Mea culpa του Αντώνη Αντωνάκου

Mea culpa

Έπρεπε να γίνω αριστερός. Ή έστω κεντροαριστερός. Ό,τι και να κάνεις σου συγχωρείται. Αρκεί να κάνεις την, κατά την Καθολική Εκκλησία, ομολογία ημαρτημένων. Mea culpa και «καθάρισες», δίχως να χρειαστεί καν να περάσεις από το πολιτικό καθαρτήριο. Κατευθείαν στον «προοδευτικό παράδεισο». Mea culpa αμετάφραστο και erga omnes. Για να εισπράττουν την «μετάνοια» τα «αφεντικά» και να μην καλοκαταλαβαίνουν οι «ποπολάροι».

Δεν έχει σημασία αν έχεις στοιχίσει στη χώρα σου αρκετές δεκάδες δισ. ευρώ. Αν έχεις οδηγήσει τους μισθούς, τις συντάξεις, την υγεία, την πρόνοια στα τάρταρα. Δεν έχει σημασία αν η εξαθλίωση του λαού έχει ξεπεράσει την κόκκινη γραμμή. Ούτε ότι η ανεργία ξεπερνά το 20%, παρά το γεγονός ότι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι έχουν «δραπετεύσει» από την «επικράτεια των κοινωνικών αδιεξόδων». Στις 977.000 ανέρχονταν οι άνεργοι τον Ιανουάριο. Αν είχαν μείνει στη χώρα οι άνω των 500.000 νέοι μετανάστες, η ανεργία θα ξεπερνούσε το 30%!!!

Οι επιχειρήσεις που έκλεισαν, οι επενδύσεις που χάθηκαν, οι περιουσίες που εξανεμίστηκαν, παράπλευρες απώλειες της επαναστατικής ιδεοληψίας. Γιατί σε τελική ανάλυση το δημοψήφισμα του 2015 δεν είναι το μόνο ούτε το μεγαλύτερο λάθος του ΣΥΡΙΖΑ. Για το καταστροφικό εξάμηνο που είχε ως κατάληξη το δημοψήφισμα και το 3^ο μνημόνιο δεν είναι υπεύθυνοι ο Βαρουφάκης, ο Λαφαζάνης και η Ζωή. Είναι και αυτοί αλλά την κύρια ευθύνη την έχει ο Πρωθυπουργός και δεν αρκεί να την αναλάβει, οφείλει να ζητήσει και συγνώμη. Όχι από τους Γερμανούς και την Μέρκελ, από τον Ελληνικό λαό.

Οφείλει να κατανοήσει ο Πρωθυπουργός ότι το mea culpa δεν αρκεί. Δεν είναι συγχωροχάρτι του Πάπα. Αν οι μονομερείς επιλογές του, ερήμην των υπόλοιπων κομμάτων, στο θέμα των Σκοπίων αποδειχθούν καταστροφικές δεν θα αρκεί η δήλωση ημαρτημένων. Στην εξωτερική πολιτική οι διεθνείς συνθήκες παράγουν μη αναστρέψιμα αποτελέσματα.

Η αναγνώριση από τον Ανδρέα Παπανδρέου στη Βουλή (6/6/1988) του λάθους του, με το γνωστό «mea culpa», για τη συμφωνία του Νταβός δεν μπορεί να αναιρέσει τις συνέπειες. Όπως γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας (topontiki.gr 21/1/2016) η εγκατάλειψη από την Ελλάδα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας «ως μόνης «νομικής» διαφοράς» και η παραπομπή της στο δικαστήριο της Χάγης οδήγησε «στα Ίμια , τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο και τον ατέρμονο διμερή ελληνοτουρκικό διάλογο την ίδια στιγμή που η Τουρκία συστηματικά παραβιάζει ελληνικά χωρικά ύδατα, εναέριο χώρο και αμφισβητεί την κυριαρχία επί ελληνικών ακόμα και κατοικημένων νησιών στο Αιγαίο».

Οφείλει να κατανοήσει ο Πρωθυπουργός ότι οι εξετάσεις στους «ισχυρούς» είναι ευκαιριακές. Οι εξετάσεις στην Ιστορία είναι ανεξίτηλες.

20-06-2018