Η κυβέρνηση θα ολοκληρώσει την τετραετή
θητεία της, η χώρα θα βγει από τα μνημόνια το καλοκαίρι του 2018, ανακτά
την εθνική της κυριαρχία, μπαίνει στην εποχή τις δίκαιης ανάπτυξης,
πέτυχε εκεί που οι άλλοι απέτυχαν και τέλος ήταν η μοναδική που
προσέφυγε στις κάλπες αφού υπέγραψε συμφωνία με τους θεσμούς και όχι
πριν.
1. Η χώρα, δεν θα βγει από τα μνημόνια το καλοκαίρι του
2018, τότε θα σημειωθεί η τυπική λήξη του μνημονίου των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Το
μνημόνιο προβλέπει μέτρα θα οποία θα συνεχιστούν και τα επόμενα χρόνια
με πιο χαρακτηριστικά από αυτά την μείωση των συντάξεων και την μείωση
του αφορολόγητου από 1.1.2019. Εκτός από αυτά, με αντικειμενικούς όρους
θα ληφθούν και νέα μέτρα τα επόμενα χρόνια για να επιτευχθούν οι
απαιτητικοί στόχοι των πλεονασμάτων 3,5% από το 2019 έως το 2022 που
περιλαμβάνονται στο τρίτο μνημόνιο. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα
μακροχρόνιο μνημόνιο που σίγουρα δεν λήγει το 2018.
2. Από την στιγμή που η χώρα θα παραμένει κάτω από την αυστηρή επιτήρηση των δανειστών, δεν θα υπάρχει καμμία ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας ένα μεγάλο μέρος της οποίας εκχωρήθηκε από τα δυο πρώτα μνημόνια και διευρύνθηκε και από το τρίτο. Οι δανειστές θα εξακολουθήσουν να εποπτεύουν με ασφυκτικό τρόπο την υλοποίηση των δεσμεύσεων που έχει υπογράψει η σημερινή κυβέρνηση τουλάχιστον μέχρι το 2022.
3. Δίκαιη ανάπτυξη με ακόμα μεγαλύτερη φτωχοποίηση μεγάλων αριθμητικά ομάδων του πληθυσμού, αποτελούν δυο ασύμβατες έννοιες. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat (16.10.2017) ένας στους τρεις Ελληνες βρίσκονταν το 2016 αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού. Το ποσοστό 35,6%, θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο με τις προαναφερόμενες μειώσεις συντάξεων και αφορολόγητου.
4. Ο ισχυρισμός ότι «η κυβέρνηση πέτυχε, εκεί που οι άλλοι απέτυχαν», με την έννοια που επιχειρεί να δώσει ο Τσίπρας, είναι παντελώς αβάσιμος. Αυτό που πέτυχε είναι ένα τρίτο μνημόνιο με κόστος περίπου 100 δις. ευρώ από τις «περήφανες διαπραγματεύσεις» του καλοκαιριού του 2015 αλλά και τις επόμενες. Αλλά ακόμα και στα υπόλοιπα πεδία πολιτικής (υγεία, παιδεία, δημόσια διοίκηση, θεσμοί, διαπλοκή κ.α.), πολύ δύσκολα να ισχυριστεί κάποιος ότι σημειώθηκε κάποια επιτυχία συγκριτικά με το παρελθόν, στην καλύτερη περίπτωση πρόκειται για διαιώνιση μιας αρνητικής πραγματικότητας.
5. Πράγματι, οι τελευταίες εκλογές πραγματοποιήθηκαν με την κοινωνία να γνωρίζει ότι έχει υπογραφεί ένα ακόμα μνημόνιο. Ωστόσο, είχε ακούσει τον Τσίπρα και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να υπόσχονται ουσιαστικά ακύρωση των μέτρων του μνημονίου με τα περίφημα ισοδύναμα μέτρα, αντίμετρα ή το παράλληλο πρόγραμμα. Τίποτα από αυτά δεν εφαρμόστηκε, αντίθετα επιβλήθηκαν μεγάλοι φόροι, μειώσεις στις συντάξεις κ.ο.κ. για τα οποία οι ψηφοφόροι του Σεπτεμβρίου δεν είχαν ιδέα όταν πήγαιναν στις κάλπες.
