Τους είχε προειδοποιήσει!

Τρία ακριβώς χρόνια, πριν, τέλη Σεπτεμβρίου 2014, στο τέλος της διακυβέρνησης Σαμαρά, στην Ελλάδα έρχονταν νέες επενδύσεις – το σπάσιμο της ΔΕΗ είχε ψηφιστεί δύο μήνες πριν, το Ελληνικό ξεμπλόκαρε με διεθνή διαγωνισμό ένα μήνα μετά, η συμφωνία για τα «περιφερειακά αεροδρόμια» ενάμιση μήνα μετά, ενώ δύο μήνες αργότερα έγιναν τα stress tests στις ελληνικές τράπεζες που κεφαλαιοποιήθηκαν πλήρως τότε, χωρίς να βάλει το δημόσιο ούτε ένα ευρώ!

Και βεβαίως η Ελλάδα συμπλήρωνε στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2014 δύο συνεχόμενα δίμηνα ανάπτυξης μετά από έξη χρόνια συνεχούς ύφεσης! Ενώ το τρίτο τρίμηνο του 2014 είχε σημειώσει την ταχύτερη ανάπτυξη στην ευρωζώνη…Και βεβαίως, το Ελληνικό Χρηματιστήριο βρισκόταν τότε πάνω από τις 1200 μονάδες. Κι είχε κάνει, λίγο νωρίτερα και «ψηλό» πάνω από τις 1300 μονάδες.

Τώρα;

Τρία χρόνια αργότερα που βρισκόμαστε;

Από την Ελλάδα φεύγουν επενδύσεις. Μία-μία κάθε μέρα!

Η «ανάπτυξη» είναι μηδαμινή (μετά από δύο χρόνια νέας ύφεσης και στασιμότητας στην οποία μας επέστρεψε ο Τσίπρας), σίγουρα πολύ χαμηλότερη από τις προβλέψεις (και πάλι!). Σίγουρα η χαμηλότερη στην Ευρώπη. Και οι τράπεζες μας βουλιάζουν καθημερινά πλέον, καθώς κατά απαίτηση του ΔΝΤ χρειάζονται και νέα κεφαλαιοποίηση.

Και με σύμφωνη γνώμη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας πλέον, θα γίνουν εκτάκτως νέα stress tests. Πράγμα που μπορεί να οδηγήσει είτε σε νέο δανεισμό ή και σε bail in ακόμα! Δηλαδή σε «κούρεμα» καταθέσεων. Και βεβαίως οι τράπεζες πέφτουν ως «μολύβι», και το Χρηματιστήριο χάνει έδαφος συνεχώς και βρίσκεται στις 740 μονάδες! Σχεδόν στα μισά απ’ όσο βρισκόταν τρία ακριβώς χρόνια πριν!

Κάντε τις συγκρίσεις μόνοι σας…

Αλλά η πραγματική αγωνία για το τι θα συμβεί στην Ελλάδα οφείλεται πλέον, όχι μόνο στην απερίγραπτη ανικανότητα της κυβέρνησης Τσίπρα (όπως αποκαλύφθηκε με την «πετρελαιοκηλίδα» στο Σαρωνικό, ή με τις πυρκαγιές στην Αττική ένα μήνα νωρίτερα), ούτε στην αδυναμία του να εφαρμόσει όσα υπέγραψε και ψήφισε προηγουμένως.

Η μεγάλη αγωνία του οφείλεται πλέον στις γερμανικές εκλογές!

Το γιατί ακριβώς, δεν χρειάζεται να το γράψω εδώ. Το είχα γράψει αναλυτικά εδώ και μήνες (αν σχηματιστεί κυβέρνηση με τους Φιλελεύθερους, έγραφα τότε, «ο Τσίπρας μπορεί να νοσταλγήσει τον Σόϊμπλε»!) Και το γράφουν πλέον όλοι οι άλλοι…

Το ενδιαφέρον όμως, είναι αυτό που δεν γράφτηκε ακόμα:

Ότι η πολιτική του Τσίπρα στο μεταναστευτικό, προκάλεσε (ή επέσπευσε) δεξιά στροφή σε όλη την Ευρώπη! (Και πέραν αυτής ακόμα…)

Οι «ακροδεξιοί» (που δεν συμμετείχαν ποτέ ως τώρα στο Γερμανικό Κοινοβούλιο μετά τον Πόλεμο) αναδείχθηκαν ήδη τρίτο Κόμμα! Εκείνο που δεν μας λένε, είναι πως το κόμμα τους, το AfD («Εναλλακτική για τη Γερμανία») είχε προκύψει αρχικά ως διάσπαση των Φιλελευθέρων στις αρχές του 2012 (κυρίως μετά την αποτυχία του Πρώτου Μνημονίου στην Ελλάδα). Και τότε ήταν ένα «ριζοσπαστικό φιλελεύθερο» κόμμα με αντί-ευρωπαϊκές (κυρίως αντί-ευρώ) θέσεις που «πίεζε» για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Στο κόμμα αυτό προσχώρησαν τότε και αρκετοί Γερμανοί Χριστιανοδημοκράτες, αλλά δεν κατάφερνε να ξεπεράσει το όριο του 5%.

