Δεν τους έφθανε η δική τους προπαγάνδα, κάνουν και εισαγωγή από την… Τουρκία!

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η Ελλάδα βρίσκεται στα χέρια αδίστακτων τυχοδιωκτών, έτοιμων ανά πάσα στιγμή και με τη μεγαλύτερη ευκολία να θυσιάσουν τα πάντα στον βωμό της εξουσιομανίας τους, με μοναδικό και μόνιμο όπλο την προπαγάνδα.

Μετά τις τελευταίες «εξελίξεις» όσον αφορά στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αποδεικνύεται ότι στην κυβέρνηση αυτή δεν επαρκεί η δική της προπαγάνδα, αλλά προχωρά και σε… εισαγωγή προπαγάνδας εξ ανατολών.

Είναι δηλαδή τόσο αδίστακτοι, που δεν διστάζουν να μεταφέρουν την τουρκική προπαγάνδα στο εσωτερικό της χώρας μας.

Μέχρι σήμερα, δηλαδή μέχρι την επέλαση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, στα θέματα αυτά υπήρχαν κάποιες

απαραβίαστες σταθερές:

-Δεν αντιδρούσαμε σε λέξεις, αλλά σε πράξεις – αναχαιτίσεις αεροπλάνων, εμπλοκές και τα σχετικά.

-Όταν οι «λέξεις» γίνονταν ιδιαίτερα προκλητικές, ενημερώναμε την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τους διεθνείς οργανισμούς.

-Κάναμε γρήγορα την πολιτική ανάλυση βάσει των πολιτικών εξελίξεων στη γείτονα, εντοπίζαμε τις προπαγανδιστικές ανάγκες της και απλά δεν «τσιμπούσαμε». Δηλώναμε ότι πρόκειται για προπαγάνδα που η Άγκυρα χρησιμοποιεί για εσωτερική κατανάλωση και η συζήτηση σταματούσε εκεί.

-Το υπουργείο Άμυνας έκανε αθόρυβα τη δουλειά του και τον «θόρυβο» αναλάμβανε το υπουργείο των Εξωτερικών και ο πρωθυπουργός στις διεθνείς συναντήσεις του και στις επικοινωνίες του με ξένους ηγέτες.

-Λαμβάναμε υπόψη μας τις εξελίξεις στο Κυπριακό.

Σήμερα, δεν ισχύει τίποτε από τα παραπάνω (εξαιρουμένων των αναχαιτίσεων).

Η κυβέρνηση (δια του υπουργού Άμυνας) δείχνει να βολεύεται με την έξαρση της τουρκικής προπαγάνδας, να πιάνει το νήμα της και να ξετυλίγει το κουβάρι της έως ότου η άλλη άκρη φθάσει σε ελληνικό έδαφος.

Προφανώς σκοπεύουν να μας πάνε έτσι μέχρι την επιβολή του τέταρτου μνημονίου, της συμφωνίας δηλαδή στην οποία θα καταλήξει με το κλείσιμο της αξιολόγησης.

Αυτή τη στιγμή, η Ελλάδα συμπεριφέρεται όπως ακριβώς και η Τουρκία.

Η Άγκυρα ανεβάζει τους τόνους έως ότου επιτύχει τον σκοπό της, δηλαδή το επιθυμητό αποτέλεσμα στο δημοψήφισμα του Απριλίου.

Και η Αθήνα ανεβάζει τους τόνους έως ότου επιτύχει τον δικό της σκοπό, δηλαδή την αποδοχή από τον λαό του αποτελέσματος της «διαπραγμάτευσης» και της συμφωνίας με τα νέα μέτρα.

Εκεί έφθασαν! Να παίζουν το ίδιο επικοινωνιακό παιχνίδι, εκμεταλλευόμενοι το θυμικό του λαού και προσπαθώντας να αποσπάσουν την προσοχή του μέσω των σοβαρών εθνικών θεμάτων μας.

Και αυτό, την ώρα που στην Κύπρο έχουν από τις 16 Φεβρουαρίου διακοπεί οι συνομιλίες με πρόσχημα την απόφαση της κυπριακής Βουλής (που ο Πρόεδρος Αναστασιάδης χαρακτήρισε μεν «εσφαλμένη τόσο χρονικά όσο και από πλευράς στόχου», ωστόσο υπερασπίστηκε το δικαίωμα της Βουλής να αποφασίζει) να τιμάται στα σχολεία μέσης εκπαίδευσης η επέτειος του ενωτικού δημοψηφίσματος του 1950

(Υπενθυμίζω ότι η σχετική τροπολογία κατατέθηκε από το ΕΛΑΜ – το αντίστοιχο με την Χρυσή Αυγή κόμμα – και υπερψηφίστηκε στις 10 Φεβρουαρίου και από τα κόμματα ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, Συμμαχία Πολιτών, Κίνημα Αλληλεγγύη και το Κίνημα Οικολόγων, ενώ ο ΔΗΣΥ απείχε και το ΑΚΕΛ καταψήφισε).

