Δραματική αλλαγή στους διορισμούς των εκπαιδευτικών

Κωνσταντίνος Αδριανουπολίτης

Εκπαιδευτικός – ερευνητής

Πρόεδρος Ε.Ε.Τ.Ε.Κ.

Η επετηρίδα διορισμού των εκπαιδευτικών καθιερώθηκε το 1937 με τον Αναγκαστικό Νόμο 692/1937 και με μοναδικό κριτήριο την ημερομηνία υποβολής της αίτησης για εγγραφή σε αυτήν. Η επετηρίδα διατηρήθηκε μέχρι το 1997, οπότε και καταργήθηκε.

Ο σπουδαιότερος λόγος της κατάργησης ήταν ο υπερβολικά μεγάλος αριθμός των  εγγεγραμμένων, λόγω πληθώρας πτυχιούχων, χωρίς να υπάρχει αντίστοιχα αύξηση του μαθητικού δυναμικού αλλά μείωση. Το αποτέλεσμα της κατάστασης εκείνης ήταν ότι εκπαιδευτικοί κάποιων κλάδων δεν είχαν καμία πιθανότητα διορισμού και κάποιοι άλλοι έπρεπε να περιμένουν δεκαετίες.

Ο νέος θεσμός διορισμού με εξετάσεις ΑΣΕΠ καθιερώθηκε με αρχικό σχεδιασμό το διορισμό σε ποσοστό 100% μέσω αυτών, αλλά στη συνέχεια το ποσοστό μειώθηκε το 2002 στο 75% και

στο 60% το 2004.

Σήμερα η κατάσταση γίνεται δυσκολότερη, διότι οι διορισμοί είναι ελάχιστοι έως ανύπαρκτοι και επιχειρείται να επεκταθεί το εργασιακό μοντέλο της ωρομισθίας και της αναπλήρωσης. Οι λόγοι οι οποίοι επιβάλουν το νέο μοντέλο είναι ότι οι εκπαιδευτικοί κοστίζουν λιγότερο, μπορούν να αμείβονται μέσω προγραμμάτων καταπολέμησης της ανεργίας και ότι οι όποιες αλλαγές – μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση θα γίνονται ευκολότερα όταν η «διαχείριση» του προσωπικού θα είναι ευέλικτη.

Το νέο εργασιακό σύστημα των εκπαιδευτικών φαίνεται ότι είναι δελεαστικό για το Υπουργείο Παιδείας και την κυβέρνηση γενικότερα, εκτός της δεδομένης οικονομίας που επιτυγχάνεται πέφτει και ο δείκτης της ανεργίας, αφού με τα ίδια χρήματα ενός μονίμου απασχολούνται 3 περίπου ωρομίσθιοι άνεργοι! Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται πλασματική εικόνα καταπολέμησης της ανεργίας και ότι η οικονομία σιγά-σιγά ανακάμπτει.

Η οικονομία και η ευκολότερη «διαχείριση» του εκπαιδευτικού προσωπικού όμως είναι πολύ πιθανόν να αποβούν σε βάρος της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης και τούτο γιατί:

α) Το συγκριτικό πλεονέκτημα των μονίμων εκπαιδευτικών είναι ότι αποκτούν πολύτιμη και συνεχόμενη παιδαγωγική, διοικητική εμπειρία, χωρίς να έχουν εργασιακή ανασφάλεια, με εξαίρεση βέβαια το τελευταίο διάστημα.

β) Το νέο σύστημα πρόσληψης ωρομισθίων μέσω ΟΑΕΔ, άλλων προγραμμάτων απασχόλησης ενέχει τον κίνδυνο διαβλητότητας διότι θα εμπλέκονται και άλλοι φορείς πλην του Υπουργείου Παιδείας σε μια εποχή κατά την οποία η ανεργία και κυρίως η ανεργία των νέων  έχει φτάσει σε εφιαλτικά επίπεδα.