6. Το εν δυνάμει ψέμα, αποτελεί η επαναλαμβανόμενη υπόσχεση του πρωθυπουργού ότι οι εκλογές θα πραγματοποιηθούν τον Σεπτέμβριο του 2019 με την ολοκλήρωση της τετραετίας. Τέτοια περίπτωση δεν υπάρχει, ο Τσίπρας δεν θα περιμένει να εισπράξει το κόστος εφαρμογής των μέτρων που έχουν σαν αφετηρία τον Ιανουάριο του 2019. Όλα δείχνουν ότι η στρατηγική του κινείται γύρω από το αφήγημα: πανηγυρική έξοδος από τα μνημόνια το επόμενο καλοκαίρι, έξοδος στις αγορές, προσπάθειες για επιπλέον διορισμούς ως τότε, επίδειξη καλών προθέσεων για την επιχειρηματικότητα, φιλοδώρημα από το υποτιθέμενο πλεόνασμα.
2. Από την στιγμή που η χώρα θα παραμένει κάτω από την αυστηρή επιτήρηση των δανειστών, δεν θα υπάρχει καμμία ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας ένα μεγάλο μέρος της οποίας εκχωρήθηκε από τα δυο πρώτα μνημόνια και διευρύνθηκε και από το τρίτο. Οι δανειστές θα εξακολουθήσουν να εποπτεύουν με ασφυκτικό τρόπο την υλοποίηση των δεσμεύσεων που έχει υπογράψει η σημερινή κυβέρνηση τουλάχιστον μέχρι το 2022.
3. Δίκαιη ανάπτυξη με ακόμα μεγαλύτερη φτωχοποίηση μεγάλων αριθμητικά ομάδων του πληθυσμού, αποτελούν δυο ασύμβατες έννοιες. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat (16.10.2017) ένας στους τρεις Ελληνες βρίσκονταν το 2016 αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού. Το ποσοστό 35,6%, θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο με τις προαναφερόμενες μειώσεις συντάξεων και αφορολόγητου.
4. Ο ισχυρισμός ότι «η κυβέρνηση πέτυχε, εκεί που οι άλλοι απέτυχαν», με την έννοια που επιχειρεί να δώσει ο Τσίπρας, είναι παντελώς αβάσιμος. Αυτό που πέτυχε είναι ένα τρίτο μνημόνιο με κόστος περίπου 100 δις. ευρώ από τις «περήφανες διαπραγματεύσεις» του καλοκαιριού του 2015 αλλά και τις επόμενες. Αλλά ακόμα και στα υπόλοιπα πεδία πολιτικής (υγεία, παιδεία, δημόσια διοίκηση, θεσμοί, διαπλοκή κ.α.), πολύ δύσκολα να ισχυριστεί κάποιος ότι σημειώθηκε κάποια επιτυχία συγκριτικά με το παρελθόν, στην καλύτερη περίπτωση πρόκειται για διαιώνιση μιας αρνητικής πραγματικότητας.
5. Πράγματι, οι τελευταίες εκλογές πραγματοποιήθηκαν με την κοινωνία να γνωρίζει ότι έχει υπογραφεί ένα ακόμα μνημόνιο. Ωστόσο, είχε ακούσει τον Τσίπρα και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να υπόσχονται ουσιαστικά ακύρωση των μέτρων του μνημονίου με τα περίφημα ισοδύναμα μέτρα, αντίμετρα ή το παράλληλο πρόγραμμα. Τίποτα από αυτά δεν εφαρμόστηκε, αντίθετα επιβλήθηκαν μεγάλοι φόροι, μειώσεις στις συντάξεις κ.ο.κ. για τα οποία οι ψηφοφόροι του Σεπτεμβρίου δεν είχαν ιδέα όταν πήγαιναν στις κάλπες.
6. Το εν δυνάμει ψέμα, αποτελεί η επαναλαμβανόμενη υπόσχεση του πρωθυπουργού ότι οι εκλογές θα πραγματοποιηθούν τον Σεπτέμβριο του 2019 με την ολοκλήρωση της τετραετίας. Τέτοια περίπτωση δεν υπάρχει, ο Τσίπρας δεν θα περιμένει να εισπράξει το κόστος εφαρμογής των μέτρων που έχουν σαν αφετηρία τον Ιανουάριο του 2019. Όλα δείχνουν ότι η στρατηγική του κινείται γύρω από το αφήγημα: πανηγυρική έξοδος από τα μνημόνια το επόμενο καλοκαίρι, έξοδος στις αγορές, προσπάθειες για επιπλέον διορισμούς ως τότε, επίδειξη καλών προθέσεων για την επιχειρηματικότητα, φιλοδώρημα από το υποτιθέμενο πλεόνασμα.
Όλο αυτό –και όχι μόνο-το πακέτο οδηγεί στο ασφαλές συμπέρασμα ότι οι εκλογές θα πραγματοποιηθούν στο δεύτερο εξάμηνο του 2018.
Του Γιάννη Παντελάκη
liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου