Χαράς ευαγγέλια για την οικονομία
(και για όλους) είναι να κλείσει η αξιολόγηση. Αν δεν χάσουμε και την
ποσοτική χαλάρωση διπλές οι χαρές. Ποιος μας πιάνει...
Τι μένει; Το ΔΝΤ να μπει στο πρόγραμμα, που δεν είναι κακό και ας καμώνεται... το αντίθετο η κυβέρνηση.
Και το τέταρτο μνημόνιο. Για τον ΣΥΡΙΖΑ όμως ξεκινάει η μεγάλη δοκιμασία.
Έρχεται η κυβίστηση του αιώνα...
Εάν η αξιολόγηση κλείσει χωρίς πρόσθετα μέτρα και με ευχές (έστω) για ρύθμιση του χρέους, που είσαι Στρατούλη μου που δεν περίμενες να χορέψεις στην αυλή της Βουλής. Και χωρίς να σκίζεις μνημόνια...
Γιατί με τη συμφωνία στο χέρι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας καβαλάνε το άσπρο άλογο.... και καλπάζουν να φθάσουν τον Μητσοτάκη που, ως αντιπολίτευση, πηγαίνει με τα πόδια.
Αλλά δεξιά και αριστερά, στον δρόμο τους, θα βλέπουν τον λαό να σέρνεται περιμένοντας να ακούσει τι κέρδισε από τα μαρτύρια που πέρασε μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης αξιολόγησης. Τον λαό που θέλει να μάθει τι καλό ή άλλο κακό μπορεί να συμβεί από εδώ και πέρα.
Και αλίμονο στον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ αν δεν έχουν απαντήσεις. Αν δεν εξηγήσουν, εμπράκτως, τι σημαίνει για την καθημερινή ζωή και την φτώχεια το κλείσιμο της αξιολόγησης. Αν ο λαός δεν έχει κάτι καινούργιο να προσδοκά.
Χωρίς απαντήσεις όχι μόνο δεν θα τον προλάβουν τον Μητσοτάκη αλλά θα του ανοίξουν τον δρόμο να δώσει αυτός τις απαντήσεις που περιμένουν. Το αν μπορεί και το πόσο μπορεί να πείσει ο Κυριάκος ότι έχει λύσεις είναι άλλη υπόθεση. Δεν θα αργήσει να φανεί.
Η δοκιμασία όμως για τον Τσίπρα μόλις ξεκινάει. Γιατί όλες οι απαντήσεις στον λαό περνάνε μόνο από την οικονομία. Και η οικονομία μέσα στην Ευρώπη και στο ευρώ (που λέει ο Τσίπρας ότι επέλεξε ως ιδεολογία στην πολιτική του) είναι δεξιά και πάει για δεξιότερα με τον Τραμπ... Είναι καπιταλιστική. Έχει κανόνες που δεν καταλαβαίνουν ούτε αριστεριλίκια, ούτε ιδεοληψίες, ούτε Συριζομπαρουφολογίες.
Και εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας δεν αποδράσουν με εκλογές (εντός του Μαρτίου) θα αναγκαστούν να θυμηθούν τι σημαίνει δεξιά... Θα δοκιμάσουν για τα καλά το δεξιό "πικρό ποτήρι”... και θα αγγίξουν τον φιλελευθερισμό...
Αλλιώς η αξιολόγηση θα κερδηθεί από τους άλλους... Από αυτούς που δεν έδιωξαν... ακόμη.
Πόσο όμως δεξιός και πόσο αδέξιος και για δεξιός... θα αποδειχθεί ο Αλέξης Τσίπρας που επιμένει να μην αποδράσει και να φθάσει το 2019; Και πως θα πείσει, για ικανός δεξιός, όταν ούτε για αριστερός έπεισε; Ούτε και τι εννοούσε με το πρώτη φορά αριστερά κατάφερε να εξηγήσει;
Για να καρπωθεί τα κέρδη της αξιολόγησης (μέχρι τη λήξη του τρίτου μνημονίου το καλοκαίρι του 2018 ή ακόμη παραπέρα) θα εναγκαλισθεί (θέλει δεν θέλει) την ολιγαρχία και θα χορεύει ταγκό πότε μαζί της πότε με τους δανειστές...
Γιατί αν θέλει να προλάβει την τάση της ανάπτυξης και να την αξιοποιήσει (όπως λέει) θα χρησιμοποιήσει τα δικά της καύσιμα. Αυτά που διαθέτει μόνο η ελληνική και ξένη ολιγαρχία. Αυτή που "πολεμούσε” ο ΣΥΡΙΖΑ (εκ του ασφαλούς) μέχρι το 2014 από την θέση της αντιπολίτευσης.