γ) Οι ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί ως γνωστό έχουν την υποχρέωση παροχής διδακτικού έργου για όσες ώρες έχουν προσληφθεί και δεν είναι υποχρεωμένοι να παραμένουν στο σχολείο εκτός των ωρών αυτών για την εκτέλεση διοικητικών εργασιών. Αυτό σημαίνει ότι οι διοικητικές – γραμματειακές εργασίες οι οποίες έχουν αυξηθεί κατακόρυφα (βλέπε my school) θα πέσουν στις πλάτες των μονίμων οι οποίοι μειώνονται συνεχώς. Ο εργασιακός φόρτος λόγω διοικητικών εργασιών είναι ήδη ένα σοβαρό λειτουργικό πρόβλημα στα σχολεία το οποίο διογκώνεται με την αύξηση του διδακτικού ωραρίου των οργάνων διοίκησης των σχολείων (Διευθυντές, Υποδιευθυντές) και την ανυπαρξία διοικητικού προσωπικού. Εκτός της πολιτείας η οποία φέρει ευθύνη για την ανυπαρξία γραμματέων στα σχολεία, ευθύνη θα πρέπει να καταλογισθεί και στα συνδικαλιστικά όργανα τα οποία δεν θέτουν σαν ένα από τα κύρια αιτήματά τους τη γραμματειακή στήριξη των σχολείων με διοικητικό προσωπικό, τουλάχιστον εκείνων που έχουν μεγάλο αριθμό μαθητών.

Το όλο εγχείρημα προκειμένου να επεκταθεί απαιτεί πειραματισμό, το πειραματόζωο έχει ήδη βρεθεί και δεν είναι άλλο από την Τεχνική Εκπαίδευση, την οποία κατά τα άλλα το Υ.ΠΑΙ.Θ. αναβαθμίζει. Στην Τεχνική Εκπαίδευση προσλαμβάνονται ήδη μέσω ΟΑΕΔ ωρομίσθιοι εκπαιδευτές-εκπαιδευτικοί για τις ανάγκες των ΙΕΚ τα οποία δεν τους χρειάζονται και στη συνέχεια τους διαθέτουν στα ΕΠΑ.Λ. για τη διδασκαλία μαθημάτων (sic), στους μαθητές των ειδικοτήτων που καταργήθηκαν και οι καθηγητές τους βρίσκονται σε διαθεσιμότητα. Το πείραμα μέχρι στιγμής παρουσιάζει προβλήματα διότι υπάρχουν σχολεία στα οποία οι μαθητές δεν έχουν διδαχθεί μαθήματα ειδικότητας, ακόμη και τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα, καθηγητές βρίσκονται σε διαθεσιμότητα αλλά πληρώνονται και επιπλέον πληρώνονται και οι ωρομίσθιοι.

Η εικόνα της εκπαίδευσης δεν φαίνεται να βελτιώνεται, η Τεχνική Εκπαίδευση η οποία είναι απαραίτητη όσο ποτέ άλλοτε στον τόπο δεν ανακάμπτει το αντίθετο συμβαίνει, και είναι φανερό ότι δεν υπάρχει σχεδιασμός αλλά ακολουθείται η γνωστή τακτική «βλέποντας και κάνοντας».

Η φαεινή ιδέα για καθιέρωση «λευκής εβδομάδας» δεν πρόκειται να αλλάξει το τοπίο στην εκπαίδευση η οποία διανύει «μαύρες εβδομάδες».

Η «συναρμοδιότητα» Υπουργού – Υφυπουργού στα θέματα πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας, καθώς και οι αλληλοαναιρούμενες αποφάσεις τους, προκαλούν θυμηδία.

Φως στην άκρη του τούνελ επί του παρόντος δεν αχνοφαίνεται, όπως θα έλεγε και ο πρωθυπουργός. Πότε θα φανεί άραγε;

Ίδωμεν.