Από τι θα κριθεί η κυβέρνηση Σαμαρά;

Κάθε κυβέρνηση την κρίνει η ιστορία και φυσικά ο ελληνικός λαός. Αν και ορισμένες φορές οι κάλπες είναι τόσο «γκαστρωμένες» που βγάζουν και… προβληματικά παιδιά. Μπορεί να πει κανείς χίλια δύο πράγματα για την παρούσα κυβέρνηση. Μπορεί να την κρίνει για τις επιλογές της, τα λάθη της, τις καθυστερήσεις και γιατί αναγκάστηκε να πάρει σκληρές αποφάσεις.
Για ένα όμως δεν μπορεί να την κατηγορήσει κανείς: Ότι δεν προσπάθησε να σώσει την Ελλάδα. Ίσως ο κόσμος θεωρεί πετυχημένη μια κυβέρνηση όταν μοιράζει αφειδώς χρήμα, ακόμη κι αν δεν είναι δικό της ή στη χειρότερη των περιπτώσεων δεν… υπάρχει. Θα ήταν πολύ εύκολο και για τον Σαμαρά να βάλει στο υπουργείο Οικονομικών έναν… Τσοβόλα κι όχι τον ... «τσιγκούνη» Στουρνάρα που δεν δίνει τίποτε. Θα μπορούσε να του πει «υπουργέ δώσε τα όλα» και ο τσάρος να ψάχνει τις άδειες τσέπες του για να βρει κανένα τάλιρο να μοιράσει.
Η εποχή του «λεφτά υπάρχουν και τα μοιράζω» τέλειωσε και δεν θα έρθει για τα επόμενα 20 χρόνια. Καλό είναι να συνηθίσουμε στην ιδέα και να κρίνουμε τις κυβερνήσεις με άλλα κριτήρια. Ποια είναι
αυτά θα ρωτήσει κάποιος.
Το πρώτο είναι η αταλάντευτη θέση της για διαφάνεια και λογοδοσία. Να ξέρει ο κόσμος που πάει και το τελευταίο ευρώ που πληρώνει. Δόξα το Θεό, ο Σαμαράς και ο Στουρνάρας αλλά και άλλοι υπουργοί το έχουν καταφέρει. Ποια άλλη περίοδος μετά τη Μεταπολίτευση είχαμε τόσα σκάνδαλα να αποκαλύπτονται; Πότε άλλοτε είδαμε ανθρώπους να πηγαίνουν στη φυλακή, λαμόγια να διασύρονται σαν κοινά κλεφτρόνια ή νταβατζήδες να τρέμουν ότι μπορεί να κάνουν παρέα στον Άκη Τσοχατζόπουλο;
Αυτό το κατάφερε η σημερινή κυβέρνηση και γι’ αυτό πρέπει να κριθεί θετικά. Η υπόθεση του λαθρεμπορίου καυσίμων και το «παγόβουνο» των ΜΚΟ αποδεικνύουν ότι η επιχείρηση «καθαρά χέρια» που ξεκίνησε από τα εξοπλιστικά και συνεχίστηκε με το ΤΤ, δεν θα σταματήσει πουθενά και για κανέναν. Όποιος έκλεψε θα δει στα χεράκια του χειροπέδες, τελεία και παύλα.
Το δεύτερο είναι το νοικοκύρεμα στα οικονομικά. Εν μέσω απίστευτων φόρων και τεράστιας οικονομικής πίεσης των νοικοκυριών η κυβέρνηση κατάφερε να βάλει μια τάξη. Με πολλά προβλήματα, αλλά φαίνεται ότι πάμε να γίνουμε σύγχρονο κράτος. Ακόμη κι αν δε συμφωνεί κανείς με τον Θεοχάρη ως πρόσωπο, ο θεσμός του Γενικού Γραμματέα Εσόδων είναι σημαντικός. Ακόμη κι αν δεν έχουμε συνηθίσει σε αυστηρές εντολές και εγκυκλίους, για πρώτη φορά γίνεται προσπάθεια να χτυπηθεί η φοροδιαφυγή.
Το τρίτο σημείο στο οποίο θα πρέπει να κριθεί αυτή η κυβέρνηση: Είναι ότι κατάφερε να βάλει ξανά τη χώρα σε πορεία ανάκαμψης σε συνδυασμό με την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης. Όχι, δεν είμαστε πλέον το «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης. Είμαστε μια χώρα με προβλήματα που κάνει τεράστιες προσπάθειες και ζητά τη βοήθεια αλλά όχι την ελεημοσύνη των ξένων. Η εμπιστοσύνη αποκαταστάθηκε χάρη σε δύο λόγους: Ο πρώτος είναι ότι οι ξένοι είχαν να κάνουν με σοβαρούς ανθρώπους κι όχι καραγκιόζηδες που δεν ξέρουν τι θέλουν. Κι ο δεύτερος είναι ότι παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια, κατά γενική εκτίμηση η χώρα τήρησε το πρόγραμμα σταθερότητας. Αυτό ήθελαν οι ξένοι, κι όχι να έρχονται στην Αθήνα και να τους κοροϊδεύουν πίσω από την πλάτη τους.
Δεν θα πούμε ότι πρέπει να κριθεί η κυβέρνηση και για τη σκληρή δουλειά που κάνουν τα περισσότερα στελέχη της. Αυτή είναι υποχρέωσή τους και προσφορά στην πατρίδα.
Αν απ’ όλα αυτά, λοιπόν, ο κόσμος επιλέξει να ψηφίζει στο εξής με κριτήριο ποιος θα τους μοιράσει υποσχέσεις για λεφτά που δεν υπάρχουν, ας το κάνει. Αν πάλι ψηφίσει με τη λογική ότι τους υπόσχονται ότι θα γυρίσει στα χρόνια της μεγάλης χλιδής, θα είναι υπεύθυνος για την επιλογή του. Θα πρέπει, όμως, ο ελληνικός λαός να γνωρίζει ότι τίποτε δεν είναι όπως παλιά και όλα έχουν αλλάξει.