Διότι ο Μητσοτάκης (αδιάφορο πόσο ξέρει ή όχι να παίξει σωστά ίδιο παιχνίδι) δεν κλονίζεται αν τα συνθήματα του είναι φιλελεύθερα ή αν η πολιτική του θυμίζει παλαιά ή σημερινή καπιταλιστική δεξιά.
Ο Τσίπρας όμως για να πείσει (μετά τους δανειστές) και την ολιγαρχία και τη διαπλοκή πρέπει να αρχίσει να κάνει συγκεκριμένα πράγματα. Αυτά που τυγχάνουν της προσοχής... της ολιγαρχίας.
Πρέπει να μοιράσει οδικά και ενεργειακά έργα.
Πρέπει να μειώσει τον ΕΝΦΙΑ στις βιομηχανίες και τις βιοτεχνίες.
Πρέπει να ανοίξει ακόμη περισσότερο την αγορά ενεργείας.
Πρέπει να μειώσει τις τιμές ενέργειας στις βιομηχανίες, τους αγρότες και τους εξαγωγείς.
Πρέπει να κόψει πόρους ΕΣΠΑ από τις σπατάλες των Δήμων και να τα περάσει στους μικρομεσαίους.
Πρέπει να εφαρμόσει τις νομοθεσίες κατάργησης διαδικασιών στις άδειες νέων βιομηχανιών.
Πρέπει να πάει στις Σκουριές και να φορέσει τσίγκινο καπέλο.
Πρέπει να φέρει τον καπιταλισμό στη χώρα για επενδύσεις.
Αυτά όμως δεν γίνονται όταν υπογράφουμε καπιταλιστικές συμβάσεις και βάζουμε τον Σπίρτζη, τον Σκουρλέτη και (παλαιότερα) τον Δρίτσα να κλαίνε... Αυτά όταν τα κάνεις είσαι καραδεξιός... Είσαι καπιταλιστής και προστάτης της ολιγαρχίας.
Έτσι δεν έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ;
Αν δεν είσαι... αφήνεις τον Μητσοτάκη να τα κάνει...
Μεγάλη κυβίστηση λοιπόν (μετά την αξιολόγηση) η επιστροφή στις καταλήψεις και στους καφενέδες των Εξαρχείων.
Διαλέξτε.
Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr
Και το τέταρτο μνημόνιο. Για τον ΣΥΡΙΖΑ όμως ξεκινάει η μεγάλη δοκιμασία.
Έρχεται η κυβίστηση του αιώνα...
Εάν η αξιολόγηση κλείσει χωρίς πρόσθετα μέτρα και με ευχές (έστω) για ρύθμιση του χρέους, που είσαι Στρατούλη μου που δεν περίμενες να χορέψεις στην αυλή της Βουλής. Και χωρίς να σκίζεις μνημόνια...
Γιατί με τη συμφωνία στο χέρι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας καβαλάνε το άσπρο άλογο.... και καλπάζουν να φθάσουν τον Μητσοτάκη που, ως αντιπολίτευση, πηγαίνει με τα πόδια.
Αλλά δεξιά και αριστερά, στον δρόμο τους, θα βλέπουν τον λαό να σέρνεται περιμένοντας να ακούσει τι κέρδισε από τα μαρτύρια που πέρασε μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης αξιολόγησης. Τον λαό που θέλει να μάθει τι καλό ή άλλο κακό μπορεί να συμβεί από εδώ και πέρα.
Και αλίμονο στον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ αν δεν έχουν απαντήσεις. Αν δεν εξηγήσουν, εμπράκτως, τι σημαίνει για την καθημερινή ζωή και την φτώχεια το κλείσιμο της αξιολόγησης. Αν ο λαός δεν έχει κάτι καινούργιο να προσδοκά.
Χωρίς απαντήσεις όχι μόνο δεν θα τον προλάβουν τον Μητσοτάκη αλλά θα του ανοίξουν τον δρόμο να δώσει αυτός τις απαντήσεις που περιμένουν. Το αν μπορεί και το πόσο μπορεί να πείσει ο Κυριάκος ότι έχει λύσεις είναι άλλη υπόθεση. Δεν θα αργήσει να φανεί.
