Η «συνέντευξη» του ανταποκριτή της FAZ με τον Αλέξη Τσίπρα -και
ιδιαίτερα όσα συνέβησαν μετά τη συνάντηση- οπωσδήποτε πλήττουν καίρια
την άσκηση της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα, ενώ ταυτόχρονα σκιαγραφούν με
τον καλύτερο τρόπο πώς θα λειτουργούν τα ΜΜΕ σε περίπτωση που ο Σύριζα
αναλάβει την εξουσία.
Δύο είναι τα κρίσιμα σημεία:
1) Η επιστολή που έστειλε ο κ. Τσίπρας στον διευθυντή της γερμανικής εφημερίδας με την όποια απαιτούσε -ούτε λίγο, ούτε πολύ- το δικαίωμα να επιλέγει αυτός ποιος δημοσιογράφος θα του κάνει συνέντευξη!
2) Το αίτημα που διατύπωσε η συνεργάτιδα του κ. Τσίπρα προς τον Γερμανό δημοσιογράφο να του «αποκαλύψει» τα ονόματα των συνεργατών του στην Ελλάδα.
Φαντάζεστε να είχε τολμήσει άλλος Έλληνας πολιτικός να πράξει κάτι το αντίστοιχο; Φαντάζεστε π.χ. να απέκλειε ο κ. Μητσοτάκης από μία συνέντευξη Τύπου τον κ. Μουλόπουλο επειδή δεν του άρεσαν οι ερωτήσεις του; Φαντάζεστε να ζητούσαν οι πολιτικοί αρχηγοί από τα ΜΜΕ να συναποφασίζουν
ποιοι συντάκτες θα παίρνουν συνεντεύξεις; Ακόμα χειρότερο: φαντάζεσθε τον ηγέτη της ΝΔ κ. Σαμαρά να απαιτεί από π.χ. τον πολιτικό συντάκτη του Βήματος να του «αποκαλύψει» αν και με ποιον συνεργάστηκε για τη διαμόρφωση των ερωτήσεων; Αν μπορείτε να τα φαντασθείτε όλα αυτά, τότε μπορείτε επίσης να φαντασθείτε την κατακραυγή -δικαιολογημένη- που θα ακολουθούσε αυτές τις ενέργειες και τις καταγγελίες και απεργίες που -δικαιολογημένα- θα έκανε η ΕΣΗΕΑ.
Και όπως ανέφερα παραπάνω, οι αντιδράσεις αυτές θα ήταν απόλυτα δικαιολογημένες. Διότι τόσο το αίτημα να επιλέγει ο πολιτικός και όχι ο διευθυντής της εφημερίδας ποιος θα πάρει τη συνέντευξη, όσο και το πιο ανατριχιαστικό αίτημα να «αποκαλύπτει» ο δημοσιογράφος πηγές, συνεργάτες και γνωστούς, ισοδυναμούν με πλήρη κατάργηση της ελευθερίας την πληροφόρησης και ακυρώνουν κάθε επίφαση ανεξαρτησίας και κριτικής στάσης των ΜΜΕ. Επιπλέον, ανοίγουν τον θεσμικό δρόμο της παρακολούθησης του κάθε δημοσιογράφου σε κάθε φάση της ζωής του, έτσι ώστε ο πολιτικός ηγέτης να έχει την απόλυτη γνώση κάθε πτυχής των δραστηριοτήτων του δημοσιογράφου.
Αν, λοιπόν, δεχθούμε ότι πράγματι οι ενέργειες του κ. Τσίπρα ενέχουν αυτούς τους κινδύνους για την ελευθερία της πληροφόρησης και ότι πράγματι αν αφενός στη θέση του πολιτικού και στη θέση του δημοσιογράφου δεν ήταν κάποιος ξένος αλλά κάποιος Έλληνας, τότε η αντίδραση της ΕΣΗΕΑ θα ήταν οξυτάτη και άμεση - αν ισχύουν αυτά τότε πώς να ερμηνεύσουμε τη σιωπή νεκροταφείου, τόσο της ΕΣΗΕΑ, όσο φυσικά και της Ένωσης Ξένων Ανταποκριτών, μπροστά σε αυτά τα απίστευτα για ευρωπαϊκή χώρα γεγονότα;
Τάκης Μίχας
protagon.gr
Δύο είναι τα κρίσιμα σημεία:
1) Η επιστολή που έστειλε ο κ. Τσίπρας στον διευθυντή της γερμανικής εφημερίδας με την όποια απαιτούσε -ούτε λίγο, ούτε πολύ- το δικαίωμα να επιλέγει αυτός ποιος δημοσιογράφος θα του κάνει συνέντευξη!
