Το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ και η ολοκλήρωση της καταστροφής που «χρωστούσε» η αριστερά στην Ελλάδα...

Η συνάντηση της περασμένης εβδομάδας μεταξύ του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και της καγκελαρίου της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ αποτελεί σημειολογικά το τέλος μιας περιόδου της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και της αρχής μιας άλλης.

Η καγκελάριος της Γερμανίας όταν ρωτήθηκε από τους δημοσιογράφους, σχετικά με το περιεχόμενο της συνάντησης, απάντησε πως αυτό συμφωνήθηκε να είναι εμπιστευτικό.

Εμπιστευτικό είναι το περιεχόμενο όταν η μία από τις δυο πλευρές ή και οι δύο δεν μπορούν να διαχειριστούν τις αντιδράσεις τρίτων σε αυτό.

Καθώς ο αδύναμος κρίκος αυτής της διαπραγμάτευσης είναι η Ελλάδα είναι προφανές πως η ελληνική πλευρά έχει τις περισσότερες πιθανότητες να έχει λόγους που απαιτούν εμπιστευτικότητα στις συζητήσεις.

Υπάρχουν και «αιθεροβάμονες» που μπορεί να πιστεύουν το αντίθετο, όπως ο βουλευτής που έχει αναρτήσει στο twitter πως η ελληνική πλευρά έχει θέσει το τελεσίγραφο στους Ευρωπαίους. Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσουμε για το άτοπο αυτής της άποψης…

Η ελληνική πλευρά βρίσκεται στα όρια της στάσης πληρωμών και επιβάλει σε δήμους, περιφέρειες, νοσοκομεία κλπ. να τη δανείσουν υποχρεωτικά τα όποια διαθέσιμά τους.

Όλες οι επιλογές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ μέχρι στιγμής έχουν διαψευστεί πανηγυρικά ( βλέπε συμμαχία του νότου, δεν χρειαζόμαστε τις δόσεις, δεν υπάρχει ούτε μια στο εκατομμύριο να μη δεχτούν τις θέσεις μας, φιάσκο Λαφαζάνη με την προκαταβολή των 5 δισ. Ευρώ από Ρωσία κ.λ.π.…).

Ο υπουργός των οικονομικών όταν και όπου εμφανίζεται βάλλεται πανταχόθεν έχοντας αποδυναμώσει σε επικίνδυνα επίπεδα τη διεθνή εικόνα και ισχύ της χώρας. Πολύ εύκολα, η επικοινωνιακή ευχέρεια που εξασφάλιζε μεταξύ άλλων η ιδιόρρυθμη για το τυπικό των κυβερνητικών γραφειοκρατών εμφάνιση, από πλεονέκτημα μετατρέπεται σε επικοινωνιακό μειονέκτημα πλέον.

Ο υπουργός οικονομικών των ΗΠΑ τον καλεί να αφήσει τις διαλέξεις και να στρωθεί στη δουλειά για να προκύψει συμβιβασμός. Ο νομπελίστας Πωλ Κρούγκμαν καλεί να υπάρξει γρήγορα συμφωνία γιατί μια έξοδος από το Ευρώ θα είναι καταστροφική για την Ελλάδα.

Ο γνωστός αρθρογράφος των FT και του Spiegel Β. Μούνχαου που είχε υποστηρίξει πολλάκις τη ρητορική ρήξης της ελληνικής κυβέρνησης διαπίστωσε πως δεν υπάρχει κανένα σχέδιο Β και πολύ περισσότερο κανένα σχέδιο Α από την ελληνική κυβέρνηση.

Το πολλαπλό αδιέξοδο και η προοπτική της πτώσης της χώρας στα «βράχια» οδήγησε τον πρωθυπουργό την εβδομάδα που πέρασε να ζητήσει τις συναντήσεις με την καγκελάριο της Γερμανίας και τον πρόεδρο της Γαλλίας, παραμερίζοντας τα περί θεσμών και αντίστασης στη γερμανική ισχύ.

Επιτέλους το πρωθυπουργικό επιτελείο φαίνεται να αντιλαμβάνεται πως η διαχείριση της ρήξης και κατάρρευσης της χώρας είναι πιο δύσκολη από τη διαχείριση μιας «κωλοτούμπας» και ρήξης με το εσωτερικό της κοινοβουλευτικής ομάδας και του κόμματος.