Η δοκιμασία όμως για τον Τσίπρα μόλις ξεκινάει. Γιατί όλες οι απαντήσεις στον λαό περνάνε μόνο από την οικονομία. Και η οικονομία μέσα στην Ευρώπη και στο ευρώ (που λέει ο Τσίπρας ότι επέλεξε ως ιδεολογία στην πολιτική του) είναι δεξιά και πάει για δεξιότερα με τον Τραμπ... Είναι καπιταλιστική. Έχει κανόνες που δεν καταλαβαίνουν ούτε αριστεριλίκια, ούτε ιδεοληψίες, ούτε Συριζομπαρουφολογίες.
Και εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας δεν αποδράσουν με εκλογές (εντός του Μαρτίου) θα αναγκαστούν να θυμηθούν τι σημαίνει δεξιά... Θα δοκιμάσουν για τα καλά το δεξιό "πικρό ποτήρι”... και θα αγγίξουν τον φιλελευθερισμό...
Αλλιώς η αξιολόγηση θα κερδηθεί από τους άλλους... Από αυτούς που δεν έδιωξαν... ακόμη.
Πόσο όμως δεξιός και πόσο αδέξιος και για δεξιός... θα αποδειχθεί ο Αλέξης Τσίπρας που επιμένει να μην αποδράσει και να φθάσει το 2019; Και πως θα πείσει, για ικανός δεξιός, όταν ούτε για αριστερός έπεισε; Ούτε και τι εννοούσε με το πρώτη φορά αριστερά κατάφερε να εξηγήσει;
Για να καρπωθεί τα κέρδη της αξιολόγησης (μέχρι τη λήξη του τρίτου μνημονίου το καλοκαίρι του 2018 ή ακόμη παραπέρα) θα εναγκαλισθεί (θέλει δεν θέλει) την ολιγαρχία και θα χορεύει ταγκό πότε μαζί της πότε με τους δανειστές...
Γιατί αν θέλει να προλάβει την τάση της ανάπτυξης και να την αξιοποιήσει (όπως λέει) θα χρησιμοποιήσει τα δικά της καύσιμα. Αυτά που διαθέτει μόνο η ελληνική και ξένη ολιγαρχία. Αυτή που "πολεμούσε” ο ΣΥΡΙΖΑ (εκ του ασφαλούς) μέχρι το 2014 από την θέση της αντιπολίτευσης.
Διότι ο Μητσοτάκης (αδιάφορο πόσο ξέρει ή όχι να παίξει σωστά ίδιο παιχνίδι) δεν κλονίζεται αν τα συνθήματα του είναι φιλελεύθερα ή αν η πολιτική του θυμίζει παλαιά ή σημερινή καπιταλιστική δεξιά.
Ο Τσίπρας όμως για να πείσει (μετά τους δανειστές) και την ολιγαρχία και τη διαπλοκή πρέπει να αρχίσει να κάνει συγκεκριμένα πράγματα. Αυτά που τυγχάνουν της προσοχής... της ολιγαρχίας.
Πρέπει να μοιράσει οδικά και ενεργειακά έργα.
Πρέπει να μειώσει τον ΕΝΦΙΑ στις βιομηχανίες και τις βιοτεχνίες.
Πρέπει να ανοίξει ακόμη περισσότερο την αγορά ενεργείας.
Πρέπει να μειώσει τις τιμές ενέργειας στις βιομηχανίες, τους αγρότες και τους εξαγωγείς.
Πρέπει να κόψει πόρους ΕΣΠΑ από τις σπατάλες των Δήμων και να τα περάσει στους μικρομεσαίους.
Πρέπει να εφαρμόσει τις νομοθεσίες κατάργησης διαδικασιών στις άδειες νέων βιομηχανιών.
Πρέπει να πάει στις Σκουριές και να φορέσει τσίγκινο καπέλο.
Πρέπει να φέρει τον καπιταλισμό στη χώρα για επενδύσεις.
Αυτά όμως δεν γίνονται όταν υπογράφουμε καπιταλιστικές συμβάσεις και βάζουμε τον Σπίρτζη, τον Σκουρλέτη και (παλαιότερα) τον Δρίτσα να κλαίνε... Αυτά όταν τα κάνεις είσαι καραδεξιός... Είσαι καπιταλιστής και προστάτης της ολιγαρχίας.
Έτσι δεν έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ;
Αν δεν είσαι... αφήνεις τον Μητσοτάκη να τα κάνει...
Μεγάλη κυβίστηση λοιπόν (μετά την αξιολόγηση) η επιστροφή στις καταλήψεις και στους καφενέδες των Εξαρχείων.
Διαλέξτε.
Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου