Ποτέ ξανά αριστερά !

Πρόσφατα, σε μια κοινωνική συναναστροφή, μεταξύ τυρού και… κρακερακίου, είπα σε κάποιον που είχα να τον δω πολύ καιρό: 

«Τι γίνεται; Έχω μάθει πως είσαι συριζαίος». 

Εκ των υστέρων πληροφορήθηκα ότι ενοχλήθηκε, παρεξηγήθηκε ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων. 

Αλήθεια, γιατί κάποιοι ντρέπονται τόσο, και κυρίως τόσο γρήγορα, για την επιλογή τους; 

Ακόμα και οι αρειμάνιοι πασόκοι της δεκαετίας του ’80 χρειάστηκε να φτάσει το κόμμα που ψήφιζαν στην απόλυτη απαξίωση, με τους Κοσκωτάδες και τις Μιμές, για να διστάζουν να δηλώσουν την
πολιτική τους ταυτότητα και τις πολιτικές τους προτιμήσεις. 

Επίσης, εδώ και λίγους μήνες, δεν ξέρω αν έχετε προσέξει, αλλά με δυσκολία συναντάς άνθρωπο που να δηλώνει, καθαρά και αποφασιστικά, ότι υποστηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ και τη σημερινή κυβέρνηση.

Τι έγινε, βρε παιδιά; Μόλις τον Σεπτέμβριο ένας στους τρεις συμπολίτες μας δεν ανέθεσε, και μάλιστα για δεύτερη φορά μέσα στον ίδιο χρόνο, στο κόμμα του κ. Τσίπρα να κυβερνήσει τη χώρα;

Πού πήγε όλο εκείνο το ρεύμα, όλος εκείνος ο οίστρος;

Τι έγινε, αλήθεια, το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης; (Αν το κείμενό μου συνοδευόταν από σκίτσα, εδώ θα απεικονίζονταν κάποιοι που γελάνε τρανταχτά ή οι γνωστές νεκροκεφαλές που υποδηλώνουν… «γαλλικά»).

Εκείνος ο «άλλος κόσμος» που είναι εφικτός;

Οι Ευρωπαίοι που θα χόρευαν υπό τον ήχο ζουρνάδων και νταουλιών;

Η «θρυαλλίδα» που θα μπορούσε να αλλάξει τους συσχετισμούς στην Ευρώπη;

Η επαναφορά των συντάξεων στα προ κρίσης επίπεδα;

Το σχίσιμο των μνημονίων;

Τα 751 ευρώ ο κατώτατος;

Πώς από την «Αριστερά της ελπίδας» φτάσαμε τόσο γρήγορα στην Αριστερά της ξεφτίλας;

Πώς έγινε και σε λίγα χρόνια θα ακούμε για τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και θα φτύνουμε στον κόρφο μας, μη και μας ξαναβρεί τέτοιο κακό;

Πόσον καιρό ακόμα θα μπορεί να συνδυάζονται οι αναφορές στις Καισαριανές και τις Βάρκιζες με το μαντιλάκι του Κατρούγκαλου και τις επιτήδειες «ρυθμίσεις» του Σπίρτζη;

Ακόμα και ο μύθος του «καλού παιδιού με το καθαρό βλέμμα» έχει ξεφτίσει ήδη ανεπανόρθωτα.

Τι ακριβώς γιόρτασαν αυτοί που πήγαν στο Τάε-κβο-ντο να ακούσουν τον Τσίπρα;

Όμως πρόσφατα, εκτός από τον εξ Εκάλης ορμώμενο Σκουρλέτη που επέπληξε τους μεταλλωρύχους της Χαλκιδικής για απώλεια της ταξικής τους συνείδησης, είχαμε και το απίθανο περιστατικό με το γραμματέα της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ.

Ο κ. Ιάσονας Σχινάς-Παπαδόπουλος μας προσέφερε με το κείμενό του ένα κορυφαίο δείγμα θράσους και μνησικακίας, καθεστωτισμού και πολιτικού κρετινισμού. Όλα αυτά μαζί, στη συσκευασία του ενός, και με τη γραμματική και το συντακτικό να στενάζουν στα χέρια –ή μάλλον, στο πληκτρολόγιο– του ανεκδιήγητου γραμματέα.

Ας μην ξεχνάμε, ωστόσο, και κάτι ακόμα: το δρόμο για τους Ιάσονες Σχινάδες-Παπαδόπουλους τον έστρωσαν οι Τσουκαλάδες και οι Λιάκοι, οι Βεργόπουλοι, οι Βέλτσοι και οι Δουζίνες.

Με άλλα λόγια, όλοι αυτοί οι καθηγητάδες που τα τελευταία χρόνια θεωρητικολογούσαν και επιχειρηματολογούσαν για το «ηθικό πλεονέκτημα» και την «ιστορική αποστολή» της Αριστεράς.

Όλοι εκείνοι που, αφού είδαν με ικανοποίηση την παράταξή τους να καβαλάει το κύμα της «λαϊκής αγανάκτησης» προκειμένου να έρθει στην εξουσία (πόσες φορές το 2012-2015 δεν ακούσαμε, προκειμένου να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα, «ναι, αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι και ο κόσμος είναι οργισμένος, αγανακτισμένος»), σήμερα ενοχλούνται που το ΚΚΕ, το ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή δεν ξέρω κι εγώ ποιος άλλος τούς πληρώνει με το ίδιο νόμισμα.

Ας μην παρασυρόμαστε πάντως από τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις και από την πανθομολογούμενη καθημερινή κατάρρευση των μύθων της «πρώτη φορά» Αριστεράς και του «ηθικού πλεονεκτήματος».

Οι άνθρωποι που μας κυβερνούν, εκτός όλων των άλλων που μπορεί να τους καταμαρτυρήσει κανείς, είναι και «λιγούρηδες της εξουσίας», όπως έγραψε κάποιος.

Είπαν όλα τα δυνατά ψέματα και έκαναν όλες τις δυνατές κωλοτούμπες προκειμένου μη χάσουν τη διακυβέρνηση της χώρας από τα χέρια τους.

Ξέρουν πολύ καλά πόσο γλυκιά είναι η εξουσία, αλλά και πόσο βολική προκειμένου να «τακτοποιηθούν» σύντροφοι, φίλοι και συγγενείς.

Είμαι βέβαιος ότι είναι αποφασισμένοι να πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους. Δεν θα μας αδειάσουν εύκολα τη γωνιά, όσο και αν, κάθε μέρα που περνάει, «ο εξευτελισμός τους θα γίνεται τέλειος», όπως λέει και ο ποιητής. 

Το μόνο που μπορούμε πάντως να ελπίζουμε είναι ότι, αφού πρώτα με το καλό θα έχουμε απαλλαγεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, θα χρειαστεί να περάσουν αρκετά χρόνια προτού κάποιο τέτοιο απίθανο συνονθύλευμα διεκδικήσει και πάλι με αξιώσεις να κυβερνήσει τη χώρα.

Α.Παππάς

athensvoice.gr