Τελικά η βία στην Ελλάδα τι χρώμα έχει;

«Είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη που έχει εγχώρια τρομοκρατία της εξτρεμιστικής Αριστεράς. Η βία ασκήθηκε σχεδόν αποκλειστικά από την Αριστερά τα τελευταία χρόνια».

Ξεσηκώθηκαν οι Συριζαίοι, ξεσηκώθηκαν και οι ροζέ αριστερούληδες. Τι τους ενόχλησε; Στην δεύτερη πρόταση της δήλωσης του χρησιμοποίησε την λέξη «βία» αντί της «τρομοκρατίας».

Και τι δεν έγραψαν!

Μίλησαν για ξέπλυμα της Χρυσής Αυγής, σκαρφίστηκαν αρρωστημένα σενάρια για την συνεργασία των δύο κομμάτων, και μερικοί θυμήθηκαν κάποιους νεοφασίστες της δεκαετίας του 70, που συνέλαβε η τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και τους έβαλε στην φυλακή. Μέχρι και την ΕΚΟΦ και τον Λαμπράκη θυμήθηκαν.

Και βέβαια και το τσεκούρι του Βορίδη, καθώς αυτό κολλά παντού. Κάτι σαν τον Παπασταύρου.

Είναι γνωστόν, πως ο φανατισμός και η εμπάθεια επηρεάζει την κρίση των ανθρώπων. 

Ετσι και νοήμονες και ευφυείς άνθρωποι φτάνουν στο σημείο του παραλογισμού. Προσπαθούν να εξισώσουν ανόμοιες και άνισες καταστάσεις και εκτίθενται.

Αλλά ας δούμε ποια ήταν η τρομοκρατία των νεοφασιστών τύπου Καλέντζη; Δύο βόμβες σε κινηματογράφους με τραυματίες και σε βιβλιοπωλεία που διακινούσαν βιβλία της Αριστεράς. Η οργάνωση εξαρθρώθηκε τάχιστα και τα μέλη της οδηγήθηκαν στην φυλακή.

Το 2012 εμφανίστηκε στο προσκήνιο η Χρυσή Αυγή μετά την επιτυχημένη συγκατοίκηση της με τον ΣΥΡΙΖΑ στην πλατεία Συντάγματος, στην ηρωική εποχή των «αγανακτισμένων».Με τραμπούκικες μεθόδους, με ξυλοδαρμούς και προπηλακισμούς έδειχνε το μίσος της προς τους μετανάστες, ένα μίσος με βαθύ ναζιστικό υπόβαθρο.

Αποκορύφωμα αυτής της εγκληματικής δράσης των Χρυσαυγιτών ήταν η δολοφονία του Π.Φύσσα. Σε χρόνο μηδέν, επί κυβερνήσεως Σαμαρά –Βενιζέλου όλα τα στελέχη της βρέθηκαν στις φυλακές.

Από την άλλη πλευρά, δηλαδή από τον χώρο της εξτρεμιστικής Αριστεράς τι έχουμε; Επί 27 συνεχή έτη την δράση της 17 Νοέμβρη με τις παραφυάδες της ( ΕΛΑ, Αντικρατική πάλη)και μέχρι και τις ημέρες μας την δράση των Πυρήνων της φωτιάς. Αποτέλεσμα αυτής της δράσης: 30 νεκροί, ισάριθμες ορφανεμένες οικογένειες, δεκάδες οι τραυματίες, πάνω από είκοσι βομβιστικές επιθέσεις, πέντε αποτυχημένες απόπειρες δολοφονιών και ο εμπρησμός των δύο πολυκαταστημάτων.

Γίνεται εύκολα αντιληπτό από τον αναγνώστη, πως αναφερόμαστε σε δύο πολιτικά φαινόμενα που δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους.

Ούτε ποσοτική, ούτε ποιοτική.

Αυτό το οφθαλμοφανές κάποιοι αρνούνται να το δουν. Αρνούνται να παραδεχθούν πως η τρομοκρατία στην μεταπολιτευτική Ελλάδα κυριαρχείται από το κόκκινο χρώμα.

Κατανοώ την αγωνία των στελεχών της Κεντροαριστεράς να περιφρουρήσουν και να περιχαρακώσουν τον χώρο τους από την διείσδυση της Νέας Δημοκρατίας.

Μπορούν να το κάνουν χωρίς να παραλογίζονται και να βυζαντινολογούν.

Ομως, ξαφνικά εμφανίστηκαν και οι Συριζαίοι και έγιναν τιμητές του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας.

Αυτοί που συγκατοίκησαν με τους Χρυσαυγίτες στην Πλατεία Συντάγματος.

Αυτοί που υπολόγισαν τις ψήφους των βουλευτών της Χρυσής για την άμεση εφαρμογή της απλής αναλογικής. Αυτοί που αποφυλάκισαν όλους αυτούς που φυλάκισε η Νέα Δημοκρατία.

Αυτοί που νομιμοποίησαν με την παρουσία τους τον Κασιδιάρη στο Καστελόριζο και στην Ρω.

Επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ η δίκη της Χρυσής Αυγής έχει εξελιχθεί σε μια παρωδία, χωρίς τέλος.

Οι υπόγειες διασυνδέσεις της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ με την Χρυσή Αυγή είναι δεδομένες και γνωστές. Τα ανταλλάγματα επίσης.

Σεμνά και ταπεινά, πριν μιλήσουν, ας φροντίσουν να κόψουν τις κακές παρέες.

ΥΓ1 Δεν κατανοώ την προσπάθεια κάποιων σοσιαλδημοκρατών, ανθρώπων σοβαρών και μετριοπαθών, να ανακαλύψουν το φάντασμα της δεξιάς τρομοκρατίας. Δεν οδηγούνται πουθενά.

ΥΓ2 Πάντως, με πολλή αγάπη τους προτείνω να σχολιάζουν, αν οι δηλώσεις Μητσοτάκη, έχουν άνω τελεία, υπογεγραμμένη ή θαυμαστικό. Θα δουν κρυμμένα πολιτικά μηνύματα.


Του Σάκη Μουμτζή
liberal.gr