Μετά τις αρχές του 2015, όμως, αφότου άνοιξε τα σύνορα της Ελλάδας ο Τσίπρας και η Τασία – και σαρώθηκε όλη η Ευρώπη από 1 εκατομμύριο και πλέον «πρόσφυγες» που οι περισσότεροι ήταν λαθρομετανάστες – τότε το Κόμμα των «Εναλλακτικών» στράφηκε προς την άκρα Δεξιά, (οι παλαιότεροι «φιλελεύθεροι» το εγκατέλειψαν) και σχεδόν… τριπλασίασε τα ποσοστά του!

Το ίδιο «τσουνάμι» προσφύγων-λαθρομεταναστών που τους έφερε ο Τσίπρας, προκάλεσε άνοδο των ακροδεξιών παντού:

– Και στην Αυστρία (όπου δεν κατάφεραν να κερδίσουν την Προεδρική εκλογή, αλλά έφτασαν πολύ κοντά),

-και στην Ολλανδία (όπου ο Σοσιαλδημοκράτης Ντάϊσελμπλουμ καταποντίστηκε, και οι ακροδεξιοί της χώρας, δεν κέρδισαν τις εκλογές, αλλά έπιασαν εξαιρετικά υψηλά ποσοστά),

-και στη Γαλλία ακόμα, όπου η κα Λεπέν έχασε τις προεκλογικές εκλογές, μεν, αλλά με ποσοστό πολύ πάνω από το 30% – δηλαδή μιάμιση φορά παραπάνω από το προηγούμενο υψηλό της!

-και στη Βρετανία, όπου όλοι γνωρίζουν πια, πως το Brexit επικράτησε κυρίως λόγω του φόβου των Εγγλέζων για το μεταναστευτικό…

Κι ακόμα πιο σημαντικό: Τα υπόλοιπα κόμματα – της Κεντροδεξιάς και του Κέντρου – αναγκάστηκαν ή αναγκάζονται τώρα, να στραφούν δεξιότερα, για να μην δώσουν κι άλλο χώρο στην «άκρα δεξιά»!

Ο Τσίπρας και η Τασία κατάφεραν – χωρίς να το πολύ-καταλάβουν – να μετακινήσουν ολόκληρη την Ευρώπη δεξιότερα! Ήθελαν να γίνουν «καταλύτες» πανευρωπαϊκών εξελίξεων. Το ονειρεύονταν. Το εξήγγελλαν. Και το… κατάφεραν!

Αλλά πέτυχαν το αντίθετο ακριβώς από αυτό που επιδίωκαν: Αντί να «σπρώξουν» την Ιστορία προς τα… «αριστερά», έσπρωξαν την Ευρώπη δεξιότερα!

Κατά τη μαρξιστική γλώσσα: αντί για «έφοδο στον Ουρανό», πραγματοποίησαν θεαματική… «βουτιά στην Κόλαση»!

Κι αυτό θα είναι «μοιραίο» για τους ίδιους: Διότι η νέα Γερμανική κυβέρνηση, θα είναι πολύ πιο αυστηρή με την κυβέρνηση Τσίπρα (και με την Ελλάδα, δυστυχώς) απ’ ό,τι η προηγούμενη.

Οι ίδιοι οι Χριστιανοδημοκράτες αναγκάζονται να στραφούν δεξιότερα. Οι Φιλελεύθεροι ζητούν παγίως πιο αυστηρή στάση κατά της Ελλάδας. Και η αντιπολίτευση των Εναλλακτικών στη Γερμανία θα είναι ακόμα πιο «εκδικητική» για τον Τσίπρα!

Χώρια που καιροφυλακτεί το ΔΝΤ, να λύσει τους «λογαριασμούς» του με την ευρω-γραφειοκρατία της Κομισιόν (που «έκανε πλάτες» στον Τσίπρα). Και τώρα το ΔΝΤ θα βρει συμμάχους και στη Γερμανία και αλλού…

Γιατί οι Σοσιαλιστές και οι Σοσιαλδημοκράτες που «στήριζαν» το ΣΥΡΙΖΑ καταποντίστηκαν παντού!

Στην Ολλανδία κατέρρευσαν. Στη Γαλλία εξαερώθηκαν! Στη Γερμανία ο κ. Σούλτς πήγαινε να κάνει την «μεγάλη ανατροπή» πριν μερικούς μήνες και βρέθηκε με το χαμηλότερο ποσοστό στην Ιστορία του Κόμματος του (εδώ και 130 χρόνια περίπου!)

Χώρια που οι χώρες του Βίζεγρκαντ έχουν πλέον συσπειρωθεί κατά του Τσίπρα (κυρίως για το λαθρομεταναστευτικό, αλλά και για την υποστήριξη που προσέφερε εσχάτως στα… «εγκλήματα του Στάλιν!)

Όπου γυρίσει να κοιτάξει ο Τσίπρας σήμερα, βλέπει να καταποντίζονται οι «σύμμαχοί» του και να κερδίζουν έδαφος οι εχθροί του! Και οι «ορκισμένοι εχθροί» του ακόμα…

Και μια τελευταία παρατήρηση:

Η κα Μέρκελ – και κυρίως, ο κ. Σόϊμπλε – έκαναν το λάθος να μη στηρίξουν το Σαμαρά στα τέλη του 2014, την ώρα που έβγαζε την Ελλάδα από την κρίση, όπως είχαν παραδεχθεί και οι ίδιοι τότε…

–Πίστεψαν ίσως, ότι δεν είχαν να φοβηθούν τίποτε από τον Τσίπρα;

–Πίστεψαν ίσως, (ο Σόϊμπλε, τουλάχιστον), ότι στη χειρότερη περίπτωση, θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τον Τσίπρα ως «πρόσχημα», για να ξεφορτωθούν την Ελλάδα από το ευρώ;

–Η για να «τιμωρήσουν» άλλους «μουρλούς λαϊκιστές» σε άλλες χώρες;

Σίγουρα δεν περίμεναν πως ο Τσίπρας προτού προσκυνήσει… «στα τέσσερα», θα προλάβαινε να τους κάνει τη ζημιά: με το μεταναστευτικό!

Και τους την έκανε! Βέβαια ο Τσίπρας χαντάκωσε τη χώρα του πρωτίστως. Αλλά η ζημιά που τους έκανε δεν ήταν μικρή.

Τώρα η Μερκελ κέρδισε μεν τις εκλογές – αλλά με το χαμηλότερο ποσοστό από το 1949 – και είναι «αιχμάλωτη» δύο μικρών κομμάτων (με σοβαρές αντιθέσεις και μεταξύ τους…). Κι απέναντί της, οι «Εναλλακτικοί» του AfD να την υποχρεώνουν να πάει πολύ δεξιότερα για να τους κόψει τη φόρα. Κι από την άλλη, οι χώρες του Βίζεγκραντ να την αψηφούν ευθέως. Και με τη Βρετανία εκτός για τα καλά. Και στη Γαλλία ο Μακρόν να ζητάει πράγματα, αντίθετα απ’ όσα μπορεί πλέον να δεχθεί ο νέος Γερμανικός κυβερνητικός συνασπισμός.

Η νέα Κυβέρνηση («Τζαμάϊκα», όπως την αποκαλούν) δεν θα αντέξει πολύ! Κι αυτό θα επηρεάσει την πολιτική σταθερότητα. Και στη Γερμανία, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη!

Συμπέρασμα: Όταν «αβαντάρεις» και χρησιμοποιείς τους «μουρλούς» μιας χώρας (π.χ. της Ελλάδας), για να… «τιμωρήσεις» τους «μουρλούς» σε όλες τις άλλες χώρες (αυτό ήταν κάποια στιγμή η πολιτική του Σόϊμπλε), κινδυνεύεις τελικά, να ανοίξεις τον «ασκό του Αιόλου παντού»!

Και στην ίδια τη χώρα σου!

Αποσταθεροποιώντας τα πάντα!

Οι ηγέτες οφείλουν να βλέπουν μακριά! Αλλά στην Ευρώπη δεν υπάρχουν ηγέτες.

Κι αυτοί που υπάρχουν – οι καλύτεροι, εν πάση περιπτώσει – είναι επιτήδειοι «τακτικιστές», είναι δεινοί «ισορροπιστές», αλλά ηγέτες ΔΕΝ είναι!

Σήμερα οι περισσότεροι Έλληνες νοσταλγούν το Σαμαρά και τη θέση στην οποία είχε φέρει τη χώρα πριν τρία μόλις χρόνια.

Φοβάμαι ότι τον νοσταλγούν, αρκετοί πια, και εκτός Ελλάδας!

Και στο Βερολίνο ακόμα…

Γιατί τους είχε προειδοποιήσει για όλα αυτά!

Εκείνος έβλεπε μακριά. Αυτοί όχι! Εκείνος υπήρξε ηγέτης.

Κρατούσε τα σύνορα της Ευρώπης κλειστά κι έβαζε την Ελλάδα ξανά στην Ευρωπαϊκή «κανονικότητα».

Αυτοί δεν τον στήριξαν τότε. Και τώρα παλεύουν με τους «δαίμονες» που μόνοι τους αμόλησαν!

Το ’παμε άλλωστε: Για τους ισχυρούς υπάρχει η Ύβρις, αλλά υπάρχει και η Νέμεσις…

Ακόμα και για τους Γερμανούς!


Του Θανάση Κ.
lastpoint.gr