Η Λευκωσία αντέδρασε με σοβαρότητα και εθνική ευθύνη. Ο κ. Αναστασιάδης δήλωσε πως η

τουρκική πλευρά σκοπίμως διέκοψε τις συνομιλίες ώστε να μην είναι εκτεθειμένη στην αδιάλλακτη θέση της να διατηρήσει επεμβατικά δικαιώματα και στρατεύματα.

Δηλαδή κατέδειξε τον πραγματικό σκοπό και την σκοπιμότητα. Και προσπάθησε – και συνεχίζει να προσπαθεί – χωρίς κορώνες και υπερβολές για εκτόνωση της κατάστασης και επανάληψη των συνομιλιών.

Μάλιστα, με γραπτή δήλωσή του, ο κ. Αναστασιάδης έθεσε με νηφαλιότητα συγκεκριμένα ερωτήματα:

- Εάν η τουρκοκυπριακή κοινότητα επιδεικνύει τόση ευαισθησία σε μία απλή αναφορά ενός ιστορικού γεγονότος, πόσο προκλητικοί για την ελληνοκυπριακή κοινότητα είναι οι πανηγυρικοί εορτασμοί για την επέτειο της τουρκικής εισβολής, που οδήγησε στην κατοχή και επέβαλε την απαράδεκτη παρούσα κατάσταση πραγμάτων;

- Μέσα στο ίδιο πλαίσιο, ποια γνήσια πρόθεση για επίλυση του Κυπριακού αποτελούν τελετές και εορτασμοί για την παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους, η οποία δεν αποτελεί, παρά στην ουσία, επιδίωξη απόσχισης ή διχοτόμησης της Κύπρου;

Και στις 17 Φεβρουαρίου, ο ΔΗΣΥ κατέθεσε νέα τροπολογία, ώστε την αποκλειστική αρμοδιότητα για τον καθορισμό των σχολικών επετείων στις οποίες γίνεται ανάγνωση μηνυμάτων ή φυλλαδίων ή την ολιγόλεπτη συζήτηση στην τάξη να έχει το υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, και όχι κατόπιν διαβούλευσης με την Κοινοβουλευτική Επιτροπή Παιδείας.

Επιπλέον, ο κ. Αναστασιάδης έθεσε ξεκάθαρα το θέμα στις πραγματικές του διαστάσεις με τη συνέντευξή του στη Real News, στις 25 Φεβρουαρίου: «Το δημοψήφισμα του Απριλίου στην Τουρκία καθορίζει τη στάση του Ταγίπ Ερντογάν στο Κυπριακό και όχι μόνο» (αυτό το «όχι μόνο», όμως, δεν φαίνεται να ενδιαφέρει την εγχώρια προπαγάνδα). Και επίσης:

«Υπάρχει η αντικειμενική εκτίμηση ότι η περίοδος μέχρι το δημοψήφισμα είναι κρίσιμη για την Τουρκία, καθώς ο πρόεδρος Ερντογάν θέλει να αποφύγει τυχόν εσωτερικές διαφωνίες και αντιδράσεις που θα του στερούσαν ψήφους και όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι το αποτέλεσμα θα είναι οριακό».

Όλα αυτά, βέβαια, και γνωστά είναι και αντιληπτά έπρεπε να έχουν γίνει.

Για να μην συμβεί αυτό, σημαίνει ότι οι προπαγανδιστικές ανάγκες των κυρίων Τσίπρα και Καμμένου είναι ανάλογες με αυτές των κυρίων Ερντογάν και Τσαβούσογλου.

Υ.Γ.  Κάποιος πρέπει επίσης να απαντήσει αν ισχύουν τα όσα στις 26 Φεβρουαρίου είπε ο κ. Τσαβούσογλου απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου στην Αττάλεια (η απάντησή του μεταδόθηκε από το πρακτορείο Αναντολού): Ότι δηλαδή κάποιοι από την ελληνική κυβέρνηση τους λένε, αναφερόμενοι στον υπουργό Άμυνας, πως «κατά βάθος είναι καλό παιδί, μην δίνετε σημασία» και ότι «βασικά γνωρίζουμε ότι και η νυν κυβέρνηση είναι ενοχλημένη από αυτό το κακομαθημένο παιδί που είναι υπουργός...». Μέχρι στιγμής, δεν ακούσαμε κανέναν από την Αθήνα να διαψεύδει τον κ. Τσαβούσογλου…