Το τέλος των "τσιρκοκαμμένων"...

Η ελληνική οικονομία μοιάζει όντως με πιεσμένο ελατήριο αλλά το βαρίδι που το κρατά κάτω είναι η κυβέρνηση των κρατικοδίαιτων συντεχνιών.

Με φόρους σοβιετίας, κράτος πρόνοιας Ουγκάντας και κυβέρνηση "τσιρκοκαμμένων" σοβαρές επενδύσεις δεν πρόκειται να έρθουν στη χώρα...

Επιλεκτικά, επιμέρους τομείς της οικονομίας φαίνεται να αντιδρούν καθώς οι risk takers στοιχηματίζουν πως τα χειρότερα βρίσκονται κάπου μεταξύ σήμερα και 2015.



Τα χειρότερα θα ήταν μπροστά, αν αντίπαλος και εναλλακτική λύση του κυβερνητικού "τσίρκου" ήταν ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η ΛΑΕ, η ΧΑ ή κάποιος δραπέτης φρενοκομείου σαν αρκετούς από αυτούς που κυκλοφορούν εντός και εκτός κοινοβουλίου ως σωτήρες.

Με τη ΝΔ σαν επόμενο πιθανό βήμα, ο μοναδικός προβληματισμός είναι η ομάδα των ξοφλημένων επαγγελματιών που αυτοπροσδιορίζεται αυθαίρετα ως Καραμανλική πτέρυγα και εκφράζει το βαθύ πελατειακό κράτος όπως ακριβώς και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο προβληματισμός των παραγόντων της οικονομίας εντοπίζεται πλέον στη μετά ΣΥΡΙΖΑ εποχή και τη δυνατότητα του Μητσοτάκη να αποφύγει εκλογές με απλή αναλογική το 2020 λόγω αδυναμίας εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Μέχρι τότε όμως υπάρχει καιρός...

Μια πιθανή αναταραχή στις αγορές και κατ’ επέκταση στη διεθνή οικονομία, οικονομίες σαν την ελληνική μπορεί να τις μετατρέψει σε λίγα 24ωρα σε άνυδρη "Σαχάρα". Μια εξέλιξη που μπορεί να έχει καταλυτικές αλλαγές σε συμπεριφορές και προσανατολισμούς...

Οι περισσότεροι θεωρούν σαν βάση της πολιτικής γεωγραφίας της χώρας το μεταπολιτευτικό διπολικό μοντέλο και αφού δεν βλέπουν ευδιάκριτο στίγμα στην κεντροαριστερά εκτιμούν πως στο χώρο θα ηγεμονεύσει ο κ. Τσίπρας.

Μετά τον πόλεμο ο χώρος αριστερά της δεξιάς απαρτιζόταν από 4-5 κόμματα μικρού διαμετρήματος... Τα δεδομένα μετά τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ και την εισβολή Κυριάκου στο Κέντρο δείχνουν σαν πιθανότερη μια τέτοια εξέλιξη.

Αντίθετος χώρος φαίνεται να διαμορφώνεται δεξιά της ΝΔ...

Το πρόβλημα του Αλέξη Τσίπρα είναι πως δεν διαθέτει πολιτικό αφήγημα και ηθικό αντίκρισμα.

Άλλα λέει, άλλα κάνει και αυτά που κάνει δεν ξέρει να τα ολοκληρώσει σωστά.

Με ό,τι ασχολείται προκαλεί χάος και στο τέλος επιδεικνύει μια μικρή επιδιόρθωση του χάους σαν επίτευγμα...

Προσπαθεί να μιμηθεί τον Ανδρέα επιδοτώντας το διευρυνόμενο πλήθος των μη προνομιούχων. Ο Ανδρέας το πέτυχε γιατί καβάλησε το κύμα της παγκόσμιας νομισματικής επέκτασης και τη χρυσή εποχή των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων.

Ο Ανδρέας έμεινε δημοφιλής γιατί μοίρασε στους γονείς τα λεφτά των παιδιών που δεν είχαν γεννηθεί ακόμη και τώρα ξενιτεύονται για να αποφύγουν τις συνέπειες της κρατικής δουλοκτησίας μέσω της φορολογίας.

Ο Τσίπρας επιχειρεί να κάνει κάτι ανάλογο μοιράζοντας κάρτες σίτισης και αργομισθίες στο δημόσιο δημεύοντας τα ιμάτια των μικρομεσαίων που φτωχοποιούνται.

Είναι θέμα χρόνου να βρει απέναντι επιδοτούμενους με "ιμάτια" και επιδοτούντες με "ιμάτια".


Κ.Στούπας
capital.gr