Είδα τα ενημερωτικά της ΕΔΑΑΦ/ΕΟΔΑΦ και έμεινα έκπληκτος από το μέγεθος της παραπλάνησης η οποία επιχειρείται σε βάρος των γονέων παιδιών με ειδικές ανάγκες και ειδικότερα όσων από αυτούς είναι και εκπαιδευτικοί. Πρέπει να επισημάνω ειδικότερα ότι:
1. Δεν επιτρέπεται προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου παρά μόνο μετά την εξάντληση των εσωτερικών ενδίκων μέσων (άρθρο 35 ΕΣΔΑ) η οποία απαιτεί πολύ μεγαλύτερο διάστημα από τους 4 έως 6 μήνες που ψευδώς αναγράφονται στο ενημερωτικό έντυπο της άγνωστης σε μένα "ΕΔΑΑΦ/ΕΟΔΑΦ".
2. Προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο μπορεί να υποβάλει μόνο όποιος έχει συμμετάσχει σε δίκη
στα εθνικά δικαστήρια και όχι να προστεθούν άλλοι εκ των υστέρων, όπως ψευδώς επίσης "ενημερώνει" το ανωτέρω έντυπο.
3. Το χειρότερο όμως είναι ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο είναι αρμόδιο για να κρίνει αποκλειστικά και μόνο τις παραβιάσεις δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και σ' αυτά δεν περιλαμβάνεται η εγγύηση της μονιμότητας των υπαλλήλων των κρατών -
μελών. Εξάλλου είναι ψευδέστατος ο ισχυρισμός του δήθεν "ενημερωτικού" εντύπου της ΕΔΑΑΦ/ΕΟΔΑΦ ότι "Το Διεθνές Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου , είναι ο καθ' ύλην αρμόδιος φορέας της διεθνούς κοινότητας και είναι το ισχυρότερο όπλο μας, δεδομένου ότι είναι στατιστικά αποδεδειγμένο ότι το 90-95% των αποφάσεών του είναι θετικές για τους προσφεύγοντες - ειδικά σε θέματα όπως το δικό μας. Οι πιθανότητες να το κερδίσουμε, είναι τεράστιες (πάνω από 90%)" Η πραγματικότητα είναι ότι οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου είναι απορριπτέες των προσφυγών σε ποσοστό περίπου 98-99% ακριβώς για τον λόγο που
προαναφέρθηκε (δηλ. ότι η ΕΣΔΑ κατοχυρώνει περιορισμένο φάσμα δικαιωμάτων).
μελών. Εξάλλου είναι ψευδέστατος ο ισχυρισμός του δήθεν "ενημερωτικού" εντύπου της ΕΔΑΑΦ/ΕΟΔΑΦ ότι "Το Διεθνές Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου , είναι ο καθ' ύλην αρμόδιος φορέας της διεθνούς κοινότητας και είναι το ισχυρότερο όπλο μας, δεδομένου ότι είναι στατιστικά αποδεδειγμένο ότι το 90-95% των αποφάσεών του είναι θετικές για τους προσφεύγοντες - ειδικά σε θέματα όπως το δικό μας. Οι πιθανότητες να το κερδίσουμε, είναι τεράστιες (πάνω από 90%)" Η πραγματικότητα είναι ότι οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου είναι απορριπτέες των προσφυγών σε ποσοστό περίπου 98-99% ακριβώς για τον λόγο που
προαναφέρθηκε (δηλ. ότι η ΕΣΔΑ κατοχυρώνει περιορισμένο φάσμα δικαιωμάτων).
4. Εξοργιστικό ψεύδος είναι και ο ισχυρισμός της ΕΔΑΑΦ/ΕΟΔΑΦ ότι η αίτηση ακύρωσης της ΟΛΜΕ κατά της διαθεσιμότητας στηρίζεται αποκλειστικά στον ισχυρισμό ότι έπρεπε να προηγηθεί αξιολόγηση και ότι αυτό δήθεν "σημαίνει ότι δημιουργούμε από μόνοι μας (!) ένα δεδικασμένο που
λέει ότι ' Οι διαθεσιμότητες και απολύσεις είναι νόμιμες και Συνταγματικές, αρκεί να προηγηθεί αξιολόγηση!'. Στην πραγματικότητα ο κύριος ισχυρισμός, ο οποίος άλλωστε εξετάζεται και αυτεπάγγελτα (άρθρο 93 παρ. 4 του Συντάγματος) από τα αρμόδια ελληνικά δικαστήρια (Διοικητικό Εφετείο και Συμβούλιο της Επικρατείας) είναι ότι η κατάργηση των θέσεων των εκπαιδευτικών που τίθενται σε διαθεσιμότητα δεν εξυπηρετεί οργανωτικές και λειτουργικές ανάγκες της δημόσιας εκπαίδευσης, παρά μόνο ταμειακές σκοπιμότητες και άρα προσκρούει στη συνταγματική εγγύηση της μονιμότητας (άρθρο 103 Συντ.), όπως αυτή έχει ερμηνευθεί στην πρόσφατη απόφαση 3354) 2013 της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας. Σε κάθε περίπτωση εξάλλου, διατηρούμε τη δυνατότητα προσφυγής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αν δεν δικαιωθούμε από τα ελληνικά (και μόνο τότε) αλλά οι πιθανότητες επιτυχίας του Στρασβούργου είναι, όπως εκτέθηκε, εξαιρετικά περιορισμένες.
λέει ότι ' Οι διαθεσιμότητες και απολύσεις είναι νόμιμες και Συνταγματικές, αρκεί να προηγηθεί αξιολόγηση!'. Στην πραγματικότητα ο κύριος ισχυρισμός, ο οποίος άλλωστε εξετάζεται και αυτεπάγγελτα (άρθρο 93 παρ. 4 του Συντάγματος) από τα αρμόδια ελληνικά δικαστήρια (Διοικητικό Εφετείο και Συμβούλιο της Επικρατείας) είναι ότι η κατάργηση των θέσεων των εκπαιδευτικών που τίθενται σε διαθεσιμότητα δεν εξυπηρετεί οργανωτικές και λειτουργικές ανάγκες της δημόσιας εκπαίδευσης, παρά μόνο ταμειακές σκοπιμότητες και άρα προσκρούει στη συνταγματική εγγύηση της μονιμότητας (άρθρο 103 Συντ.), όπως αυτή έχει ερμηνευθεί στην πρόσφατη απόφαση 3354) 2013 της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας. Σε κάθε περίπτωση εξάλλου, διατηρούμε τη δυνατότητα προσφυγής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αν δεν δικαιωθούμε από τα ελληνικά (και μόνο τότε) αλλά οι πιθανότητες επιτυχίας του Στρασβούργου είναι, όπως εκτέθηκε, εξαιρετικά περιορισμένες.
Επομένως φρονώ ότι η ΟΛΜΕ πρέπει να ενημερώσει καταλλήλως τα μέλη της για να προλάβει την οικονομική τους εκμετάλλευση.
Κώστας Χ. Χρυσόγονος
Κώστας Χ. Χρυσόγονος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου