Απάθεια

Δεν ξέρω γιατί αλλά κάθε μέρα, πείθομαι όλο και περισσότερο πως ο αστεϊσμός του Σόιμπλε πως κάποια μέρα θα του στήσουμε μνημείο γιατί με την επιμονή του μας έκανε ξανά χώρα κανονική, δεν πρόκειται να υλοποιηθεί ποτέ, γιατί απλούστατα ποτέ δεν πρόκειται να γίνουμε χώρα κανονική, όσα μνημόνια κι αν χρειαστεί να μας επιβάλλουν ακόμα.

Αρκεί να βγει κανείς και να συζητήσει με απλό κόσμο που παρότι έχει υποστεί τα πάνδεινα, όλα αυτά τα ατέλειωτα χρόνια της κρίσης, δεν έχουν καταλάβει οι περισσότεροι τίποτα. 

 

Ούτε γιατί και πως φθάσαμε ως εδώ ούτε πως αυτά που ξέραμε έχουν τελειώσει δια παντός και δεν πρόκειται να επανέλθουμε στην προτέρα κατάσταση τουλάχιστον στο ορατό μέλλον.

Με πλήρη απάθεια και μοιρολατρία αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι όλα όσα συμβαίνουν γύρω τους και “βιδωμένοι” στον καναπέ, αποδέχονται τα πάντα από κάποιο ανυπέρβλητο κισμέτ.

Οι καθημερινές παλινωδίες και η ναρκοθέτηση του μέλλοντος από αυτούς που σήμερα έχουν τις τύχες μας στα χέρια τους, εκλαμβάνονται ως κάτι απολύτως φυσιολογικό. Θεωρούν απολύτως φυσιολογικό να βλέπουν τον πρωθυπουργό να πηγαίνει τώρα και να επαίρεται για μια ιδιωτική επένδυση, όντας ο ίδιος και οι συνοδοιπόροι του, οι μεγαλύτεροι πολέμιοι του επιχειρείν και των επενδύσεων. 

 

Παλιότερα μάλιστα απειλούσαν τους υποψήφιους επενδυτές με δικαστήρια και ακύρωση των επενδύσεων τους.

Θεωρούν λογικό και φυσιολογικό, ο υπουργός παιδείας να εμπαίζει γονείς και μαθητές μετά τις καινοφανείς ιδέες του για κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων για να έχουν χρόνο οι έφηβοι να ερωτεύονται(!) και μετά ταύτα να κατεβάζει τελική πρόταση με διπλές εξετάσεις!

Να θεωρούν λογικό, να βγαίνουν βουλευτές του κυβερνητικού συνασπισμού και να λένε πως δεν έχει κοπεί καμιά σύνταξη και πως ο ΕΝΦΙΑ είναι μικρότερος για χιλιάδες συμπολίτες μας η δε κατάργηση του είναι περσινά ξινά σταφύλια και να μη βρίσκεται κάποιος να αποκαλύψει την παιδαριώδη κοροϊδία τους.

Να τους ακούν καθημερινά να πιπιλούν την καραμέλα της εξόδου από τα μνημόνια και την αλλαγή σελίδας, όταν ουδείς εχέφρων και ουδείς από τους δανειστές δεν κάνει καν νύξη πως σε ένα χρόνο τελειώνουν τα βάσανα μας. 

 

Το αντίθετο μάλιστα. Τους ακούμε να απεργάζονται από τώρα σχέδια για νέα μέτρα που θα τα φέρουν νωρίτερα από το χρόνο που συμφώνησαν με την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ γιατί δεν τους βγαίνουν τα νούμερα με τις εισπράξεις φόρων και εισφορών.

Ποια έξοδος λοιπόν; Εδώ, δεν μιλάνε καν για προληπτική γραμμή στήριξης όπως το 2014 που λένε οι δανειστές και όχι εμείς, πως είμασταν στο παρά τσακ της εξόδου, πλην όμως ο “σοφός” λαός είχε άλλη άποψη.

Κι αυτός ο “σοφός” κατά τα άλλα λαός και κυρίαρχος όπως αρέσκεται να τον αποκαλούν, έχει σήμερα μετανοιώσει για τις επιλογές του;

Μάλλον όχι.

Και τούτο γιατί, δεν έχει πεισθεί ακόμα(άραγε τι άλλο περιμένει να δει;) ούτε για τη ζημιά που έχει προστεθεί στο συνολικό λογαριασμό αλλά ούτε πως η πορεία της χώρας συνεχίζει να είναι σε λάθος κατεύθυνση.

Όταν λοιπόν στις συζητήσεις με ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ ακούς το επιχείρημα, “μα καλά και τους άλλους λες και δεν τους ξέρουμε!Μήπως ξεχάσαμε τι έκαναν;”έ τότε είναι σίγουρο πως αυτοί οι συνομιλητές σας, θα πάνε και στις επόμενες εκλογές οψέποτε γίνουν και θα δώσουν κι άλλη ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ ,γιατί αρνούνται να παραδεχθούν πως έκαναν λάθος.

Αυτό, οι Συριζαίοι το βλέπουν και το υπολογίζουν και γι αυτό δεν αφήνουν με τίποτα της εξουσία.

Όσο βλέπουν πως διατηρούν ποσοστά που θα τους επιτρέψουν να είναι μετεκλογικά αξιωματική αντιπολίτευση, με σημαντικό ποσοστό και στην ουσία να παραμείνουν μέσα στο παιγνίδι της ανασύνταξης και της επαναδιεκδίκησης μετά λίγου χρόνου και μάλιστα με τον δικό τους εκλογικό νόμο ακυβερνησίας, αισθάνονται ασφαλείς να επιτίθενται καθημερινά στην κοινή λογική, αδιαφορώντας για τη ζημιά που επιφέρουν στη χώρα, στους πολίτες και στο μέλλον όλων μας.


Βασίλης Στεφανακίδης
protothema