Ο Σαμαράς δεν χάνει από τον Τσίπρα ούτε σε «φιλικό»

Η συντηρητική ΝΔ αλλάζει τους όρους των Ευρωεκλογών, οι οποίες θα διεξαχθούν για πρώτη φορά με σταυρό προτίμησης, με μία πανελλαδική ανά κόμμα λίστα και τέσσερις σταυρούς προτίμησης. Για πρώτη φορά οι ευρωβουλευτές δε θα διοριστούν από τα κομματικά κονκλάβια, όπως συνέβαινε διαρκώς από το 1984, χρονιά κατά την οποία έγιναν οι πρώτες ευρωεκλογές, εν μέσω πλέριας δημοκρατίας και «κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής».
Η συντηρητική ΝΔ τολμά εξάλλου να προτείνει τη μείωση του αριθμού των βουλευτών, να προτείνει μέχρι και «Γερουσία», ένα σώμα με ελάχιστη ιστορικότητα στη χώρα μας, ανοίγοντας μια κουβέντα για το «αύριο» της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Η συντηρητική παράταξη βάζει μόνη της ασυμβίβαστο σε όσους βουλευτές θέλουν να μεταπηδήσουν στην Ευρωβουλή, αποδεικνύοντας ότι το ρητό «και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος» δεν ισχύει πια για το πολιτικό προσωπικό της, το οποίο με τέτοιες αποφάσεις οδηγεί σε αναγκαστική
ανανέωση.
Ας κρατήσουν οι άλλοι αυτές τις μηδαμινές «διευκολύνσεις» για τα στελέχη τους, που εκπροσωπούν το λαό με εκατομμύρια παρκαρισμένα στις Τράπεζες και επενδυτικά χαρτοφυλάκια.
Η συντηρητική ΝΔ δεν θα «καλύψει» κανέναν μεγάλο παράγοντα και η Δικαιοσύνη γνωρίζει μέρες δόξας, μέρες κινήματος «καθαρά χέρια». Σε άλλες εποχές θα ήταν αδιανόητος έστω και ένας υπαινιγμός προς πρόσωπα που τώρα διώκονται, χλευάζονται, λοιδορούνται.
Απέναντι στη "συντηρητική" ΝΔ, η δήθεν «πρόοδος» του ΣΥΡΙΖΑ. Με τις δημοσκοπήσεις ανά χείρας, οι μαθητευόμενοι μάγοι της εξουσίας, πότε πάνε το καράβι σοσιαλδημοκρατικά (δεξιά το τιμόνι), πότε αριστερά, ίσα-ίσα να πάρουν την πρωτιά στις Ευρωεκλογές (γεγονός που θεωρούν πανάκεια και προθάλαμο της εξουσίας). Το γεγονός ότι ο Καραμανλής κέρδισε τις Ευρωεκλογές το 1999, αλλά έχασε την επόμενη χρονιά τις Εθνικές, το ξορκίζουν.
Με «φουλ» αντιμνημονιακή ρητορική, υπερασπιστές ενός κρατικοδίαιτου συστήματος αντιπαροχών που δεν υπάρχει πια, μένουν πίσω από τις εξελίξεις, καθώς αδυνατούν να μετεξελιχθούν σε ενιαίο κόμμα, συνθέτοντας όλες τις τάσεις και αντιφάσεις τους. Η ταλαντούχα στην ανάλυση Αριστερά, μένει έκπληκτη από τις διαρκείς πολιτικές πρωτοβουλίες του πολιτικού της αντιπάλου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να έχει «πυξίδα» το ΠΑΣΟΚ του 1980. Θα τολμήσει όμως ο κύριος Τσίπρας, ως άλλος Αντρέας, να αναφωνήσει «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες»;
Αναμφίβολα και η Κυβέρνηση της ΝΔ (με τον αφανή εταίρο) προχωρά με λάθη, λάθη σε πρόσωπα, σε επιμέρους πολιτικές, όχι όμως στη στρατηγική.
Μια στρατηγική που βγάζει (σταδιακά και με τεράστια αφαίμαξη της μεσαίας τάξης) τη χώρα από την κρίση, προχωρά την μετεξέλιξη των θεσμών της, ανακτά βήμα-βήμα το κομμάτι εκείνο της εθνικής ανεξαρτησίας που απωλέσθη με τον διεθνή οικονομικό έλεγχο.
Οι εκπρόσωποι του οποίου ξαναήρθαν. Όμως, για πρώτη φορά χωρίς να πάρουν προκαταβολικά τίποτα από όσα ζητούσαν. Ηττημένοι στις προβλέψεις τους, στις πολιτικές που πρότειναν, στα διεθνή οικονομικά κέντρα, τα οποία τους ασκούν σφοδρή κριτική. Φτάνει να αποφευχθούν οι γκάφες και το νερό για τον εξοστρακισμό τους έχει μπει στο αυλάκι.
Θα έχει ενδιαφέρον λοιπόν να δούμε σε δύο μήνες πόσοι θα εξακολουθούν να στοιχηματίζουν υπέρ της πρωτιάς του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές.
Εμείς θα το τολμήσουμε από τώρα: Ο Σαμαράς δεν χάνει από τον Τσίπρα ούτε σε «φιλικό».