Τα «καλά» αριστερά Μνημόνια

Είναι συγκινητική η αποστροφή της χθεσινής ομιλίας του Πρωθυπουργού: «αυτό που εγώ ξέρω είναι ότι η αναδιανομή του πλούτου, η κοινωνική προστασία, η στήριξη των μικρών απέναντι στους μεγάλους, των ανίσχυρων απέναντι στους ισχυρούς αποτελούν κατακτήσεις του σύγχρονου πολιτισμού μας».

Αυτά δήλωσε, χθες το βράδυ από την Κρήτη, ένας πρωθυπουργός που

...χωρίς δυσκολία υπέγραψε ήδη 2 Μνημόνια και εφαρμόζει 4 Μνημόνια

...αφού δεν κατάργησε ούτε μια διάταξη των πρώτων μνημονιακών συμβάσεων που είχαν καταρτίσει οι προηγούμενοι «ανάλγητοι κυβερνήτες».

Ο γενναίος αριστερός, κοινωνικά ευαίσθητος, πολιτικός άνδρας σήκωσε το βλέμμα από το χειρόγραφό του και αγκάλιασε το κοινό που τον παρακολουθούσε προσεκτικά, με προσμονή.

Χωρίς δισταγμό και με στεντόρεια φωνή κατήγγειλε τον «πρωτόγονο νεοφιλελευθερισμό τύπου ζούγκλας, στον οποίον ο ισχυρότερος τρώει τον πιο αδύναμο».

Ανέκαθεν οι Έλληνες αγαπούσαν τη Μυθολογία. 

Από το καλοκαίρι του 2014 μέχρι σήμερα την έχουν υπερψηφίσει τουλάχιστον 4 φορές συνειδητά και με προσδοκία.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι αποτέλεσμα της συνειδητής επιλογής του εκλογικού σώματος που επιλέγει τον κρατισμό και την δήθεν «κοινωνική πολιτική» των επιδομάτων αντί για την ιδιωτική πρωτοβουλία και την ευνομούμενη ελευθερία των αγορών.

Το 2010, στην Ελλάδα, το Κράτος χρεοκόπησε. Στις άλλες χώρες (Κύπρος, Ιρλανδία, Πορτογαλία) είχαν χρεοκοπήσει οι τράπεζες και επειδή το Κράτος έσπευσε να σώσει το τραπεζικό σύστημα, υποχρεώθηκαν να μπουν σε Μνημόνιο.

Στην Ελλάδα όμως, ενώ χρεοκόπησε το Κράτος, την ζημιά των Μνημονίων την πλήρωσε τελικά ο ιδιωτικός τομέας.

Ανεργία, υπερφορολόγηση, μηδενισμός των αξιών έπληξαν αποκλειστικά τον ιδιωτικό τομέα.

Το Δημόσιο υποχρεώθηκε απλώς να διαχειριστεί λιγότερους πόρους αλλά ο ρόλος του χρεοκοπημένου κράτους ουδόλως μειώθηκε.

Είναι πολλοί αυτοί που πιστεύουν πως μόνο μία «αριστερή» κυβέρνηση θα μπορούσε να νομοθετήσει τόσο σκληρά «νεοφιλελεύθερα» μέτρα χωρίς όμως να τα εφαρμόσει, αφήνοντας το δύσκολο έργο της υλοποίησης στις επόμενες κυβερνήσεις.

Χθες το βράδυ, στην Κρήτη, ήταν φανερό:

Οι Έλληνες αρέσκονται να ακούν ημιμαθείς πολιτικούς να μηρυκάζουν τσιτάτα περί κοινωνικής ισότητας, την στιγμή που καλλιεργούν την πολιτική ανισότητα και τον φαβοριτισμό της κομματικής νομενκλατούρας.

Πουθενά στον κόσμο οι άνθρωποι δεν είναι «ίσοι». 

Έχουν όμως δικαίωμα στην ισότητα των ευκαιριών.

Οι οικονομικές ανισότητες αντιμετωπίζονται με την κοινωνική αλληλεγγύη. Απαραίτητη προϋπόθεση για την κοινωνική αλληλεγγύη είναι η οικονομική ανάπτυξη δηλαδή η παραγωγή πλούτου από ιδιώτες που είναι ικανότεροι των υπολοίπων.

Αυτά όμως είναι μικρές λεπτομέρειες για έναν λαό που ψηφίζει τα σκυλιά που αλυχτούν για να συνεχίσει το καραβάνι τον δρόμο του προς την καταστροφή.


Χρήστου Κώνστα
Το Χρήμα