Αντωνοπούλου-Δημήτρης Παπαδημητρίου, αμφότεροι εξωκοινοβουλευτικοί υπουργοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑνελ και το πιο πλούσιο ζευγάρι του Ελληνικού Κοινοβουλίου.

Με 3 εκατ. σε επενδύσεις, 450.000 ευρώ εισόδημα, βίλα στη Σύρο και διαμέρισμα σε ΗΠΑ και Γλυφάδα, δεν νομίζω πως έχουν ανάγκη τα 12.000 ευρώ των Ελλήνων φορολογουμένων, για να νοικιάζουν διαμέρισμα στο Κολωνάκι. Διότι περί αυτού πρόκειται.

Και που να σας πω πως η δαπάνη αφορά κονδύλια που προορίζονται για την αντιμετώπιση της «ανθρωπιστικής κρίσης» και πως δεν εκταμιεύεται αυτομάτως (ο ευεργετηθείς μπορεί να την αποποιηθεί), αλλά είναι μία δαπάνη που εκταμιεύεται μετά από αίτηση του ενδιαφερομένου.

Έκανε αίτηση δηλαδή, το ζεύγος Αντωνοπούλου-Παπαδημητρίου για να πάρει τα 12.000 ευρώ απο τα κονδύλια για την ανθρωπιστική κρίση, για να καλύψει τη διαμονή του.

Άντε και με επίδομα διατροφής στη Σπονδή.

Το ζιζάνιο

Το Παρατηρητήριο