Η κυβέρνηση επιδιώκει μια συμφωνία πάση θυσία γιατί η εσωτερική στάση πληρωμών ή ένα πιστωτικό γεγονός που θα οδηγήσει σε γενική στάση πληρωμών προς το εξωτερικό και το εσωτερικό είναι πολύ κοντά.

Με την εμπιστευτική συνάντηση με την κα Μέρκελ και τον κ. Ολάντ ο κ. Τσίπρας έβαλε «ταφόπλακα» σε μια πενταετία αντιμνημονιακής «μπαρουφολογίας» που οδήγησε το ΣΥΡΙΖΑ από το 4% στο 36% και τον ίδιο στην πρωθυπουργία.

Η χώρα δεν έπεσε στα «βράχια» τις τελευταίες εβδομάδες γιατί δεν το επιθυμούσαν οι εταίροι στην Ευρώπη και οι σύμμαχοι εκείθεν του Ατλαντικού.

Οι τελευταίες εξελίξεις και η επιδίωξη μιας συμφωνίας από την ελληνική πλευρά είναι βέβαιο πως θα οδηγήσουν σε πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό των κομμάτων της συγκυβέρνησης.

Οποιαδήποτε συμφωνία όσο γενναιόδωρη και αν είναι δεν θα γίνει αποδεκτή από το σύνολο της αλλοπρόσαλλης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που βρίθει ακροδεξιών και ακροαριστερών πεποιθήσεων βουλευτών.

Η μοναδική διέξοδος που απομένει στον κ. Τσίπρα και την ηγετική ομάδα είναι να πετύχει μια συμφωνία την οποία θα του επιτρέπει να την επικοινωνήσει σαν επιτυχία της σκληρής διαπραγμάτευσης και με τρόπαιο αυτήν να πάει σε εκλογές με στόχο την αυτοδυναμία και την εκκαθάριση της εσωκομματικής αντιπολίτευσης.

Το σενάριο αυτό έχει δυο αδύναμα σημεία.

Οι ευρωπαίοι δεν έχουν κανένα συμφέρον να του δώσουν οποιαδήποτε συμφωνία η οποία θα μπορούσε να επικοινωνηθεί σαν επιτυχία, γιατί έτσι θα ανοίξουν τον ασκό του Ευρωσκεπτικισμού.

Η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας δεν παρέχει την πολυτέλεια προκήρυξης εκλογών ή δημοψηφίσματος χωρίς τον κίνδυνο αυτά να λάβουν χώρα με τις τράπεζες κλειστές, ένα πιστωτικό γεγονός ή μια στάση πληρωμών. Υπό αυτές τις συνθήκες κανένας δεν μπορεί να προβλέψει το αποτέλεσμα.

Μοιραία, οποιαδήποτε συμφωνία ή μη συμφωνία οδηγεί σε πολιτικές εξελίξεις εντός κυβερνητικής πλειοψηφίας και κατά πάσα πιθανότητα και σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα.

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως το φιλοευρωπαϊκό μέτωπο συγκεντρώνει το 70-80% της πεποίθησης της κοινωνίας. Αυτή η πλειοψηφία θα ορίσει τις εξελίξεις και θα δομήσει το πολιτικό σκηνικό της επόμενης ημέρας.

Η ομαλή μετάβαση κατά κύριο λόγο εξασφαλίζεται από τη βούληση της Ευρώπης να κρατήσει την Ελλάδα εντός Ευρώ με την ολοκλήρωση των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων που θα την μετατρέψουν από βαλκανική κλεπτοκρατία σε ευρωπαϊκή κοινωνία και οικονομία.

Τώρα αρχίζει το καλύτερο σύντροφοι…

Το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ όπως τον ξέρουμε δρομολογεί τις πολιτικές εξελίξεις του τέλους της μεταπολίτευσης.

Το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ όπως το δρομολογεί η εμπιστευτική συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με την καγκελάριο δρομολογεί και το τέλος της μεταπολεμικής εκκρεμότητας της ελληνικής κομμουνιστικής αριστεράς με την ολοκλήρωση της καταστροφής που χρωστούσε στη χώρα μετά την αποτυχία της το ’45 να την καταστήσει μια ακόμη Αλβανία ή Βουλγαρία των Βαλκανίων.

Κ.Στούπας

capital.gr