2) Το αίτημα που διατύπωσε η συνεργάτιδα του κ. Τσίπρα προς τον Γερμανό δημοσιογράφο να του «αποκαλύψει» τα ονόματα των συνεργατών του στην Ελλάδα.
Φαντάζεστε να είχε τολμήσει άλλος Έλληνας πολιτικός να πράξει κάτι το αντίστοιχο; Φαντάζεστε π.χ. να απέκλειε ο κ. Μητσοτάκης από μία συνέντευξη Τύπου τον κ. Μουλόπουλο επειδή δεν του άρεσαν οι ερωτήσεις του; Φαντάζεστε να ζητούσαν οι πολιτικοί αρχηγοί από τα ΜΜΕ να συναποφασίζουν
ποιοι συντάκτες θα παίρνουν συνεντεύξεις; Ακόμα χειρότερο: φαντάζεσθε τον ηγέτη της ΝΔ κ. Σαμαρά να απαιτεί από π.χ. τον πολιτικό συντάκτη του Βήματος να του «αποκαλύψει» αν και με ποιον συνεργάστηκε για τη διαμόρφωση των ερωτήσεων; Αν μπορείτε να τα φαντασθείτε όλα αυτά, τότε μπορείτε επίσης να φαντασθείτε την κατακραυγή -δικαιολογημένη- που θα ακολουθούσε αυτές τις ενέργειες και τις καταγγελίες και απεργίες που -δικαιολογημένα- θα έκανε η ΕΣΗΕΑ.
Και όπως ανέφερα παραπάνω, οι αντιδράσεις αυτές θα ήταν απόλυτα δικαιολογημένες. Διότι τόσο το αίτημα να επιλέγει ο πολιτικός και όχι ο διευθυντής της εφημερίδας ποιος θα πάρει τη συνέντευξη, όσο και το πιο ανατριχιαστικό αίτημα να «αποκαλύπτει» ο δημοσιογράφος πηγές, συνεργάτες και γνωστούς, ισοδυναμούν με πλήρη κατάργηση της ελευθερίας την πληροφόρησης και ακυρώνουν κάθε επίφαση ανεξαρτησίας και κριτικής στάσης των ΜΜΕ. Επιπλέον, ανοίγουν τον θεσμικό δρόμο της παρακολούθησης του κάθε δημοσιογράφου σε κάθε φάση της ζωής του, έτσι ώστε ο πολιτικός ηγέτης να έχει την απόλυτη γνώση κάθε πτυχής των δραστηριοτήτων του δημοσιογράφου.
Αν, λοιπόν, δεχθούμε ότι πράγματι οι ενέργειες του κ. Τσίπρα ενέχουν αυτούς τους κινδύνους για την ελευθερία της πληροφόρησης και ότι πράγματι αν αφενός στη θέση του πολιτικού και στη θέση του δημοσιογράφου δεν ήταν κάποιος ξένος αλλά κάποιος Έλληνας, τότε η αντίδραση της ΕΣΗΕΑ θα ήταν οξυτάτη και άμεση - αν ισχύουν αυτά τότε πώς να ερμηνεύσουμε τη σιωπή νεκροταφείου, τόσο της ΕΣΗΕΑ, όσο φυσικά και της Ένωσης Ξένων Ανταποκριτών, μπροστά σε αυτά τα απίστευτα για ευρωπαϊκή χώρα γεγονότα;
Τάκης Μίχας
protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου